Ένα ακόμη ποίημά του, μου έστειλε ο Βαλάντης Βορδός.

Λιποθυμικό επεισόδιο

Τότε ηταν που άκουσα 35 σμήνη βομβαρδιστικών
στο κεφάλι μου
Χιροσίμα Ναγκασάκι Περλ Χάρμπορ
οι σειρήνες με ξεκούφαναν,τρέξτε στα καταφύγια είπα.
Ενα γιατρό γρήγορα,μια νοσοκόμα,ένα παπά
εννοούσα.
Μετά τα είδα κιόλας,βολίδα πήγαιναν,με ανάποδα πετάγματα
βολ πλανέ και λούπ.
Άλλα πληγμένα απ'την προσωπική μου άμυνα κατέπεφταν
φλεγόμενα κάνοντας σβούρες πάνω απ' την θάλασσα

xirosima mon amour και σκέφτηκα τη Χαρίτα.

Μερικά είχαν σκοντάψει στα καλώδια του μυαλού μου
και γαμημένα στρατιωτάκια μου πριόνιζαν τις φλέβες.
Τριγύρω νύχτα,το αίμα σύριζε στα μηνίγγια,
βόμβες παντού και τρέκλιζα
ποιός θα σώσει τον στρατιώτη Ραιαν και τέτοια παρόμοια.
Ο ουρανός χύθηκε τεράστιος λεκές απο βυσινάδα
θυμήθηκα τον Μπίλ,''ελάτε να γίνουμε έντεκα στον ουρανό''
να παίζουμε μπάλα
εδώ να σου πώ Μπίλ αγαπημένε ποιητή
πάντα σε έιχα σε εκτίμηση,γούσταρα τις
πάσες σου στο διηπειρωτικό κύπελλο του ουρανού
τα γκόλ που έβαζες
μα sorry αδερφέ η δική μου Κάτια είναι η Χαρίτα
και λέγε οτι θές.
Το πάτωμα μια γλιστερή λαμαρίνα.

Τότε ηταν που είδα άγγελο κυρίου
στα σκοτεινά
και
ένα τύπο με καμπαρντίνα..

Β. Βορδός 17/6/12