Yellow Moon - The Neville Brothers

Saxafunk - The Neville Brothers, "Family Groove"

Κιμ Γιονγκ Ουν

Ο ΗΓΕΤΗΣ άνετος με το τσιγαράκι στο χέρι και οι στρατηγοί που τον συνοδεύουν με τα σημειωματάρια-τετραδιάκια στα χέρια, έτοιμοι να σημειώσουν οποιαδήποτε οδηγία του ηγέτη.
Πέρα από τις ιδιομορφίες ενός διαφορετικού πολιτισμού, πίσω από τα βεβιασμένα χαμόγελα, είναι ο απόλυτος τρόμος απέναντι στον ηγέτη. Το απόλυτο πατερναλιστικό μοντέλο. 

Οι κίνδυνοι της ουκρανικής «εθνικής επανάστασης»

Η Ουκρανία ιδρύθηκε από τους Βαράγγους τον 9ο αιώνα, γνωστούς ως Ρως του Κιέβου. Η Ουκρανική αυτοκρατορία αναδείχθηκε σε ισχυρό έθνος μέχρι τις αρχές του 13ου αιώνα, όταν βρέθηκε κάτω από την κυριαρχία της Χρυσής ορδής, της Λιθουανίας και της Πολωνίας, μέχρι τα μέσα του 14ου αιώνα. Στη συνέχεια διοικούνταν από ανεξάρτητους ηγεμόνες, τους αταμάνους, μέχρι το 1667 που χωρίστηκε στα δύο. Οι περιοχές ανατολικά του Δνείπερου αποτέλεσαν τμήμα της Ρωσίας, ενώ το δυτικό μέρος προσαρτήθηκε στην Πολωνία και στη συνέχεια στην Αυστροουγγαρία. Όταν κατέρρευσε η τσαρική Ρωσία, μετά από μια χαοτική περίοδο αδιάκοπου πολέμου και αρκετές προσπάθειες για ανεξαρτησία (1917-1921), προέκυψε στις 30 Δεκεμβρίου 1922 ως μία από τις ιδρυτικές δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης. Η ουκρανική επικράτεια της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας διευρύνθηκε προς τα δυτικά λίγο πριν και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και νότια το 1954 με τη μεταφορά της Κριμαίας στην επικράτεια της Ουκρανίας. Το 1945 η Ουκρανική Δημοκρατία έγινε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. 
Η Ουκρανία έγινε ανεξάρτητη και πάλι μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991.

Ουσιαστικά δηλαδή από τον 12ο αιώνα δεν ήταν ποτέ ανεξάρτητη. Η σοβιετική της περίοδος δεν άμβλυνε τις εθνικές διαφορές, ούτε έγινε καμιά υπερπήδηση ιστορικών σταδίων σύμφωνα με τη θεωρία της διαδοχής των κοινωνικοπολιτικών συστημάτων. Ή η θεωρία έπασχε ή αυτό που θεωρούνταν ανώτερο στάδιο της κοινωνικοπολιτικής εξέλιξης, που θα ξεπερνούσε ή θα άμβλυνε τις αντιθέσεις των προηγούμενων σταδίων, δεν ήταν αυτό που έλεγε ότι ήταν. Οι εθνικές διαφορές, σε όλες τις χώρες του "υπαρκτού σοσιαλισμού", παρέμειναν κουκουλωμένες, στο όνομα του νέου δήθεν σταδίου που περνούσε η ανθρωπότητα και ξέσπασαν αμέσως μόλις κατέρρευσε το σύστημα, σαν να μην είχε περάσει μία μέρα.
Στο σημερινό αλληλοεξαρτώμενο κόσμο μας, οι παγκόσμιες ανακατατάξεις σε όλα τα επίπεδα δημιουργούν κατάσταση παρατεταμένης κρίσης και αυξημένου ανταγωνισμού, με νικητές και θύματα, που αυξάνουν ξανά τον ρόλο του έθνους-κράτους. Το ζητούμενο είναι να βρίσκονται φόρμουλες συνεργασίας, οι όποιοι ανταγωνισμοί να περιορίζονται στο οικονομικό ή το πολιτιστικό επίπεδο, για να μην ανοίξει η πόρτα του τρελοκομείου των εθνικών συγκρούσεων.

Ένα ενδιαφέρον άρθρο για τις εξελίξεις στην Ουκρανία διάβασα στο site Η ΡΩΣΙΑ ΤΩΡΑ, του Φιόντορ Λουκιάνοφ, προέδρου του Συμβουλίου εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής της Ρωσικής Ομοσπονδίας(26 Φεβρουαρίου 2014).

Οι κίνδυνοι της ουκρανικής «εθνικής επανάστασης»

(του Φιόντορ Λουκιάνοφ, από το Η ΡΩΣΙΑ ΤΩΡΑ)

Η Ουκρανία ζει μια μεγάλη καμπή στην ιστορία της και ξεκίνησε ήδη το ταξίδι σε μια νέα εποχή. Τι θα συμβεί μελλοντικά, είναι κάτι που κανείς τώρα δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα, αλλά είναι σημαντική μια νηφάλια καταγραφή της ουσίας των γεγονότων.  

Στην καυτή εξέλιξη της πολιτικής κρίσης, όταν αυτή δεν είχε οδηγηθεί ακόμη στο αιματηρό αποκορύφωμά της, πολλοί σχολιαστές στο Κίεβο είχαν γράψει ότι τα όσα συμβαίνουν αποτελούν το τέλος της Σοβιετικής Ουκρανίας. Του κράτους, το οποίο εκκολάφθηκε μέσα στη Σοβιετική Ένωση και για πάνω από 20 χρόνια διατηρούσε τα βασικά τυπικά χαρακτηριστικά μιας σοβιετικής δημοκρατίας. Πιθανόν, πρόκειται για την ακριβέστερη εκτίμηση. Η ανεξαρτησία δωρίθηκε στην Ουκρανία εκ των άνωθεν, χάρη στη σκληρή πάλη που έδωσε το ρωσικό δημοκρατικό κίνημα και στη συνέχεια η ηγεσία της Σοβιετικής Ρωσίας, εναντίον του Κρεμλίνου και του Γκορμπατσόφ.

Paco de Lucia "Bulerias"

Η θρησκεία των Εβραίων και οι Έλληνες

Τα Ελληνιστικά κράτη που δημιουργήθηκαν μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου και κυρίως αυτό των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο και των Σελευκιδών στη Συρία, αποτέλεσαν το πεδίο όπου συναντήθηκαν και ήρθαν σε ώσμωση αλλά και αντιπαράθεση οι Έλληνες και οι Εβραίοι. Ας θυμηθούμε την μετάφραση των εβδομήκοντα, όπου 72 ελληνόγλωσσοι Εβραίοι με πρόνοια του

Πτολεμαίου Β´ του Φιλάδελφου και τη συνδρομή του Δημήτριου Φαληρέα, επιμελητή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, μετέφρασαν τα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης από την Εβραϊκή στην κοινή Ελληνιστική γλώσσα, στα μέσα του 3ου πΧ αιώνα, για τους Εβραίους υπηκόους του βασιλείου, κατοίκους κυρίως της Αλεξάνδρειας, που μιλούσαν περισσότερο την Ελληνική και λιγότερο την Εβραϊκή γλώσσα. Όπως και πολλά άλλα εβραϊκά κείμενα μεταφράσθηκαν στην ελληνιστική γλώσσα εκείνη την περίοδο. Τα Ελληνικά ήταν η κυρίαρχη γλώσσα για πολλούς αιώνες στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Εκείνη την περίοδο η Ιουδαία ήταν στην κυριαρχία του βασιλείου των Πτολεμαίων.

Μετά το 198 πΧ που η περιοχή της Ιουδαίας πέρασε στην κυριαρχία του βασιλείου των Σελευκιδών της Συρίας, ακολουθήθηκε από τους Σελευκίδες και κυρίως τον Αντίοχο Δ´, μια πολιτική βίαιου εξελληνισμού, που οδήγησε στην εξέγερση των Μακκαβαίων και στην αποκατάσταση της θρησκείας τους το 164 πΧ με τη νίκη τους επί του Αντιόχου Δ´. Μια σύγκρουση που είχε και χαρακτηριστικά εμφύλιας διαμάχης μιας και υπήρχαν ισχυρές τάσεις κυρίως στην αριστοκρατία αλλά και σε θρησκευτικές παρατάξεις που ήθελαν την ενσωμάτωση ελληνιστικών στοιχείων στη ζωή τους. Εκείνη την περίοδο οι Μακκαβαίοι, στην αναζήτηση συμμάχων είχαν στραφεί και προς τη Ρώμη αλλά και σε δυνάμεις στην Ελλάδα, κυρίως στη Σπάρτη, με την οποίαν, το βιβλίο των Μακκαβαίων γράφει ότι είχαν παλαιούς δεσμούς.

Οι Έλληνες για πολλούς αιώνες είχαν επαφές αλλά και αντιπαράθεση με τους Φοίνικες, Χαναναίους οι οποίοι κατοικούσαν στη βόρεια Χαναάν, στη θέση που είναι ο σημερινός Λίβανος. Με τους Φοίνικες οι Έλληνες ήταν για πολλούς αιώνες σε ανταγωνισμό για τον έλεγχο του εμπορίου στη Μεσόγειο αλλά και σε επαφές, αφού αξιοποίησαν το Φοινικικό αλφάβητο, με το οποίο καταγράφονταν φθόγγοι αντί συλλαβών. Εξάλλου σύμφωνα με την παράδοση, ιδρυτής της Θήβας ήταν ο Κάδμος ένας πρίγκηπας από τη Φοινίκη.

Ο Γιαχβέ, ο Ιεχωβάς, ήταν ένας θεός μιας φυλής στο νότο της Παλαιστίνης, των Ιουδαίων. Επτά έθνη μοιράζονταν τη γη της Παλαιστίνης όταν ήταν κάτω από την κυριαρχία των Ασσυρίων.

το στρες και τα βλαστικά κύτταρα

Σύμφωνα με δύο πρόσφατες δημοσιεύσεις στο περιοδικό Nature, εδώ  και εδώ, από την Haruco Obokata, βιολόγο στο Κόμπε της Ιαπωνίας, έγινε δυνατή η δημιουργία βλαστικών κυττάρων, υποβάλλοντας απλά τα κύτταρα σε συνθήκες στρες και κυρίως με έκθεση σε όξινο περιβάλλον. Δύο άρθρα γι αυτή τη σημαντική ανακάλυψη έγιναν στο ΒΗΜΑ science, Προς επανάσταση στην εξατομικευμένη ιατρική στις 29 Ιανουαρίου και Τα βλαστικά του στρες!, στις 3 Φεβρουαρίου 2014.

Τα βλαστοκύτταρα είναι αδιαφοροποίητα κύτταρα τα οποία παραμένουν στους διάφορους ιστούς και τα όργανα του σώματος, μετά την ανάπτυξη του εμβρύου και τα οποία χρησιμεύουν σαν μήτρες για την αναγέννηση των ιστών και των οργάνων στα οποία βρίσκονται και τα οποία ονομάζονται πολυδύναμα(multipotent) βλαστοκύτταρα των ενηλίκων(ή adult stem cells). Τα ερεθίσματα, σήματα, που δέχονται από το ιστικό περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται, τα οδηγούν και στις αντίστοιχες διαφοροποιήσεις, τόσο στη διάρκεια της ανάπτυξης και τη διαφοροποίηση των ιστών, όσο και για τις ανάγκες αναγέννησης των φθαρμένων ιστών και των κυττάρων που πεθαίνουν.   Στον ενήλικo οργανισμό υπάρχουν περίπου 20 διαφορετικά είδη τέτοιων βλαστοκυττάρων. Έχει αποδειχθεί όμως πειραματικά ότι κάτω από την επίδραση κατάλληλων ερεθισμάτων μπορεί να εξελιχθούν και σε κύτταρα διαφορετικών ιστών από αυτών στους οποίους βρίσκονται, διατηρώντας δηλαδή μέρος της αρχικής τους πολυδυναμίας.
Φαίνεται ότι τα βλαστοκύτταρα αποτελούν μια μεγάλη ελπίδα, τη μεγαλύτερη ίσως, για την αναγέννηση των ιστών του ανθρώπινου σώματος, οποιουδήποτε ιστού, της καρδιάς, του εγκεφάλου, του ήπατος, των νεφρών  κλπ και να αντιμετωπιστούν προβλήματα που σήμερα φαίνονται άλυτα. Θα αποτελέσει επανάσταση  στην αντιμετώπιση των ασθενειών αλλά και της επιβίωσης. Η ανακάλυψη αυτή φαίνεται να απλοποιεί κατά πολύ τη δημιουργία τους από τον ίδιο οργανισμό που θα τα δεχθεί, σε σχέση με τις μέχρι τώρα μεθόδους.

Ταυτόχρονα αυτή η ανακάλυψη ίσως οδηγήσει και σε μια διαφορετική κατανόηση της καρκινογέννεσης. Τα καρκινικά κύτταρα αποτελούν κλώνους αδιαφοροποίητων κυττάρων, όπως είναι δηλαδή και τα βλαστοκύτταρα, τα οποία φαίνεται ότι  σε συνθήκες οξέωσης, δημιουργούνται μέσα σε τέτοιο περιβάλλον στο οποίο μπορούν και αναπαράγονται συνεχώς, χωρίς όμως να προχωρούν στη διαφοροποίησή τους, όπως γίνεται με το μεγαλύτερο μέρος των απογόνων των βλαστοκυττάρων. Όπως έγινε αναφορά και στην ανάρτηση Ο καρκίνος και το φαινόμενο(effect) Warburg, τα καρκινικά κύτταρα, που αποτελούν κλώνους αδιαφοροποίητων κυττάρων ή βλαστοκυττάρων κάποιου ιστού,  χρησιμοποιώντας κυρίως την αναερόβια μέθοδο παραγωγής ενέργειας, παράγουν τοπικά συνεχώς μεγάλες ποσότητες γαλακτικού οξέος, διατηρώντας ένα σταθερά όξινο ιστικό περιβάλλον, που ευνοεί τη μη διαφοροποίησή τους, και μπορεί ίσως να εξηγήσει τη γέννηση και την εξέλιξη του καρκίνου σε κάποιο ιστό. Σε αντίθεση με ένα υγιή ιστό στον οποίον δεν υπάρχουν σχετικά σταθερά αυτές οι συνθήκες και τα βλαστοκύτταρα ακολουθούν το δρόμο της διαφοροποίησης στον αντίστοιχο ιστό. 
Οι αρχικές συνθήκες οξέωσης σε κάποιους ιστιούς, που μπορεί να δημιουργήσουν αδιαφοροποίητα κύτταρα, μπορούν να προκύψουν από πολλές διαφορετικές καταστάσεις.

Επίσης:
-Η υποξία και ο καρκίνος. Μια διαφορετική προσέγγιση;
-Τα βλαστοκυτταρα

                                                                                                              Δ. Πετρίδης

Κίεβο. (από το protagon.gr).
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.fwtografia&id=2753

Estas Tonne - The Song of the Golden Dragon - Stadtspektakel Landshut 2011

πως κατασκευάζεται ένας βασανιστής

Από το site tvxs,   «Ο γιος του γείτονά σου: Πώς κατασκευάζεται ένας βασανιστής»(1982).

 Tο δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, δανέζικης παραγωγής, το οποίο είναι βασισμένο στη διεθνώς πρωτοποριακή ψυχολογική και κοινωνική μελέτη της Καθηγήτριας Ψυχολογίας Μίκας Χαρίτου-Φατούρου, που στηρίχτηκε στο μοντέλο των βασανιστών της διαβόητης δικτατορικής ΕΑΤ-ΕΣΑ, με αφορμή το θάνατό της στις 15 Ιανουαρίου, σε ηλικία 82 ετών(από το tvxs). 

ο εγκέφαλος και η πλαστικότητά του

Η νόηση υποστηρίζεται από τον εγκέφαλο. Τον 18ο αιώνα ο Γάλλος ιατρός Pierre Jean Georges Cabanis είχε υποστηρίξει ότι “ο εγκέφαλος εκκρίνει τη σκέψη όπως το ήπαρ εκκρίνει τη χολή”. Τέτοιες δηλώσεις εκείνη την εποχή προσλαμβάνονταν ως προκλητικές επιθέσεις στη θρησκευτική πίστη μιας αθάνατης ψυχής. Σήμερα η ουσία αυτής της διακήρυξης γίνεται αποδεκτή από το σύνολο σχεδόν των νευροβιολόγων. Οι αποδείξεις είναι αδιαμφισβήτητες. Καμιά έκφανση της συνείδησης δεν είναι δυνατή χωρίς τη φυσιολογική λειτουργία των νευρώνων του εγκεφάλου. Αν διαταραχθεί αυτή η λειτουργία αναπόφευκτα ακολουθεί η απώλεια της συνείδησης. Αλλά και όλες οι σύνθετες δραστηριότητες που γίνονται χωρίς να έχουμε επίγνωση αυτού του ελέγχου ή και να μπορούμε να τις επηρεάσουμε, ρυθμίζονται από τα νευρικά μας κέντρα.

Η έδρα της συνείδησης είναι ο φλοιός των εγκεφαλικών ημισφαιρίων. Ο φλοιός αποτελεί μια λεπτή, εξειδικευμένη δομή που καλύπτει ολόκληρη την επιφάνεια του εγκεφάλου. Είναι η φαιά ουσία του εγκεφάλου, που περιλαμβάνει τα σώματα των νευρικών κυττάρων, που είναι διατεταγμένα σε έξι στιβάδες, η μια πάνω στην άλλη. Ένα πυκνό δενδρόμορφο δίκτυο συνδέει τα κύτταρα αυτών των στιβάδων, τόσο εντός της ίδιας στιβάδας όσο και μεταξύ των στιβάδων, με ένα τεράστια μεγάλο αριθμό διασυνδέσεων. Αυτό το δίκτυο συνδέεται με τα υπόλοιπα μέρη του εγκεφάλου και με αυτό τον τρόπο με ολόκληρο τον οργανισμό με μια πυκνή μάζα ινών που αποτελούν τη λευκή ουσία. Αυτές οι ίνες είναι είτε αισθητήριες(κεντρομόλες) που μεταφέρουν αισθητήριες ώσεις από όλα τα μέρη του σώματος, είτε κινητικές(φυγόκεντρες) που στέλνουν ώσεις στους μυς. Αυτές οι είσοδοι και οι έξοδοι οριοθετούν στον φλοιό ένα σύνολο εξειδικευμένων περιοχών οι οποίες έχουν χαρτογραφηθεί εκτενώς.

Ο φλοιός είναι η έδρα της συνείδησης. Μόνο τα σήματα που φθάνουν σ' αυτόν γεννούν νοητικές εμπειρίες.

Heinrich_Boell_-_Η χαμένη τιμή της Κατερίνας Μπλουμ  

Christmas Group Therapy(από το dim/art blog)

Χιούμορ στο πνεύμα των εορτών, στο http://dimartblog.com/2013/12/26/christmas-group-therapy1/

Νέλσον Μαντέλα

Εκατομμύρια άνθρωποι στη Ν. Αφρική βγήκαν στους δρόμους, δίνοντας έναν χαρακτήρα παλλαϊκής γιορτής στην κηδεία του Νέλσον Μαντέλα, ενός από τους μεγαλύτερους ηγέτες του 20ου αιώνα που οδήγησε την ανθρωπότητα ένα βήμα πιο μπροστά στο δρόμο της ελευθερίας και της ισότητας, ενώνοντάς την περισσότερο.
Οι αρχές απέτρεπαν τον κόσμο να πάρει μέρος στις κεντρικές εκδηλώσεις   αλλά να συμμετέχει σε τοπικές, γιατί δεν μπορούσαν να διαχειρισθούν τέτοια μεγάλα πλήθη. 

Αναπόφευκτη η σύγκριση με τον (σχετικά πρόσφατα) διατεταγμένο θρήνο "λατρεμένου" ηγέτη. Η σύγκριση ανάμεσα στα αβίαστα ανθρώπινα αισθήματα και τη διατεταγμένη έκφρασή τους σε ένα  παρανοϊκά εξουσιαστικό καθεστώς.

Δείτε το βίντεο

Νέλσον Μαντέλα(18 Ιουλ 1918 -5 Δεκ 2013)

«Στη διάρκεια της ζωής μου έχω αφιερώσει τον εαυτό μου στον αγώνα του αφρικανικού λαού. Έχω αγωνιστεί εναντίον της κυριαρχίας των λευκών και έχω αγωνιστεί ενάντια στην κυριαρχία των μαύρων. Έχω στην καρδιά μου το ιδανικό μιας δημοκρατικής και ελεύθερης κοινωνίας στην οποία όλοι οι άνθρωποι θα συμβιώνουν αρμονικά με ίσες ευκαιρίες. Είναι ένα ιδανικό που ελπίζω να ζήσω αρκετά ώστε να το δω να υλοποιείται. Αλλά, Θεέ μου, αν χρειαστεί, είναι ένα ιδανικό για το οποίο είμαι έτοιμος να πεθάνω», είχε πει κατά τη διάρκεια της δίκης του στις 20 Απριλίου του 1964.
«Η διαφορά που έχουμε κάνει στις ζωές των άλλων είναι που καθορίζει τη σημασία της ζωής που ζούμε». 
(από "ΤΑ ΝΕΑ", 6/12/13) . 

Αυτό δεν ξέρω αν το είπε πράγματι ο Μαντέλα 
αλλά αξίζει.

John Mayall

Ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στον θρυλικό John Mayall, πατριάρχη του λευκού μπλουζ, που χθες συμπληρώθηκαν 80 χρόνια από τη γέννησή του, από το blog dim/art.  http://dimartblog.com/2013/11/29/john-mayalls-blues-crusade/

τα γενόσημα και οι εγχώριες φαρμακοβιομηχανίες

Η διαμάχη τις τελευταίες μέρες για τα γενόσημα φάρμακα, ανέδειξε και μια πλευρά που πρέπει να συζητηθεί περισσότερο. Υπάρχει δηλαδή η εγχώρια βιομηχανία παραγωγής φαρμάκων, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει οπωσδήποτε αναπτυχθεί πολύ, έχει σημαντικές υποδομές, παράγει σκευάσματα ποιοτικά, κάνει κάποιου βαθμού έρευνα, έχει καινοτομίες σε πολλά σκευάσματα, κάνει εξαγωγές σε πολλές χώρες και απασχολεί και αρκετές χιλιάδες εργαζόμενους. Αυτός ο κλάδος όμως, ιδιαίτερα τα 10-15 τελευταία χρόνια έχει ευνοηθεί σχεδόν σκανδαλωδώς. Σε συμφωνία με τους αντίστοιχους τομείς στα υπουργεία, όριζαν τιμές των αντιγράφων(γενοσήμων) που παρήγαγαν, ιδιαίτερα υψηλές, στο 80% της τιμής των πρωτότυπων φαρμάκων, τη στιγμή που στην Αμερική οι τιμές των γενοσήμων κυμαίνονταν στο 20% ή και πιο κάτω και στην Ευρώπη στο 30-40%. (Βέβαια για μια μεγάλη περίοδο, αυθαίρετα υψηλές τιμές, πολλαπλάσια από αυτές που ίσχυαν στην υπόλοιπη Ευρώπη καθορίζονταν και για άλλα ιατρικά προϊόντα, υλικά κλπ, πρωτότυπα ή όχι. Είναι γνωστά αυτά. Μια σχετική ανάρτηση είχε ξαναγίνει εδώ στο blog (http://petridis58.blogspot.gr/2012/03/blog-post.html, "η  φαρμακευτική δαπάνη, οι υπερτιμολογήσεις και τα γενόσημα"). Είχαν με αυτό τον τρόπο μια πολύ υψηλή κερδοφορία, αν και ένα μεγάλο ποσοστό αυτού του τεράστιου περιθωρίου κέρδους που είχαν, πήγαινε στο λεγόμενο promotion του προϊόντος, με παροχές σε γιατρούς ή άλλους ενδιάμεσους, πράγματα που επίσης είναι γνωστά. Αυτό βέβαια δεν αφορά μόνο την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία, αλλά το περιθώριο κέρδους εδώ ήταν πολύ μεγαλύτερο. Οι μεγάλες πολυεθνικές που παράγουν πρωτότυπα φάρμακα στηρίζονται στην πολύ μεγάλη αγορά, παγκόσμια, των προϊόντων τους και διαθέτουν φυσικά και αυτές τεράστια ποσά στον τομέα προώθησης του προϊόντος. Η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία, παρά το ότι κάνει εξαγωγές, εν τούτοις το μεγαλύτερο μέρος της αγοράς της είναι η εγχώρια αγορά, αλλά με πολύ μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους. Το αποτέλεσμα ήταν η υπερσυνταγογράφηση που εκτίναξε τη φαρμακευτική δαπάνη.

Έχουμε δηλαδή μία κλασική περίπτωση προστατευτισμού, με δυνατότητα υπερκέρδους, κάτι όμως που επιβαρύνει το κοινωνικό σύνολο αλλά και εξοντώνει τα ασφαλιστικά ταμεία των οποίων τα ελλείμματα πληρώνει το δημόσιο.

Με την κρίση, στην προσπάθεια περιορισμού των δαπανών, έχουν γίνει σημαντικές μειώσεις στις τιμές όλων των φαρμάκων, τόσο των πρωτότυπων όσο και των αντιγράφων και περιορισμός της φαρμακευτικής δαπάνης. Με τον πρόσφατο νόμο, αίρονται πολλές προστατευτικές ρυθμίσεις στις τιμές των γενοσήμων, με αποτέλεσμα τα σκευάσματα της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας να έρθουν αντιμέτωπα με τα φθηνά γενόσημα της παγκόσμιας αγοράς. Σκευάσματα που προέρχονται από χώρες όπως η Ινδία, που είναι από τις μεγαλύτερες παραγωγούς φαρμάκων παγκοσμίως ή το Ισραήλ ή άλλες χώρες, κυκλοφορούν σε όλο τον κόσμο και ελέγχονται και από τον ΕΟΦ.

Το πρόβλημα δηλαδή που τίθεται είναι αν πρέπει να συνεχισθεί μια πολιτική προστασίας της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας, που όμως την πληρώνει το δημόσιο, δηλαδή οι φορολογούμενοι ή αν η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία πρέπει να έρθει αντιμέτωπη με τα (φθηνότερα)προϊόντα της παγκόσμιας αγοράς. Σίγουρα δεν είναι απλές οι απαντήσεις, επειδή σε κάθε περίπτωση θα υπάρχουν επιπτώσεις που έχουν σχέση με τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν οι εγχώριες επιχειρήσεις. Η οικονομική κρίση όμως δεν αφήνει περιθώρια περιττών δαπανών. Αποτελεί ταυτόχρονα και μία πρόκληση για τις εγχώριες βιομηχανίες, με την τεχνογνωσία και τις δυνατότητες που έχουν, να αναπροσαρμόσουν την παραγωγή και τους τρόπους προώθησης των προϊόντων τους, ώστε να σταθούν αποτελεσματικά στον σκληρό παγκόσμιο ανταγωνισμό.

Η φαρμακευτική δαπάνη και παγκόσμια έχει εκτιναχθεί τα τελευταία χρόνια και αποτελεί πρόβλημα η αντιμετώπισή της και από πολύ πιο εύρωστες οικονομίες, πολύ περισσότερο για την Ελληνική. Η παραγωγή φθηνού και ποιοτικού φαρμάκου αποτελεί μια μόνιμη πρόκληση, που θα γίνεται συνεχώς και πιο επιτακτική. Σ' αυτό θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο και ένας αναβαθμισμένος ΕΟΦ.

Ο Γιώργος Φουντούλης και ο Μάνος Καπελώνης, 27 και 22 χρονών αντίστοιχα, δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ και ένας τρίτος ο Αλέξανδρος Γέροντας 29 χρονών, συνεχίζει να βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική.  
Τρεις νέοι άνθρωποι, τα νέα πρόσφατα θύματα  αντιλήψεων που προτάσσουν τη βία, η οποία εύκολα φθάνει στην αφαίρεση ανθρώπινων ζωών, ως μέσο επίλυσης των όποιων πολιτικών, ιδεολογικών  ή άλλων επιδιώξεων με θύματα που επιλέγονται στο όνομα κάποιας συλλογικής ευθύνης, μιας και το πρωτεύον σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η όποια "ιδέα" ή επιδίωξη, τα ξεχωριστά άτομα δεν έχουν σημασία. Συνήθως οι θύτες σ' αυτές τις περιπτώσεις, οι δολοφόνοι, είτε είναι ανάλγητοι σε βαθμό να είναι συναισθηματικά νεκροί, είτε εξουσιάζονται από μια "ιδέα" που γι αυτούς είναι τόσο ισχυρή που και οι ίδιοι δεν έχουν ατομική ζωή μιας και αυτή κυριαρχείται από ιδεοληψίες που τους εξουσιάζουν και όπως έχει υποταχθεί η δική τους ζωή, με τον ίδιο τρόπο και χειρότερα δεν υπολογίζουν τις ζωές των άλλων. Αυτό που έχει εκμηδενίσει τη δική τους ζωή θα εκμηδενίσει και των άλλων. 

Ανεξάρτητα από τις όποιες επιδιώξεις τους, τα μόνα σίγουρα αποτελέσματα των πράξεών τους είναι η διακοπή της ζωής των δύο ή και τριών νέων, θυμάτων που επιλέγησαν τυφλά και ο ανείπωτος πόνος των δικών τους ανθρώπων. 
Η Ελληνική κοινωνία αποτελεί μια συλλογικότητα που παρ' όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και τις στρεβλώσεις της, έχει δείξει πως έχει πολύ ισχυρές αντοχές, φαίνεται να μαθαίνει και δεν θα ακολουθήσει τον δρόμο της διάλυσής της υποκύπτοντας  σε πρακτικές που οδηγούν προς τα εκεί. Έχει πολλά να προσφέρει με το δυναμικό της σε θετικά έργα τόσο στη βελτίωσή της όσο και στην παγκόσμια πανανθρώπινη κοινότητα.

του Ανδρέα Πετρουλάκη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Το ισχυρό και το αδύναμο φύλο..
Χρειάστηκε μια γυναίκα αστυφύλακας να συλλάβει τον δράστη της δολοφονίας στην Αμφιάλη, ενώ οι άνδρες συνάδελφοί της εκτιμούσαν ότι ήταν λίγοι και δεν τους έπαιρνε να επέμβουν. 

Παύλος Φύσσας

Έγινε απόλυτα φανερό από την πρώτη στιγμή, ότι η δολοφονία του 34χρονου Παύλου Φύσσα δεν ήταν απλά η τραγική κατάληξη ενός διαπληκτισμού αλλά ήταν απόρροια της δράσης των ταγμάτων εφόδου που δρουν εδώ και καιρό και έχουν συγκροτηθεί από τη "Χρυσή Αυγή". Ο θύτης δεν συμμετείχε σε κανένα διαπληκτισμό, ήρθε μαζί με την υπόλοιπη συμμορία, που κινητοποιήθηκαν ειδοποιημένοι από  ομοϊδεάτες τους και μαχαίρωσε εν ψυχρώ το θύμα που δεν μπόρεσε να τους ξεφύγει. 

Η δράση τους το τελευταίο διάστημα, όπως φάνηκε από τις δολοφονικού τύπου επιθέσεις τους πριν λίγες μέρες σε μέλη του ΚΚΕ στην ίδια περιοχή ή τα επεισόδια που δημιούργησαν στο Μελιγαλά, δείχνει ότι έχουν την αίσθηση ότι μπορούν να δρουν περίπου ανενόχλητοι. Σε τέτοιες συνθήκες ο κάθε τραμπούκος έχοντας την κάλυψη της ομάδας και την αίσθηση ότι “δεν τρέχει και τίποτε”, αποθρασύνεται τελείως.

Φαίνεται όμως ότι “την πατήσανε” κανονικά και δεν θα μπορέσουν να ξελασπώσουν εύκολα.

Είναι καθολική σχεδόν η αντίδραση της κοινωνίας. Λειτουργεί σαν σοκ που αφυπνίζει, για το ποιόν των φασιστικών ομάδων αλλά και το που οδηγεί η επιδίωξη της βίας.


«Τα έκανε όλα για το χαρτζιλίκι της Χρυσής Αυγής»
Ισχυροί πυρήνες της οργάνωσης έχουν στηθεί στη Β΄ Πειραιά
Σβόμποντα: Αν δεν σταματήσετε τη ΧΑ θα είστε μια απαράδεκτη προεδρία της ΕΕ
Οι καλοσυνάτες υποχθόνιες γιαγιάδες

 H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥ MAXWELL 2.(η μαθηματική θεωρία του πεδίου, η μετατόπιση) by Γιώργος Μπαντές

(ένα ακόμη κείμενο, από αυτά που τροφοδοτεί σταθερά το blog,  μου έστειλε ο φίλος μαθηματικός Γιώργος Μπαντές)

εικόνες από την εμφύλια αιματοχυσία στη Συρία

Ένας εμφύλιος πόλεμος.
Εικόνες της φρίκης.

http://www.boston.com/bigpicture/2013/08/assault_in_syria.html

του Γ. Ιωάννου, από το ΕΘΝΟΣ

Το στρες ως παράγοντας ανάπτυξης

Κάθε βιολογικός οργανισμός, ως ένα αυτορρυθμιζόμενο σύστημα σε αλληλεξάρτηση με το περιβάλλον με το οποίο ανταλλάσσει συνεχώς πληροφορίες και αλληλεπιδράσεις, έχει μάθει να διαχειρίζεται το μεγαλύτερο μέρος αυτών των επιδράσεων μέσα από μαθημένες λύσεις, συστήματα αυτορρύθμισης, συμπεριφορές κλπ. Ένα μέρος αυτών των επιδράσεων συνιστούν μια μικρότερη ή μεγαλύτερη δοκιμασία για τον οργανισμό είτε επειδή αποτελούν ή εκλαμβάνονται ως κίνδυνος για την ύπαρξή του είτε επειδή απαιτούν γενικότερες αναδιατάξεις που πρέπει να γίνουν ώστε ο οργανισμός να προσαρμοσθεί επιτυχώς στη προκύπτουσα πρόκληση. Στα θηλαστικά αυτή η αντίδραση σηματοδοτείται ως αντίδραση αντιμετώπισης κινδύνων και εξυπηρετείται με τη διέγερση του συμπαθητικού συστήματος. Όταν το θηλαστικό θεωρήσει ότι ο κίνδυνος που το απειλεί υπερβαίνει τις δυνατότητές του να τον αντιμετωπίσει, εντύπωση πραγματική ή εσφαλμένη δεν έχει σημασία, και ταυτόχρονα δεν μπορεί να τον αποφύγει, τότε αυτό βιώνεται ως κατάσταση στρες που προκύπτει από τον φόβο. Στη βάση δηλαδή του στρες βρίσκεται ο φόβος ότι ο εαυτός δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στον συγκεκριμένο κίνδυνο. Στον άνθρωπο που έχει αναπτύξει την ικανότητα της δημιουργίας ερμηνειών για τη σχέση του με το περιβάλλον, ιστοριών αλλά και της λογικής σκέψης, δημιουργήθηκε ένα νέο εργαλείο διαχείρισης των κρίσεων, το οποίο μπορεί να δράσει είτε βρίσκοντας νέες λύσεις είτε όμως χειροτερεύοντας τα πράγματα. Δηλαδή για παράδειγμα οι ερμηνείες που θα δώσει μπορεί να μεγιστοποιούν το πρόβλημα και να το διαιωνίζουν, χωρίς αυτό ανταποκρίνεται στα αντικειμενικά δεδομένα. Σ' αυτή την περίπτωση η σκέψη αποτελεί παράγοντα δημιουργίας ή επιδείνωσης του άγχους και του στρες. Ή αντίθετα να αναγκασθεί να βρει νέες λύσεις ή να αναδιατάξει γενικότερα τον εαυτό και τις μέχρι τότε ερμηνείες, ώστε να αντιμετωπίσει την πρόκληση, αναπτύσσοντας με αυτό τον τρόπο τις δυνατότητες του εαυτού.

Ο καρκίνος και το φαινόμενο(effect) Warburg .

Otto H. Warburg(1883-1970).

To 1930 ο Γερμανός βιοχημικός Otto Warburg, είχε προτείνει την υπόθεση ότι στα καρκινικά κύτταρα γίνεται μετάπτωση, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, από την οξειδωτική φωρφορυλίωση ή την αερόβια αναπνοή που γίνεται στα μιτοχόνδρια ως κύρια μορφή παραγωγής ενέργειας στα ευκαρυωτικά κύτταρα, σε μορφές παραγωγής ενέργειας εκτός των μιτοχονδρίων, σε αναερόβιες διαδικασίες στο κυτταρόπλασμα, για την οποία είχε πάρει και το βραβείο Νόμπελ στη Φυσιολογία το 1931. Αν γίνει αυτή η μεταστροφή τότε το καρκινικό κύτταρο συνεχίζει αυτόν τον τρόπο παραγωγής ενέργειας ακόμη και αν αποκατασταθεί η παροχή οξυγόνου στο περιβάλλον του καρκινικού κυττάρου. Οι μεταβολές αυτές στην κυτταρική αναπνοή αποτελούν ένα χαρακτηριστικό των καρκινικών κυττάρων που τα διαφοροποιούν από τα υπόλοιπα φυσιολογικά κύτταρα του οργανισμού.

Είναι γνωστό ότι τα μιτοχόνδρια είναι οργανίλια που υπάρχουν σε μεγάλους αριθμούς, περίπου 1000-2000 σε κάθε κύτταρο, με το δικό τους DNA, μιας και ήταν ξεχωριστοί μικροοργανισμοί πριν ενσωματωθούν στα ευκαρυωτικά κύτταρα, που προσέφεραν το πλεονέκτημα της παραγωγής ενέργειας από την καύση της γλυκόζης παρουσία οξυγόνου η οποία αποθηκεύεται για τις ενεργειακές ανάγκες του κυττάρου μέσα σε ένα μόριο, το ενεργειακό νόμισμα του οργανισμού, το γνωστό ΑΤΡ. Το τεράστιο πλεονέκτημα που προέκυπτε από αυτή την εξέλιξη ήταν ότι παράγονται πολύ μεγαλύτερα ποσά ενέργειας από την ίδια ποσότητα γλυκόζης άρα και τα ευκαρυωτικά κύτταρα μπορούσαν να επιβιώσουν με πολύ μικρότερη προσφορά γλυκόζης. Τα μιτοχόνδρια από αυτή τη συμβίωση έβρισκαν άφθονη γλυκόζη για να μεταβολίσουν. Έτσι το 90% της παραγωγής ενέργειας στα ευκαρυωτικά κύτταρα οφείλεται σ' αυτή τη διαδικασία και μόνο το 10% περίπου παράγεται με την αναερόβια γλυκόλυση ή άλλες οδούς που συμβαίνουν κατά κύριο λόγο στο κυτταρόπλασμα και οι οποίες απαιτούν πολύ μεγαλύτερα ποσά γλυκόζης και λειτουργούν ως επί το πλείστον ως εφεδρικές οδοί παραγωγής ενέργειας όταν δεν επαρκεί το σύστημα της οξειδωτικής φωσφορυλίωσης, όπως για παράδειγμα στην έντονη άσκηση, όπου η παροχή οξυγόνου δεν επαρκεί για τις ανάγκες παραγωγής ενέργειας. Σ' αυτή τη δεύτερη διαδικασία παράγονται μεγάλες ποσότητες γαλακτικού οξέος, στο οποίο οφείλεται και το αίσθημα κόπωσης καθώς και κετονών. Η ζωή δηλαδή είναι εφικτή και χωρίς οξυγόνο αλλά είναι πολύ πιο ακριβή(σε γλυκόζη).

Η Κβαντομηχανική και η Αριστοτελική οντολογία

Η Κβαντομηχανική και η Αριστοτελική οντολογία by Γιώργος Μπαντές

η πώληση του 902

Η πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτική συχνότητα, ο 902, παραχωρήθηκε στο ΚΚΕ από το δημόσιο επειδή το ΚΚΕ αντιπροσώπευε ως κόμμα ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού. Τη χρήση της συχνότητας την είχε διεκδικήσει με αυτό ακριβώς το αιτιολογικό και ορθά το Ελληνικό δημόσιο, επί  κυβέρνησης Τζανετάκη με τον νόμο 1866/1989, του παραχώρησε αυτή τη χρήση όπως παραχώρησε τη χρήση συχνοτήτων σε επιχειρηματίες που ήδη είχαν "καταλάβει" διάφορες συχνότητες και εξέπεμπαν πανελλαδικά.
Σήμερα το ΚΚΕ πουλάει κάτι το οποίο του παραχωρήθηκε δωρεάν. Το απέκτησε μεν δικαιωματικά γι αυτό που αντιπροσώπευε και συνεχίζει να αντιπροσωπεύει, δεν έχει όμως, κατ' αρχήν το ηθικό  δικαίωμα, να το πουλήσει ακριβώς επειδή τη χρήση της συχνότητας την πήρε γι αυτό που το ίδιο αντιπροσωπεύει. 
Ανεξάρτητα από την (μικρή)απήχηση του σταθμού και τις υψηλές απαιτήσεις που υπάρχουν σε τέτοιες περιπτώσεις, η συγκεκριμένη ενέργεια θα αποδειχθεί νομίζω ένα μοιραίο λάθος για το ΚΚΕ. 
Οι συμπεριφορές απέναντι στους εργαζόμενους των επιχειρήσεών του αναδεικνύουν τις αντιφάσεις μιας πολιτικής που ενώ δείχνει να έχει μια δική της ισχυρή εσωτερική συνοχή, στη σύγκρουση με την πραγματικότητα αυτή η συνοχή διαλύεται.

Ανάλογες αγοραπωλησίες, ραδιοφωνικών κυρίως αλλά και τηλεοπτικών συχνοτήτων, οπωσδήποτε  έχουν γίνει πολλές από επιχειρηματίες που επίσης είχαν αποκτήσει τη χρήση συχνοτήτων με παραχώρηση. Αν και σε αυτές τις περιπτώσεις ίσως υπάρχει θέμα με τη νομιμότητα της μεταβίβασης, για ένα κόμμα αυτό ισχύει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.

Η Αίγυπτος μπροστά στον κίνδυνο εμφυλίου πολέμου. Γενικεύεται η κρίση στον μουσουλμανικό κόσμο.

Εδώ και πάνω από δύο χρόνια ένα μεγάλο μέρος του μουσουλμανικού κόσμου, αυτό που βρίσκεται εγγύτερα, έχει περισσότερες ανταλλαγές και επηρεάζεται έτσι περισσότερο από τη Δύση, συγκλονίζεται από αναταραχές που πήραν τη μορφή ειρηνικών ή ένοπλων εξεγέρσεων που γκρέμισαν τυραννίες, οδήγησαν σε έναν ιδιαίτερα αιματηρό εμφύλιο στη Συρία που συνεχίζεται άγνωστο για πόσο ακόμη και τώρα ο κίνδυνος του εμφυλίου στην Αίγυπτο, μετά το πραξικόπημα του στρατού και την αφαίρεση της κυβερνητικής εξουσίας από τους αδελφούς μουσουλμάνους, που τους καταλογίζεται από τους αντιπάλους τους ότι προσπάθησαν να ελέγξουν ολοκληρωτικά το κράτος αποκλείοντας άλλες πολιτικές ή θρησκευτικές δυνάμεις. Πέρα από την αντιπαράθεση των συμφερόντων διαφορετικών ομάδων ή τις επιρροές από άλλες δυνάμεις του μουσουλμανικού κόσμου, που συνασπίζονται πολιτικά, ιδεολογικά ή οικονομικά ή από τη Δύση που έχει μια ιστορία μακραίωνων παρεμβάσεων στην περιοχή, βρισκόμαστε μπροστά σε μια γενικευμένη αναταραχή στον μουσουλμανικό κόσμο που τα αίτιά της βρίσκονται κυρίως στην επιλογή της στάσης τους απέναντι στα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου και τις αιτίες της σημερινής δυσμενούς θέσης τους. Με ποιο τρόπο οι διάφορες κοινωνικές ομάδες, οι χώρες η κάθε μια ξεχωριστά ή σαν σύνολο θα σταθούν απέναντι σ' αυτές τις εξελίξεις. Θα σταθούν σε θέση μάχης απέναντι στους “άπιστους” της Δύσης ή θα προσπαθήσουν να ακολουθήσουν τους παγκόσμιους προβληματισμούς διεκδικώντας ταυτόχρονα τα δικαιώματα της ελεύθερης έκφρασης, της συνύπαρξης όλων των διαφορετικών κοινωνικών, θρησκευτικών ή πολιτικών ομάδων και βελτιώνοντας τη θέση των ίδιων και των χωρών τους στον στενά αλληλεξαρτώμενο κόσμο μας; Δυστυχώς αυτή η αντιπαράθεση λόγω της μακρόχρονης απουσίας θεσμών που να μπορούν να απορροφούν τους κοινωνικούς κραδασμούς, μακρόχρονων τυραννικών και διεφθαρμένων καθεστώτων, που συνέβαλλαν και αυτά με αρνητικό τρόπο στη γιγάντωση του ακραίου πολιτικού ισλάμ, όπως και τα πραξικοπήματα εναντίον τους, γίνεται με συνθήκες αιματοκυλίσματος.

Η κρίση του μουσουλμανικού κόσμου συνδέεται δηλαδή με τις σημερινές παγκόσμιες ανακατατάξεις και τη θέση των κοινωνικών και άλλων ομάδων όπως και των αντίστοιχων χωρών μέσα σ' αυτές.

Οι εξεγέρσεις αυτές, όπως και οι πολύ μικρότερης κλίμακας που είδαμε στην Τουρκία ή την Βραζιλία, αναπτύσσονται σε ένα περιβάλλον μεγαλύτερων δυνατοτήτων από ότι παλιότερα, από νέους ανθρώπους κυρίως, κοινωνούς κοινών περίπου προβληματισμών, με μειωμένη σε σχέση με τις γνωστικές δυνατότητές τους συμμετοχή στους νέους κοινωνικούς καταμερισμούς ή και αποκλεισμένοι από αυτούς. Και είναι δύσκολο να τις φαντασθούμε πριν 20 χρόνια για παράδειγμα, όπου η καταστολή τους θα ήταν οπωσδήποτε διαφορετική, ιδιαίτερα εκεί που υπήρχε ισχυρή απολυταρχική παράδοση. Γίνεται επίσης είσοδος νέων “μαζών” στο ιστορικό γίγνεσθαι, που θέλουν να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους. Σήμερα οι μεγάλες δυνατότητες επικοινωνίας ενισχύουν πολύπλευρα αυτή τη δυνατότητα. Η επικοινωνία ευνοεί τη δημοκρατία.

Οι ανεπτυγμένες δυτικές χώρες έχουν μέχρι στιγμής το πλεονέκτημα του πιο υψηλού βιοτικού επιπέδου καθώς και παράδοση θεσμών δημοκρατικών που επιτρέπουν πολύ μεγαλύτερο εύρος διορθωτικών παρεμβάσεων. Οι παγκόσμιες όμως ανακατανομές ισχύος θα θέσουν και σ' αυτές παρόμοια προβλήματα έστω και με διαφορετικές μορφές.

η κοινωνία σαν μακροϋποκείμενο

Μπορούμε να θεωρήσουμε την κοινωνία ως ένα μακροϋποκείμενο και να δούμε τις λειτουργίες της σε αντιστοιχία με ανάλογες λειτουργίες που έχει το ξεχωριστό άτομο, παίρνοντας εννοείται υπ' όψη ότι στην κοινωνία έχουμε μια νέα τάξη μεγέθους σε σχέση με το ξεχωριστό άτομο, με όλες τις διαφοροποιήσεις που αυτό συνεπάγεται;

Μια τέτοια αντιστοίχιση έχει βάση, επειδή πρόκειται για δύο συστήματα που το ένα προκύπτει από το άλλο αλλά και εμπεριέχονται το ένα μέσα στο άλλο. Η ανθρώπινη κοινωνία και η συλλογική της συνείδηση, με τα ένστικτα, τις μνήμες, τις απωθημένες υποσυνείδητες ιδέες, τις παρούσες τάσεις και τις μελλοντικές δυνατότητες ανάπτυξής της, είναι φτιαγμένη από τα ένστικτα, τις αντίστοιχες μνήμες, τις απωθημένες υποσυνείδητες ιδέες, παρούσες τάσεις και μελλοντικές δυνατότητες του κάθε ξεχωριστού μέλους της αλλά και αντίστροφα η συνείδηση του κάθε ξεχωριστού ανθρώπου διαμορφώνεται από την αλληλεπίδραση των γενετικών του καταβολών με το περιβάλλον της ανθρώπινης κοινωνίας, έτσι βέβαια όπως εκφράζεται στο σημαντικό για τον κάθε άνθρωπο περιβάλλον και όλες τις ιδέες που την συνοδεύουν. Αλλά και αυτές οι γενετικές καταβολές δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να μεταφέρουν εκείνα τα χαρακτηριστικά από την μέχρι τώρα εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, που αποδείχθηκαν ικανά και απολύτως απαραίτητα να το διατηρήσουν στη ζωή. Αυτό έχει μια επέκταση όχι μόνο στο ανθρώπινο στάδιο της εξέλιξης αλλά στο σύνολο της βιολογικής εξέλιξης, που και αυτό με τη σειρά του είναι απόρροια όλης της προηγούμενης εξέλιξης. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο κάθε ξεχωριστό άτομο η οντογένεση επαναλαμβάνει την φυλογένεση. Το ανθρώπινο έμβρυο επαναλαμβάνει όλη την προηγούμενη εξέλιξη από τον μονοκύτταρο οργανισμό μέχρι τον άνθρωπο. Αντίστροφα αν δούμε την εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας, θα δούμε ότι η νοητική αλλά και η ηθική της ανάπτυξη έχει αντιστοιχίες με αυτήν του ξεχωριστού ανθρώπου, από την παιδική ηλικία προς την ενηλικίωση.