Την Τρίτη έγινε στο Public στη Θεσσαλονίκη, παρουσίαση του δεύτερου βιβλίου του Θανάση Καρτερού, "το τελευταίο τραμ". Μυθιστόρημα αυτή τη φορά, μια συγκλονιστική ψυχογραφία, άρρηκτα δεμένη με τα ασφυκτικά στα όρια του πνιγμού κοινωνικά, πολιτιστικά, πολιτικά πλαίσια της σκληρής μετεμφυλιακής δεκαετίας του '50, στη Θεσσαλονίκη, που δεν αφορά όμως μόνο τη συγκεκριμένη εποχή. Το πέρασμα μέσα από την κόλαση.
"Όλα άρχισαν στην τρυφερή μου ηλικία, όταν ανάμεσα σε άρβυλα και εμβατήρια, σε εκτελέσεις και κονσερβοκούτια, η μάνα μου δραπέτευε απ' τη φυλακή του πατέρα μου στον έρωτα για κάποιον άλλο, κι έπαιρνε ένα δρόμο γεμάτο κολόνιες και μπριγιόλ. Απ' το μικρό σκάνδαλο της γειτονιάς, αλλά και από το μεγάλο της εποχής, ακόμα δεν έχω καταλάβει με ποιο τρόπο την σκαπούλαρα. Στις απαντήσεις που αναζήτησα δεν τα πηγα τόσο καλά. Ακόμα κι αυτές που μετά κόπου απέκτησα τις πάτησε το τελευταίο τραμ εκείνης της σαββατιάτικης νύχτας που δεν ξέχασα ποτέ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου