8.2.13

ο γονεϊκός δεσμός



Η ανάληψη με κάποιο τρόπο της ηθικής ευθύνης, σαν ηθικών αυτουργών δηλαδή, από τους γονείς των νεαρών αναρχικών που έκαναν τη ληστεία στον Βελβεντό Κοζάνης, ανεξάρτητα από άλλα μηνύματα που εκπέμπει και δεν κρίνουμε αυτά, αποτελεί μια γενναία και απόλυτα συνειδητή προσπάθεια από μέρους τους να αμβλύνουν τις ευθύνες των παιδιών τους, ώστε παίρνοντας υπ' όψη και το γεγονός της μετεφηβικής ηλικίας, να τύχουν την όποια μεγαλύτερη ελάφρυνση μπορούν να πετύχουν για τις κατηγορίες που τους βαρύνουν.  Προσπαθούν να αναλάβουν αυτοί όλη την ηθική ευθύνη, αντί να εξαντλήσουν τις προσπάθειες τους σε παρασκηνιακές κινήσεις για να τύχουν καλύτερης μεταχείρισης. Είναι ότι ισχυρότερο μπορούν να τους προσφέρουν σ' αυτή τη φάση αλλά και η καλύτερη παρακαταθήκη για μια μελλοντική επανεξέταση των πράξεων και της πορείας της ζωής τους από τους ίδιους.
Αν τους βγήκε αυθόρμητα ή από μελετημένη κίνηση, μικρή σημασία έχει, επειδή την ακολουθούν με πάθος και αντικατοπτρίζει μια πραγματικότητα, άρα έτσι κι αλλιώς λειτουργεί υπερασπιστικά.
Το γονεϊκό περιβάλλον, ειδικά στη χώρα μας με τους ακόμη ισχυρούς οικενειακούς δεσμούς, συνεχίζει να αποτελεί το κύριο περιβάλλον διαμόρφωσης της ατομικής συνείδησης, χωρίς φυσικά να είναι το μοναδικό, ακόμη και σήμερα που τα παιδιά από μικρή ηλικία δέχονται την επίδραση απείρως περισσότερων επιδράσεων και πληροφοριών απ' ότι μέχρι και λίγες δεκαετίες παλιότερα.


Δεν υπάρχουν σχόλια: