28.6.15




Γιώργος Καρελιάς Γιώργος Καρελιάς

Kαι στο βάθος Μνημόνιο δραχμής

(από το protagon.gr)
  • Alexandros Michailidis / SOOC

Δεν χρειαζόταν να περιμένουμε την προδιαγεγραμμένη απόφαση της Βουλής για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, για να θέσουμε ορισμένα ευθέα ερωτήματα, που απαιτούν καθαρές απαντήσεις.
Ερώτημα πρώτον: Είναι συνταγματική ή αντισυνταγματική η πρόταση για δημοψήφισμα;
Απάντηση: Δεν έχει σημασία. Έτσι κι αλλιώς, η Βουλή παίρνει την τελική απόφαση. Η Βουλή κρίνει τη συνταγματικότητα. Μία -και μοναδική- περίπτωση υπάρχει να μη διεξαχθεί το δημοψήφισμα: να διαφωνήσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και να μην το προκηρύξει. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει.
Ερώτημα δεύτερον: Είναι καθαρό ή παραπλανητικό το ερώτημα που επέλεξε η κυβέρνηση να τεθεί στο δημοψήφισμα;
Απάντηση: Πρώτον, ο πρωθυπουργός παραπλάνησε τους πάντες σχετικά με τις προθέσεις του. Μόλις πριν από δέκα ημέρες, διαβεβαίωνε ότι η κυβέρνηση θα αναλάβει την ευθύνη να πει το «ναι» ή το «όχι» σε οποιαδήποτε συμφωνία και ως εκ τούτου δεν τίθεται κανένα θέμα εκλογών ή δημοψηφίσματος. Διαβάστε και ακούστε εδώ. Δεύτερον, το ερώτημα δεν είναι σαφές, όπως απαιτούν τα δημοψηφίσματα. Δεν ξέρουμε για ποια πρόταση θα ψηφίσουμε. Κι αν αυτή που ξέρουμε (των δανειστών) αποσυρθεί; Ήδη δεν ισχύει.
Ερώτημα τρίτον: Είναι εντέλει αυτό το πραγματικό ερώτημα ή μήπως είναι άλλο; Την απάντηση έχει δώσει σε ανύποπτο(;) χρόνο ο Βαρουφάκης (εδώ). Το πραγματικό ερώτημα είναι «ναι ή όχι στο ευρώ» κι έτσι θα το εκλάβουν οι περισσότεροι ψηφοφόροι, ανεξάρτητα από το τι θα ψηφίσουν. Όμως, τώρα αυταπάτες δεν υπάρχουν: το «όχι» σημαίνει «όχι» στη λιτότητα του ευρώ. Άρα, φεύγουμε. Η άκρως αντιευρωπαϊκή ομιλία Τσίπρα στη Βουλή το επιβεβαιώνει. Ο Τσίπρας δεν θα μπορεί την επόμενη μέρα να συμβιώσει με τους άλλους ευρωπαίους ηγέτες.
Ερώτημα τέταρτο: Ποιος θα κερδίσει το δημοψήφισμα;
Απάντηση: Αν επικρατήσει η κυβερνητική πρόταση για «όχι» ή «ναι» στην πρόταση των δανειστών, θα κερδίσει η κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ), με την οποία συμφωνεί  και η Χρυσή Αυγή. Ελάχιστοι θα ψηφίσουν «ναι» στην επιβολή φόρων. Αντίθετα, αν το ερώτημα μετατραπεί, επί της ουσίας, σε ερώτημα υπέρ ή κατά του ευρώ, η κατάσταση αλλάζει. Η κυβέρνηση θα ηττηθεί. Όμως, για να γίνει αυτό, πρέπει τα κόμματα που συγκροτούν το φιλοευρωπαϊκό μέτωπο (ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ) να πάρουν καθαρή θέση υπέρ του «ναι». Μεσοβέζικες στάσεις ευνοούν μόνο την κυβερνητική θέση.
Ερώτημα πέμπτο: Το δημοψήφισμα θα δώσει λύση στο πρόβλημα, το οποίο η κυβέρνηση φιλοδοξεί να αντιμετωπίσει (όχι στη λιτότητα);
Απάντηση: Όχι, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμά του. Αν επικρατήσει το «ναι», η χώρα θα συνάψει νέα συμφωνία με τους εταίρους της στη βάση που αυτοί πρότειναν. Δεν είναι αυτή τη στιγμή σαφές ποια κυβέρνηση θα την υπογράψει. Η παρούσα κυβέρνηση, πάντως, θα έχει αποδοκιμαστεί. Πολιτικά δεν θα μπορεί να σταθεί.
Αν επικρατήσει το «όχι», υπάρχουν δυο ενδεχόμενα. Πρώτον, η κυβέρνηση να επιδιώξει νέα συμφωνία με τους δανειστές, ευνοϊκότερη από την προταθείσα. Αν εκείνοι δεχτούν, όλα καλά. Δεύτερον, οι δανειστές να μη δεχτούν ουσιώδεις αλλαγές και η κυβέρνηση να βρεθεί μπροστά στο ίδιο αδιέξοδο και μπροστά στο δίλημμα να αποδεχθεί το νέο Μνημόνιο ή να το απορρίψει και να φύγει από την ευρωζώνη.
Στην πρώτη περίπτωση θα πορευθούμε με το νέο Μνημόνιο των «θεσμών». Στη δεύτερη με ένα νέο Μνημόνιο, ελληνικό, της δραχμής, που θα είναι τρισχειρότερο. Για όλα αυτά θα μελετήσουμε, θα σκεφθούμε και θα αποφασίσουμε μέσα σε εφτά ημέρες. Καλό κουράγιο.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Αρκας

10.4.15

Η ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ

      Η  ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ   
                      (Αφιερωμένο στον Κώστα Καφταντζή)
του Γιώργου Μπαντέ,  μαθηματικού (τακτικού συνεργάτη του ιστολογίου)              www.mpantes.gr



Η μεθοδολογία της επιστήμης
Ο θετικισμός
Η μεταφυσική
Οι Πυθαγόρεια φιλοσοφία των αριθμών.

     Η μεθοδολογία της επιστήμης   .

 …. Ο Κλίφορντ  στα δημοφιλή του δοκίμια  εκφράζει με αυξημένη έμφαση την επιστημονική άποψη  όταν γράφει : «Η λέξη φιλόσοφος η οποία αρχικά σήμαινε ‘φίλος της σοφίας’ έχει κατά περίεργο τρόπο καταλήξει να σημαίνει έναν άνθρωπο που εννοεί ως αποστολή του  να εξηγεί οτιδήποτε, με έναν ορισμένο αριθμό μεγάλων βιβλίων. Θα  βρεθεί πιστεύω ότι, η τελειότητα και η συμμετρία  του συστήματος το οποίο δημιουργεί, είναι ανάλογες με την κολοσσιαία του άγνοια . Γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να τακτοποιήσεις ένα άδειο δωμάτιο από ένα γεμάτο
«…….Οι απόψεις αυτές δείχνουν ότι υπάρχει μια σταθερή παρεξήγηση μεταξύ επιστημόνων και φιλοσόφων, μια παρεξήγηση που θα μπορούσε εύκολα να αποφευχθεί αν οι φιλόσοφοι είχαν αντίληψη των αναπόφευκτων περιορισμών τους όταν συζητούν επιστημονικά θέματα. Ο απλούστερος τρόπος να προσεγγίσουμε την πηγή του προβλήματος είναι να αναλύσουμε τις μεθόδους των επιστημόνων και να εξακριβώσουμε με ποια έννοια διαφέρουν από αυτές των φιλοσόφων…..»

Οι Έλληνες φιλόσοφοι, οι μεταφυσικοί, οι α-πριοριστές, οι νεορεαλιστές  και όλοι οι –ισμοί δεν έχουν λόγο για τη φυσική φιλοσοφία ,
(…προκύπτει ότι η διάκριση μεταξύ ιδεαλισμού και ρεαλισμού είναι καθαρά ακαδημαϊκής φύσεως για την επιστήμη , γιατί ο κανόνας δράσης μας είναι ο ίδιος, οποιαδήποτε από τις δύο φιλοσοφίες προτιμούμε…)
 η οποία φτάνει στην τελείωσή της μέσα στις θεωρίες της μαθηματικής Φυσικής.
( ...φυσικός φιλόσοφος είναι ο θεωρητικός φυσικός και φιλοσοφία της φύσης είναι η θεωρητική φυσική...)

Η «μέθοδος» είναι, ισχυρίζεται ο  D’ Abro,   το μόνο για το οποίο  μπορούμε να συζητήσουμε σε  όλους τους προβληματισμούς των φιλοσόφων, και ο επιστημονικός κλάδος συνεχίζει τελείως ανεξάρτητα από τους φιλοσόφους, ακολουθώντας πιστά τη δική του μεθοδολογία, η οποία συνδέεται με τις φιλοσοφικές απόψεις της πλειοψηφίας των φυσικών και των  μαθηματικών.

5.3.15

Ώρα αποφάσεων. Του Νικόλα Σεβαστάκη(από το εφσυν.gr)

Απόφαση των κυβερνώντων για περισσότερη πολιτική
 και λιγότερη επικοινωνία, ακόμα και αν
 αυτοί οι δύο ταλαιπωρημένοι όροι του συρμού 
συνδέονται στενά στις σύγχρονες δημοκρατίες
(από την εφημερίδα των συντακτών)
Απότομη προσγείωση, στροφή στον ρεαλισμό, «κυβίστηση». Αυτές είναι οι λέξεις που κυριαρχούν στα σχόλια για τη νέα ελληνική κυβέρνηση και την πορεία της. Εδώ και ένα μήνα και γύρω από το δράμα της διαπραγμάτευσης για τη λεγόμενη ενδιάμεση συμφωνία εκτυλίσσεται ένα δεύτερο δράμα με χαιρέκακες δικαιώσεις, αγωνίες διάψευσης, ιδεολογικά άγχη. Αυτό μάλιστα το δεύτερο δράμα φαίνεται πως θα έχει συνέπειες στη διαμόρφωση των κοινωνικών προσδοκιών στο επόμενο διάστημα.

30.1.15

9.11.14

Ο μαγνητικός συντονισμός Σούμαν και η εγκεφαλική δραστηριότητα.


Ανάμεσα στην επιφάνεια της γης και το κατώτερο στρώμα της ιονόσφαιρας, περίπου στα 55 Km, δημιουργείται μια κλειστή κοιλότητα συντονισμού, ένα αντηχείο, μέσα στο οποίο έχουν εντοπιστεί ηλεκτρομαγνητικά κύματα στις πολύ χαμηλές συχνότητες της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, από τα 3 μέχρι τα 60 Hz με διακριτές κορυφές στα 7.8 Hz ως βασική συχνότητα και στις αρμονικές με αυτήν συχνότητες 14.3, 20.8, 27.3, και 33.8 Hz. Την ύπαρξη αυτής της Η/Μ δραστηριότητας της είχε προβλέψει με μαθηματικό τρόπο ο Γερμανός φυσικός  Winfried Otto Schumann το 1952.
Το αίτιο αυτής της ηλεκτρομαγνητικής δραστηριότητας θεωρείται ότι είναι οι συνεχείς ηλεκτρικές εκφορτίσεις που γίνονται από τους κεραυνούς και τις αστραπές από τις καταιγίδες. Υπολογίζεται ότι κάθε στιγμή συμβαίνουν 1.000 καταιγίδες σε όλη τη γη, με πάνω από 50 κεραυνούς ή αστραπές το δευτερόλεπτο. Η ηλεκτρομαγνητική ηχώ κάθε κεραυνού διατρέχει όλη την επιφάνεια του πλανήτη 8 φορές μέσα σε ένα δευτερόλεπτο.
Το εντυπωσιακό είναι ότι το φάσμα της  ηλεκτρομαγνητικής συχνότητας Σούμαν, στην οποίαν πάλλεται η ατμόσφαιρα της γης είναι  ίδια με το φάσμα των συχνοτήτων στις οποίες λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος αλλά και ο εγκέφαλος των θηλαστικών. Πράγματι ο εγκέφαλος στην ήρεμη κατάστασή του όταν παράγει τα κύματα α, από 7 μέχρι 12 Hz, που εμφανίζονται στην ηρεμία με τα μάτια κλειστά, είναι στο ίδιο μήκος κύματος με τη βασική συχνότητα Σούμαν. Αυτό κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι τυχαίο. Φαίνεται ότι οι έμβιοι οργανισμοί εξελικτικά είναι εμβαπτισμένοι μέσα στις συχνότητες του παλμού της γης και λειτουργούν μέσα σ’ αυτό το εύρος.
Τα άλλα εγκεφαλικά κύματα, είναι τα  κύματα δ  στα 0.5-4 Hz που παρουσιάζονται στο βαθύ ύπνο, τα κύματα θ στα 4-8 Hz στο πρώτο στάδιο του ύπνου, τα κύματα β στα 14-30 Hz που εμφανίζονται στην εγρήγορση και τα κύματα γ στα 30-70 Hz στην νοητική δραστηριότητα. Γενικά η σκέψη και η ανώτερη νοητική δραστηριότητα, χωρίς να ξέρουμε τι υφής είναι, φαίνεται να παράγονται στα πλαίσια των β και γ εγκεφαλικών εκφορτίσεων.
Όπου υπάρχει ηλεκτρική δραστηριότητα παράγεται και ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Είναι γνωστό ότι τα όλα τα βιολογικά όργανα παράγουν ηλεκτρομαγνητικά πεδία, λόγω της ηλεκτρικής δραστηριότητας των ιόντων στα κύτταρα. Κάθε κύτταρο, κάθε οργανίλιο του κυττάρου, αλλά και κάθε όργανο έχει το δικό του ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Τα πιο ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία τα έχει ο εγκέφαλος και η καρδιά. Στον εγκέφαλο αυτή η ΗΜ δραστηριότητα εκφράζεται με την παραγωγή διαφορετικού μήκους κυμάτων, όπως είναι τα εγκεφαλικά κύματα που αναφέρθηκαν. Αυτή η ηλεκτρομαγνητική δραστηριότητα βρίσκεται μέσα στα πλαίσια των συχνοτήτων του συντονισμού Σούμαν που σαν μανδύας ή αγωγός  καλύπτει όλη τη γη.

.

10.10.14

Leonard Cohen - Almost Like the Blues

Ο Christian de Duve για τη φύση της συνείδησης. Υπάρχει πνευματική ενέργεια;


Από όσα γνωρίζουμε, οι συνειδητές εμπειρίες παράγονται από τη δραστηριότητα μιας λεπτής στιβάδας νευρώνων του φλοιού των ημισφαιρίων. Αναφερόμαστε στις συνειδητές εμπειρίες και όχι γενικά στην εγκεφαλική δραστηριότητα, η οποία στο μεγαλύτερο μέρος της  είναι μη συνειδητή. Μόνο τα σήματα που φθάνουν στον φλοιό γεννούν νοητικές εμπειρίες. (Αναφορά έχει γίνει και σε παλαιότερες αναρτήσεις, η συνείδηση και η νοημοσύνη και ο εγκέφαλος και η πλαστικότητά του).
Ο φλοιός αποτελεί μια λεπτή, εξειδικευμένη δομή που καλύπτει ολόκληρη την επιφάνεια του εγκεφάλου. Είναι η φαιά ουσία του εγκεφάλου, που περιλαμβάνει τα σώματα των νευρικών κυττάρων, που είναι διατεταγμένα σε έξι στιβάδες, η μια πάνω στην άλλη. Ένα πυκνό δίκτυο με ένα τεράστια μεγάλο αριθμό διασυνδέσεων, συνδέει τα κύτταρα αυτών των στιβάδων. Αυτό το δίκτυο συνδέεται με τα υπόλοιπα κέντρα του εγκεφάλου και μέσω αυτών με ολόκληρο τον οργανισμό, με μια πυκνή μάζα ινών που αποτελούν τη λευκή ουσία. Αυτές οι ίνες είναι είτε αισθητήριες (κεντρομόλες) που μεταφέρουν αισθητήριες ώσεις από όλα τα μέρη του σώματος, είτε κινητικές (φυγόκεντρες) που στέλνουν ώσεις στους μυς.
Κάτω από τον φλοιό, πολυάριθμα νευρικά κέντρα γεφυρώνουν τις αισθητήριες και τις κινητικές ώσεις με οδούς που παρακάμπτουν τον φλοιό και για το λόγο αυτό διαφεύγουν της συνείδησης. Το σύνολο των αυτόνομων λειτουργιών του οργανισμού ρυθμίζεται έτσι με έναν ασυναίσθητο τρόπο. Όπως ρυθμίζονται και πολλές αυτόματες κινήσεις, για παράδειγμα αυτές που ρυθμίζουν τη θέση των οφθαλμών ή την ισορροπία του σώματος. Μερικοί από αυτούς τους αυτοματισμούς είναι εγγενείς. Άλλοι παράγονται με την εκμάθηση, κατηφορίζοντας δηλαδή από τον φλοιό, όπου έχουν τεθεί σε κίνηση, προς βαθύτερες ζώνες, όπου η φλοιώδης επιτήρηση φθίνει.
Το μεγαλύτερο μέρος των λειτουργιών του οργανισμού γίνονται χωρίς οι νευρικές ώσεις να φθάσουν στον φλοιό του εγκεφάλου. Ακόμη και όταν παρεμβαίνει η συνείδηση, ο εγκέφαλος μπορεί να επιτελεί ένα σημαντικό ποσοστό κρυφής επεξεργασίας πριν στείλει τις πληροφορίες στη συνείδηση.
Η εξέλιξη της νοημοσύνης στον άνθρωπο αντιπροσωπεύεται χαρακτηριστικά από την ανάπτυξη του εμβαδού του εγκεφαλικού φλοιού. Η Lusy, το νεαρό ανθρωποειδές που ανακαλύφθηκε στην Αιθιοπία, πρόγονος του ανθρώπου πριν 3-3,5 εκατομμύρια χρόνια, είχε ένα φλοιό εμβαδού 700 cm². Ο homo sapiens έχει φλοιό 2.000 cm².

Η συνείδηση αποτέλεσε ένα τεράστιο εξελικτικό πλεονέκτημα για τους βιολογικούς οργανισμούς που την απέκτησαν και απ’ ότι φαίνεται η λειτουργία της είναι συνδεδεμένη με τη λειτουργία του συμπαθητικού συστήματος και του δικτυωτού σχηματισμού, ώστε μέσα από μια κατάσταση εγρήγορσης οι «αποφάσεις» που ο οργανισμός καταλήγει ασυνείδητα, να υποβάλλονται σε περαιτέρω έλεγχο, όταν παρεμβάλλονται ερεθίσματα ή παράγοντες  που ο οργανισμός τους έχει δώσει μέσω της μνήμης ζωτική ή ιδιαίτερη σημασία. Η καταστολή της συνείδησης και του συμπαθητικού συστήματος στη διάρκεια του ύπνου και η λειτουργία της το υπόλοιπο διάστημα υπακούει στην ίδια λογική. Εξελικτικά η εγρήγορση στη διάρκεια της ημέρας ήταν απαραίτητη για την εύρεση τροφής ή των άλλων προβλημάτων επιβίωσης, που συνεπαγόταν και κινδύνους, γι αυτό και η  διέγερση του συμπαθητικού, ενώ στη διάρκεια του ύπνου, σε ένα ασφαλές καταφύγιο η εγρήγορση δεν ήταν τόσο απαραίτητη, χωρίς να αποσύρεται και τελείως. Στα όνειρα  λειτουργεί σε ένα βαθμό ο ίδιος μηχανισμός επειδή τα όνειρα αποτελούν ένα τμήμα της νευρωνικής δραστηριότητας η οποία συνεχίζεται και στη διάρκεια του ύπνου και όταν το περιεχόμενο αυτής της δραστηριότητας αφορά κάτι που ο εαυτός θεωρεί σημαντικό, μέσω της αύξησης της διέγερσης του συμπαθητικού παρεμβαίνει ο φλοιός και το θυμόμαστε, γίνεται δηλαδή συνειδητό, παραλλαγμένο συχνά για λόγους που η ψυχανάλυση μας έχει εξηγήσει.

Αυτό όμως που θα μας απασχολήσει εδώ αφορά το ερώτημα για τη φύση της συνείδησης ή της σκέψης (αν και αυτές οι δύο έννοιες δεν ταυτίζονται). Ναι, είναι αποτέλεσμα της δραστηριότητας των νευρώνων του εγκεφαλικού φλοιού αλλά η ίδια συνιστά κάποιο φυσικό μέγεθος; Ο Βέλγος βιολόγος που τιμήθηκε το 1974 με το Νόμπελ Ιατρικής, Christian de Duve, λέει ότι θα μπορούσαμε να το δούμε ως ένα πρόβλημα μετατροπής.

13.9.14

Η Αμφίπολη, το μεγαλύτερο νομισματοκοπείο στην εποχή της

Όταν ο Αλέξανδρος πέρασε στην Ασία, αλλά και τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του πατέρα του Φίλιππου, είχαν σχεδόν εξαντληθεί όλοι οι πόροι του Μακεδονικού κράτους σε χρυσό και ασήμι. Στη συνέχεια με τη νικηφόρα πορεία στην Ασία, ο Αλέξανδρος προμήθευε τη Μακεδονία όλο και με περισσότερο χρυσό και ασήμι. Αυτά μετατρέπονταν σε νόμισμα που κατασκευαζόταν στην Αμφίπολη και την Πέλλα. Όπως αναφέρει ο N. Hammond στην Ιστορία της Μακεδονίας(τ. 9), το νομισματοκοπείο της Αμφίπολης ήταν το πιο παραγωγικό. Έχει υπολογισθεί ότι σε μια περίοδο δεκαοκτώ ετών έκοψε 13.000.000 ασημένια τετράδραχμα. Η Αμφίπολη και η Πέλλα προμήθευαν χρυσό και ασήμι στη Δύση, στα Βαλκάνια και  στην περιοχή βόρεια της οροσειράς του Ταύρου, στην Ασία. Ανάμεσα στα νομίσματα που είχαν κόψει μέχρι το 328  ήταν και τα νομίσματα του Φιλίππου  που είχαν γίνει τόσο δημοφιλή. Το Δαμάστιο στην  Ήπειρο, που είχε ορυχεία αργύρου, κόβοντας ασημένια νομίσματα για τη Δύση μέχρι το 325 και οι Φίλιπποι κόβοντας χρυσά και ασημένια νομίσματα μέχρι το 328, ήταν δευτερεύοντα νομισματοκοπεία. Η Μακεδονία, ένας ουραγός το 359, είχε γίνει στα τέλη του 330 ο πρώτος τραπεζίτης στον κόσμο και το πλουσιότερο κράτος της Ευρώπης, αξιοποιώντας την κεντρική θέση της στο Βαλκανικό δίκτυο επικοινωνιών και αναπτύσσοντας το θαλάσσιο εμπόριο. Κοπή νομισμάτων στην περιοχή γινόταν  και από την πλευρά των  Παιόνων βασιλέων Πατράου(335-315) και του Αυδολέοντος(315-285), με έμβλημα έναν ιππέα που είχε κράνος με φτερά,  που εκθείαζε το Παιονικό ιππικό που υπηρέτησε στο στρατό του Αλέξανδρου. 
Στα δευτερεύοντα εμβλήματα που χρησιμοποιούνταν στα νομίσματα από το νομισματοκοπείο της Αμφίπολης ήταν το δελφίνι και ο δαυλός. Πέρα από τα κύρια εμβλήματα με το κεφάλι του νεαρού Ηρακλή, τα όπλα του, τον αετό, άλλα δευτερεύοντα εμβλήματα που χρησιμοποιούνταν ήταν ο θύρσος και ο κεραυνός που ανήκαν στη μακεδονική θρησκεία, η προτομή του Πήγασου που αναφερόταν πιθανόν στις ιεροτελεστίες της ανατολικής Μακεδονίας και άλλα. Τα νομίσματα του Αλέξανδρου σε χρυσό και ασήμι, που μνημόνευαν τις νίκες του στην Ασία, είχαν σχεδιαστεί για μεγάλης κλίμακας χρήσεις στην Ασία, πληρωμές ενόπλων δυνάμεων, κατασκευές λιμανιών, πόλεων κλπ και όχι κυρίως για χρήση στη Μακεδονία.

(από την Ιστορία της Μακεδονίας, του N. Hammond)

15.8.14

ο τύμβος στην Αμφίπολη

Ο τύμβος που έχει ανακαλυφθεί στην Αμφίπολη έχει προκαλέσει παγκόσμιο ενδιαφέρον και οι αρχαιολόγοι θα μας πουν βέβαια αυτά που έχουν ανακαλύψει μέσα στον τάφο, που απ' ότι φαίνεται είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Παρ' όλα αυτά δεν βλάπτει μια αναφορά στα γεγονότα εκείνης της περιόδου, όπως περιγράφονται στην Ιστορία της Μακεδονίας(τ. 9), από τον N. Hammond, τον σπουδαίο Βρετανό Ελληνιστή, και τα οποία θα μπορούσαν να μας κατατοπίσουν κάπως με το αν αυτό το ταφικό μνημείο μπορεί να αφορά τον ίδιο τον Αλέξανδρο, τον γιο του Αλέξανδρο Δ´ ή τον πατέρα του Φίλιππο.
Όπως αναφέρει ο N. Hammond στην Ιστορία της Μακεδονίας(τ. 9), τη γνώση μας για την περίοδο 323-301 πΧ(από το θάνατο του Αλέξανδρου μέχρι τη μάχη της Ιψού, που έκρινε τον πόλεμο των επιγόνων) την οφείλουμε στον Ιερώνυμο τον Καρδιανό και στο έργο του Ιστορίαι των διαδόχων, τα επί Αλεξάνδρου πραχθέντα. Αυτός στη διάρκεια ενός μακρότατου βίου, (364-260 πΧ)κατείχε πολλές υψηλές διπλωματικές, στρατιωτικές και διοικητικές θέσεις διαδοχικά υπό τον Ευμένη, τον Αντίγονο, τον Δημήτριο τον Πολιορκητή και τον Αντίγονο Γονατά. Από αυτόν έχουν αντλήσει στοιχεία τόσο ο Αρριανός όσο ο Διόδωρος και ο Κούρτιος, που ασχολήθηκαν με τον Μ. Αλέξανδρο. Ο Αρριανός διάλεξε τον Ιερώνυμο ως κύρια πηγή του για τα “Γεγονότα μετά τον Αλέξανδρο” επειδή ο Ιερώνυμος είχε το προνόμιο να είναι παρών στα γεγονότα και το προσόν να είναι πρακτικός άνθρωπος. 
Το νεότερο απόσπασμα αυτής της περιόδου στο έργο του Ιερώνυμου ασχολείται με την περιγραφή του οχήματος που χρησιμοποιήθηκε για να μεταφέρει τη σορό του Αλέξανδρου. Η σορός βαλσαμώθηκε από Αιγύπτιους και Χαλδαίους ιερείς, κάτι που παρέπεμπε σε μια πίστη για τη μετά θάνατο ζωή, που υπήρχε στις θρησκείες των Αιγυπτίων και των Χαλδαίων. Αυτό είναι χαρακτηριστικό της ολοκληρωτικής αλλαγής όσον αφορά τον τρόπο ταφής του σε σχέση με τον πατέρα του Φίλιππο και γενικά τον μακεδονικό τρόπο που ήταν η αποτέφρωση.  Το βαλσαμωμένο σώμα στεφανώθηκε με ένα διάδημα και τοποθετήθηκε σε χρυσό φέρετρο, που είχαν γεμίσει με αρωματικά βότανα. Καθώς η σορός ήταν να μεταφερθεί στις Αιγές, έπρεπε να κατασκευασθεί μια νεκρική άμαξα και το έργο αυτό ανατέθηκε σ' έναν αξιωματικό του Περδίκκα, ονόματι Αρριδαίο. Το σκήνωμα του Αλέξανδρου βρισκόταν ακόμη στη Βαβυλώνα όταν γεννήθηκε ο γιος της Ρωξάνης, πιθανώς τον Αύγουστο του 323. Το βρέφος έλαβε από το “Κοινό των Μακεδόνων” το όνομα Αλέξανδρος και από εκείνη την ημέρα ο Αλέξανδρος Δ´ έγινε συμβασιλέας με το θείο του Φίλιππο Αρριδαίο. Ο Αρριδαίος ήταν ετεροθαλής αδελφός του Αλέξανδρου, με νοητική όμως υστέρηση από μια παιδική ασθένεια, όμως λόγω του σεβασμού που έτρεφαν οι Μακεδόνες για τον βασιλικό οίκο των Τημενιδών επιβλήθηκε ως βασιλιάς με το όνομα Φίλιππος. Επιμελητής της βασιλείας ορίσθηκε ο Περδίκκας, κυρίαρχο πρόσωπο εκείνη την περίοδο μετά το θάνατο του Αλέξανδρου.
Είναι γνωστό από τον Αρριανό ότι η νεκροφόρος άμαξα με τη σορό του Αλεξάνδρου άλλαξε κατεύθυνση στη Δαμασκό και οδηγήθηκε όχι στις Αιγές της Μακεδονίας, αλλά στη Μέμφιδα της Αιγύπτου(Αρρ. Επίγ. 125) και ήρθε έτσι στην κατοχή του Πτολεμαίου. Αυτό ερμηνεύθηκε ως πράξη ανταρσίας εναντίον του βασιλιά Φιλίππου και του Περδίκκα, ο οποίος αποφάσισε να εισβάλει στην Αίγυπτο. Στο δρόμο του από την Δαμασκό για την Αίγυπτο ο Περδίκκας είχε διατάξει τον Πτολεμαίο, στο όνομα των βασιλέων, να παρουσιασθεί στα σύνορα της σατραπείας του. Εκεί είναι πιθανόν ότι ο Πτολεμαίος, αφού δικάστηκε μπροστά στη συνέλευση των Μακεδόνων του στρατού του βασιλιά, απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες. Το επιχείρημα που προέβαλε ο Πτολεμαίος ήταν ότι επιθυμία του Αλέξανδρου διατυπωμένη ήταν να ταφεί στο ιερό του Άμμωνα Δία στην Αίγυπτο. Επιπλέον η ετυμηγορία ήταν μια ένδειξη ότι η πλειοψηφία δεν ήθελε να κάνει έναν εμφύλιο πόλεμο εναντίον του Πτολεμαίου και ότι προτιμούσε έναν διακανονισμό με διαπραγμάτευση. Αυτή πιθανόν να ήταν και η επιθυμία του Πτολεμαίου, γιατί υπήρχε μικρό όφελος στην εμφάνισή του για δίκη, εάν σκόπευε σε κάθε περίπτωση να πολεμήσει. Ο Πτολεμαίος έτσι εμφανίσθηκε στους Μακεδόνες κάτι σαν φύλακας του τάφου του Αλέξανδρου. Με χαρακτηριστική όμως ισχυρογνωμοσύνη και έχθρα ο Περδίκκας προχώρησε να εισβάλει στην Αίγυπτο. Το πρώτο αίμα χύθηκε σε μια σύγκρουση δίπλα στον Νείλο, που την προκάλεσε ο Περδίκκας τον Ιούλιο του 321.

10.8.14

Τι είναι ο αφρικανικός αιμορραγικός πυρετός. Νόσος Marburg-Ebola

Ο αφρικανικός αιμορραγικός πυρετός είναι μια οξεία, με υψηλή θνητότητα, αιμορραγική ασθένεια. Πυρετός, ερύθημα, αιμορραγία, ηπατική και παγκρεατική φλεγμονή και έντονη καταβολή είναι τα χαρακτηριστικά της νόσου.
Η νόσος οφείλεται στους ιούς Marburg και Ebola της οικογένειας Filoviridae.

O αφρικανικός αιμορραγικός πυρετός που οφείλεται στον ιό Marburg, περιγράφηκε το 1967 στη Γερμανία και τη Γιουγκοσλαβία, όπου εργαζόμενοι σε εγκαταστάσεις παρασκευής εμβολίων αρρώστησαν και πέθαναν μετά από την έκθεσή τους σε μολυσμένους ιστούς αφρικανικών πράσινων πιθήκων από την Ουγκάντα. Που είχαν μολυνθεί οι πίθηκοι δεν ήταν γνωστό αν και ο ιός Marburg είναι ενδημικός στην Αφρική. Επίσης καταγράφηκαν περιπτώσεις στη Νότια Αφρική και την Κένυα. Ο ιός Ebola προκάλεσε επιδημίες στο Σουδάν και το Ζαΐρ το 1976, όπου ήρθαν σε επαφή με μολυσμένους ασθενείς και στο Ζαΐρ σε μόλυνση με βελόνα επίσης από μολυσμένο ασθενή. Η ασθένεια υποτροπίασε στο Σουδάν το 1979 και υπήρχε και ένα απομονωμένο περιστατικό στην Κένυα το 1980. Η έξαρση που παρουσιάσθηκε στο Kikwit στο Ζαΐρ, το 1995, είχε 315 κρούσματα. Επίσης μια απλή περίπτωση στην Ακτή του Ελεφαντοστού σε έναν Σουηδό ερευνητή στη διάρκεια νεκροψίας ενός χιμπατζή πού είχε νοσήσει, το 1994 και ο οποίος ανάρρωσε. Το 1996 μία έξαρση του ιού Ebola στη Γκαμπόν, στην κεντροδυτική Αφρική, είχε 54 νοσήσαντες από τους οποίους πεθάναν οι 41. Την ίδια περίοδο ένας γιατρός μολύνθηκε στη Γκαμπόν πετώντας για τη Ν. Αφρική, όπως και μία νοσοκόμα η οποία κατέληξε. Η πηγή αυτών των εξάρσεων είναι άγνωστη και η φυσική ιστορία της νόσου παραμένει επίσης άγνωστη. Ένας τρίτος ιός της ίδιας οικογένειας των filovirus, με πολύ κοντινή σχέση με τον Ebola, απομονώθηκε το 1989 από ένα είδος πιθήκων(cynomolgus) που πρόσφατα μπήκε στις ΗΠΑ από τις Φιλιππίνες. Οι ιδιοκτήτες του ζώου στις ΗΠΑ εμφάνισαν ορομετατροπή αντίδρασης στον ιό, χωρίς όμως να ασθενήσουν κλινικά.
Η τωρινή επιδημία με πάνω από 1.100 θύματα μέχρι στιγμής, είναι η μεγαλύτερη επιδημία του ιού μέχρι σήμερα.

Ο αφρικανικός αιμορραγικός πυρετός είναι μια συστημική πάθηση που εμπλέκει πολλά όργανα, κυρίως όμως το λεμφικό σύστημα, τους όρχεις, τις ωοθήκες και το ήπαρ. Το ήπαρ εμφανίζει νεκρωτικές εστίες με πολλά έγκλειστα ηωσινόφιλα, διαφορετικά από αυτά του κίτρινου πυρετού. Εναποθέσεις ινώδους βρίσκονται στο νεφρικό σπείραμα, γεγονός που μπορεί να συνοδεύεται από διάχυτη ενδαγγειακή πήξη. Υπάρχει επίσης οίδημα και διάχυτη φλεγμονή στον εγκέφαλο.

Η περίοδος επώασης είναι 3 με 9 ημέρες στον ιό Marburg και 3 με 18 ημέρες στον ιό Ebola. Η έναρξη της νόσου είναι απότομη, με ισχυρό πονοκέφαλο, πόνο στην πλάτη και μυϊκούς πόνους και μερικές φορές και πόνο στην κοιλιά. Σ' αυτό το στάδιο η ασθένεια δεν διαφοροποιείται εύκολα από την ελονοσία, τον τυφοειδή πυρετό και άλλες βακτηριακές λοιμώξεις, ρικετσιώσεις ή ιώσεις. Περίπου στην τρίτη ημέρα εμφανίζεται ναυτία, εμετός και ακατάσχετη διάρροια με βλεννώδη και αιματηρό περιεχόμενο. Η διάρροια μπορεί να συνεχίσει για αρκετές ημέρες. Ένα κηλιδοβλατιδώδες εξάνθημα εμφανίζεται στον κορμό και εξαπλώνεται και στο υπόλοιπο σώμα. Την 4η με 5η ημέρα η κατάσταση του ασθενούς γίνεται κρίσιμη, με υψηλό αδιάκοπο πυρετό και αλλαγή του επιπέδου συνείδησης, που περιλαμβάνει σύγχυση, επιθετικότητα ή λήθαργο. Εμφανίζονται αυθόρμητες αιμορραγίες σε θέσεις ενέσεων, όπως και αιματέμεση, μέλαινες κενώσεις, αιμοπτύσεις και σε ασθενείς σε κύηση, αυτόματη έκτρωση με μαζική αιμορραγία. Η νεφρική ανεπάρκεια μπορεί να είναι το τελικό γεγονός. Ο θάνατος συμβαίνει από την 8η μέχρι την 17η ημέρα, συνήθως την 8η με 9η. Η ανάρρωση συνοδεύεται από αίσθημα κόπωσης, ανορεξία, απώλεια βάρους, απώλεια μαλλιών και συχνά από ψυχολογικά προβλήματα.
Τα χαρακτηριστικά εργαστηριακά ευρήματα είναι η λευκοπενία, θρομβοπενία, αύξηση του χρόνου προθρομβίνης, αύξηση των ηπατικών ενζύμων, της αμυλάσης και η παρουσία πρωτεϊνουρίας. Ηλεκτροκαρδιογραφικά ευρήματα σημαίνουν μυοκαρδιακή βλάβη.

Το αντιγόνο μπορεί να ανιχνευθεί στην οξεία φάση με τη μέθοδο ELISA. Εναλλακτικά μπορεί να απομονωθεί ο ιός στην οξεία φάση, από το αίμα, το ήπαρ και άλλα όργανα με ενοφθαλμισμό σε ινδικά χοιρίδια ή με κυτταρικές καλλιέργειες. Το αντίσωμα ανιχνεύεται με ανοσοφθορισμό και ELISA στη διάρκεια της δεύτερης εβδομάδας της ασθένειας.

Θεραπεία και πρόγνωση.
Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία. Η υποστηρικτική θεραπεία περιλαμβάνει τη χορήγηση υγρών, ηλεκτρολυτών, αίματος, αιμοπεταλίων και πλάσματος για να ελεγχθεί η αιμορραγία. Περιτοναϊκή διάλυση ή νεφρική κάθαρση και ηπαρίνη για τη διάχυτη ενδαγγειακή πήξη συνιστώνται αλλά η αποτελεσματικότητά τους στον αφρικανικό αιμορραγικό πυρετό δεν έχει τεκμηριωθεί. Η μετάγγιση αίματος από ασθενείς που έχουν αναρρώσει φαίνεται να έχει αποτέλεσμα σε μια μη ελεγχόμενη μελέτη στο Kikwit, στο Ζαΐρ. Η παρουσία αιμορραγίας δείχνει πολύ χαμηλή πρόγνωση. Η θνητότητα στον ιό Marburg, στη Γερμανία σε σχολαστικές νοσοκομειακές συνθήκες ήταν 22% το 1967 και στις συνθήκες στο Ζαΐρ ήταν 90% το 1976 και 78% το 1995.

Επειδή το φυσικό ρεζερβουάρ της νόσου δεν είναι γνωστό δεν μπορούν να προταθούν και κάποια ειδικά μέτρα πρόληψης. Η ενδονοσοκομειακή διασπορά μπορεί να ελαχιστοποιηθεί με την αυστηρή επιτήρηση των υγρών και του αίματος των ασθενών, σε μονωμένες εργαστηριακές μονάδες και την κατάλληλη απολύμανση.

-Cecil. Textbook of Medicine, 22nd edition.

27.7.14

οφθαλμούς αντί οφθαλμού και οδόντας αντί οδόντος.

Σε μια συζήτηση μεταξύ του Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι και του Μπρεντ Σκόουκροφτ, αμφότεροι σύμβουλοι Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ στο παρελθόν, που παρουσιάζεται στο “η Αμερική και ο κόσμος” (εκδόσεις Λιβάνη, 2010), ο Σκόουκροφτ λέει ότι "οι Ισραηλινοί έχουν ένα δόγμα. Απαντούν στη βία με πολλαπλάσια βία. Κι αυτή η τακτική έφερνε αποτελέσματα κάποτε. Όχι πια". Και θέτουν και οι δύο το ερώτημα κατά πόσο σε πενήντα για παράδειγμα χρόνια από σήμερα θα υπάρχει κράτος που λέγεται Ισραήλ, αν οι ΗΠΑ υποχρεωθούν για διάφορους λόγους, να αποχωρήσουν από τη Μέση Ανατολή και δεν έχει υπάρξει μια ειρηνική διευθέτηση των σχέσεων του Ισραήλ με τους γείτονές του και πρώτα απ' όλα με τους Παλαιστίνιους. Πόσο θα αντέξει; Επισημαίνουν δε ότι αυτή η τακτική του Ισραήλ είναι απόρροια επιθετικών λογικών, που προϋποθέτουν ως δεδομένη μια επερχόμενη πολεμική σύγκρουση της Δύσης με τους φανατικούς του Ισλάμ, που οδηγεί όμως αναπόφευκτα και σε μια συνολική καταδίκη του ισλαμικού κόσμου. Μια λογική που εκτός από τον έλεγχο των πετρελαίων και την ασφάλεια του Ισραήλ, αποτέλεσε βασικό παράγοντα για την μονομερή επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003, που αποδείχθηκε καταστροφική για τις ΗΠΑ, αφού σήμερα το Ιράκ είναι υπό διαμελισμό, ουσιαστικά εκτός ελέγχου και οι ΗΠΑ έχουν αποχωρήσει, ενώ μαίνεται η σύγκρουση μεταξύ σουνιτών και σιιτών. Μια λογική που προωθούσε και την πολεμική σύγκρουση με το Ιράν η οποία, όπως αφήνει να εννοηθεί ο Μπρεζίνσκι, θα είχε γίνει επί Μπους του νεότερου αν δεν υπήρχε η αποτυχία του Ιράκ. Μια γενικότερη σύγκρουση που τουλάχιστον η σημερινή ηγεσία των ΗΠΑ δεν την αποδέχεται και γιατί οι σχέσεις της Δύσης με το 1 δισεκατομμύριο διακόσια εκατομμύρια μουσουλμάνους δεν μπορεί να είναι σχέση σύγκρουσης αλλά και γιατί μια τέτοια σύγκρουση θα είχε ανυπολόγιστες συνέπειες για όλους και πρώτα και κύρια για την παγκόσμια σταθερότητα.
Έτσι μια λύση του Παλαιστινιακού προβλήματος, που είναι κομβικό στο πλέγμα των προβλημάτων της Μέσης Ανατολής, θα πρόσφερε μια ασφαλέστερη και διαρκέστερη λύση και για το κράτος του Ισραήλ. 

20.6.14

Η ΚΒΑΝΤΩΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. Μια γεωμετρική ερμηνεία των βασικών αρχών της κβαντικής μηχανικής.


Ένα άρθρο από τον φίλο μαθηματικό Γιώργο Μπαντέ.

Μια γεωμετρική ερμηνεία των βασικών αρχών της κβαντικής μηχανικής.
Γιώργος Μπαντές
e-mail : mpantes_2@yahoo.gr

ΠΕΡΙΛΗΨΗ .
Στο άρθρο αυτό, οι αρχές αβεβαιότητας και συμπληρωματικότητας,
αποδίδονται στο χωρόχρονο, μέσω της φυσικοποίησης της έννοιας του σημείου.
Κάθε τροχιά ενός υλικού σώματος συνίσταται σε έναν πεπερασμένο αριθμό
χωρικών μηκών και χρονικών διαρκειών, βημάτων, τα οποία εξαρτώνται από την
ορμή και την ενέργεια του σώματος. Αυτά είναι τα «σημεία» και οι «στιγμές»
αντίστοιχα στο χώρο και στο χρόνο, της κίνησης του σώματος.
Η φυσική τους ύπαρξη , δηλαδή η ασυνέχεια του χώρου και του χρόνου,
δίνουν μια νέα ερμηνεία στα θεμέλια της κβαντομηχανικής. Οι αρχές της
αβεβαιότητας μεταφέρονται στην κβάντωση του χωρόχρονου από τα υλικά σώματα
και ερμηνεύονται έτσι φυσικότερα μέσα από τη μήτρα όλων των περιγραφών :το
χωρόχρονο.

ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΑ ΚΒΑΝΤΑ .
Θα αποδώσουμε μια φυσική σημασία στην έννοια του «κβαντικού γεγονότος»
του επίπεδου χωρόχρονου: του σημείου στο χώρο και της στιγμής στο χρόνο.
Έχοντας συνδέσει τις γεωδαισιακές του χωρόχρονου με τις τροχιές ελεύθερων
σωμάτων, θα προκύψει ότι η ερμηνεία μας των σημείων και των στιγμών θα
σχετίζεται με τα σώματα και τις κινήσεις τους.