2.8.11

το στρες και η υπερταση


Η αρτηριακή υπέρταση αποτελεί μια κατάσταση συμπαθητικοτονίας. Η αυξημένη πίεση στα αγγεία σημαίνει ότι ο οργανισμός κινητοποιεί τις δυνάμεις του για να αντιμετωπίσει μια κατάσταση κινδύνου. Έχει γίνει αναφορά σε προηγούμενες αναρτήσεις για τις αντιδράσεις του οργανισμού σε περίπτωση κινδύνου και τους μηχανισμούς που έχουν αναπτυχθεί στα θηλαστικά γι αυτό το σκοπό. Στον άνθρωπο, στον τρόπο αυτών των αντιδράσεων, παρεμβάλλεται ο μετωπιαίος φλοιός με τις ιστορίες που αναπτύσσει, τις ερμηνείες που δίνει στους διάφορους κινδύνους αλλά και την πολλαπλότητα με αυτό τον τρόπο των αντιδράσεων του. Και ενώ ένα θηλαστικό απέναντι στον κίνδυνο έχει δύο κυρίως τύπους αντιδράσεων, την μάχη ή την φυγή, που έχουν συγκεκριμένη διάρκεια και μετά ακολουθεί η χαλάρωση, ο άνθρωπος μέσα σε αυτή την γκάμα αναπτύσσει ένα πλήθος παραλλαγών αυτών των βασικών αντιδράσεων, που μπορεί να παρατείνουν έστω και σε χαμηλότερο επίπεδο την κατάσταση του φόβου απέναντι σε κάποιον κίνδυνο υπαρκτό ή ανύπαρκτο, μέχρις και επ' άπειρον. Πάνω σ' αυτή τη βάση αναπτύσσεται εξ άλλου και το άγχος, που αποτελεί μια φοβικού τύπου αντίδραση διαρκείας.
Έτσι η αρτηριακή υπέρταση έχει συνδεθεί περισσότερο με αμυντικού τύπου αντιδράσεις σε άτομα που δεν εκφράζουν ή και δεν αναγνωρίζουν εύκολα τα αισθήματα και τις διαθέσεις τους, με αποτέλεσμα ο θυμός τους για όποια προβλήματα, καταστάσεις, νοιώθουν ότι τους πιέζουν και δεν μπορούν να απαλλαγούν από αυτά, να μην εκδηλώνεται εύκολα.
Επίσης έχει βρεθεί συσχέτιση της σε υψηλή συχνότητα και με επανειλημμένη έκθεση στο στρες. Πολλές έρευνες γίνανε για την εργασία σε συνθήκες ψυχικής πίεσης,
όταν υπάρχουν δηλαδή υψηλές απαιτήσεις σε συνδυασμό με μικρό περιθώριο στη λήψη των αποφάσεων. Το κοινωνικό στρες επίσης, σε κοινωνικές ομάδες που βιώνουν περισσότερο άγχος, λόγω ανεργίας, μη δυνατότητας ελέγχου της ζωής τους, με χαμηλότερο συνήθως μορφωτικό επίπεδο που κάνει πιο δύσκολη την επεξεργασία του άγχους τους ή μετανάστες που βιώνουν το στρες της ένταξης τους στη νέα κοινωνία κτλ, είναι καταστάσεις σχετικά καλά αναγνωρισμένες, που συμβάλλουν στην εμφάνιση της. Σημαντικό επίσης στοιχείο είναι οπωσδήποτε και ο τρόπος αντίδρασης στο στρες, το πώς γίνεται η επεξεργασία του και βιώνεται.
Οι εξειδικεύσεις οπωσδήποτε είναι αρκετά παρακινδυνευμένες επειδή μπορεί να καταλήξουν σε απλουστεύσεις. Με την έννοια ότι ο κάθε τρόπος αντίδρασης βρίσκεται σε αλληλεξάρτηση με πολλούς άλλους παράγοντες ιδιοσυστασίας του οργανισμού, διατροφής , άσκησης κτλ. Επίσης υπάρχουν πολλοί ομοιοστατικοί μηχανισμοί για την ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, οπότε προβλήματα σε έναν τομέα να καλύπτονται από άλλους μηχανισμούς ρύθμισης. Αυτό που μπορούμε να πούμε πιο θετικά είναι ότι μια χρόνια κατάσταση άγχους είναι η βάση πάνω στην οποίαν αναπτύσσονται πολλές σωματικές δυσλειτουργίες. Όπως και αντίστροφα ένα χρόνιο οξειδωτικό στρες που υπερβαίνει τις δυνατότητες του οργανισμού να το αντιμετωπίζει και μπορεί να οφείλεται σε κακή διατροφή, τρόπο ζωής κτλ, να οδηγεί σε αλλοιώσεις που εγκαθιστούν την υπέρταση ή και να επηρεάζουν τον ψυχισμό. Συχνά εξάλλου ο τρόπος ζωής είναι αποτέλεσμα λανθασμένης διεξόδου σε καταστάσεις που δεν μας ικανοποιούν.
                                                                                                     Δ. ΠΕΤΡΙΔΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: