ανιση παλη..

  Μια απο τις πολλές συγκλονιστικές εικόνες απο τον σεισμό στην Ιαπωνία. Το μικρό πλοιάριο που διακρίνεται στο χείλος του κέντρου της δίνης. Άνιση πάλη.
  Η δύναμη της εικόνας που μπορεί να μας τοποθετήσει νοερά στη θέση αυτών που είναι στο πλοιάριο..

η συναισθηματική μεταδοτικότητα

  Όταν αναφερόμαστε στη συναισθηματική μεταδοτικότητα, αναφερόμαστε σε μία διαδικασία στην οποία ένα πρόσωπο ή μια ομάδα επηρεάζει τη συμπεριφορά ενός άλλου προσώπου ή ομάδας, με την επαγωγή συναισθηματικών καταστάσεων, κινητικών συμπεριφορών κτλ στους αποδέκτες αυτής της διαδικασίας. Ο επηρεασμός αυτός μπορεί να έχει συνειδητό ή ασυνείδητο χαρακτήρα ή και τα δύο ταυτόχρονα.  Σ’ αυτή τη διαδικασία  εντάσσεται και αυτό που ονομάζουμε ενσυναισθησία, που είναι η ικανότητα ενός προσώπου να αισθάνεται τα συναισθήματα ενός άλλου προσώπου. Η διαφορά, που είναι πολύ σημαντική, βρίσκεται στο ότι στην ενσυναισθησία υπάρχει η αυξημένη αυτονομία του δέκτη, ο οποίος αισθάνεται αυτή τη μετάδοση, μπορεί να την επεξεργασθεί και να την αξιολογήσει, κάτι που δεν γίνεται στην συναισθηματική μεταδοτικότητα, όπου οι διαδικασίες γίνονται λίγο πολύ ασυνείδητα με μικρή έως ανύπαρκτη επεξεργασία από τη λογική σκέψη.

  Αν δεν γίνει αυτός ο διαχωρισμός, οι δύο καταστάσεις φαίνονται να είναι ίδιες. Η συναισθηματική μεταδοτικότητα, είναι περισσότερo η αυτόματη, ασυνείδητη συμπεριφορά, που μέσα από μια ενισχυτική αλληλεπίδραση μέσα σε μια ομάδα, οδηγεί σε μια συναισθηματική σύγκλιση. Η ανάπτυξη της αυτονομίας της  προσωπικότητας, είναι απαραίτητη στην ενσυναισθησία ενώ στη συναισθηματική μεταδοτικότητα δεν είναι απαραίτητη. Αναγνωρίζοντας τα συναισθήματα και τα αίτια τους, η συναισθηματική μεταδοτικότητα δεν έχει ανεξέλεγκτο χαρακτήρα.

  Ο άνθρωπος λειτουργεί για μεγάλο χρονικό διάστημα σαν παιδί, έχει την πιο παρατεταμένη παιδική ηλικία από όλα τα άλλα θηλαστικά.

η δημιουργία των εννοιών και της γλώσσας

  Στον άνθρωπο γίνεται ένα άλμα όσον αφορά την ανάπτυξη του εγκεφάλου. Η γλώσσα, ο πιο εξελιγμένος  τρόπος επικοινωνίας, δημιούργησε και χαρακτηρίζει το πιο εξελιγμένο είδος στον πλανήτη μας, τον άνθρωπο. Η δημιουργία της γλώσσας σαν εξέλιξη των συστημάτων επικοινωνίας που υπάρχουν στις αγέλες των ανώτερων θηλαστικών αλλά και αυτού που υπήρχε στις πρώτες ανθρώπινες κοινωνίες, αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα της δημιουργίας και της εξέλιξης της ανθρώπινης νόησης.
Ξέρουμε ότι και τα περισσότερα ζώα έχουν κώδικες επικοινωνίας, ειδικά αυτά που συγκροτούν ομάδες, κοινωνίες. Οι  δε ανθρωποειδείς πίθηκοι με τους οποίους έχουμε κοινούς προγόνους, ξέρουμε ότι είναι από τα πιο θορυβώδη ζώα της ζούγκλας, με ένα μεγάλο εύρος ηχητικών σημάτων με τα οποία συνεννοούνται.  Αυτοί οι κώδικες όμως είναι υποτυπωδώς ανεπτυγμένοι συγκρινόμενοι με αυτούς του ανθρώπου. Ακόμη και αν πάρουμε υπ’ όψη ότι πολλά ζώα έχουν συστήματα επικοινωνίας άγνωστα στον άνθρωπο ή που έχουν εκλείψει από αυτόν μέσα από την εξέλιξη, για παράδειγμα με υποήχους που μεταδίδονται σε πολύ μεγάλες αποστάσεις,  σε σχέση με τις ανθρώπινες δυνατότητες όλα αυτά τα συστήματα επικοινωνίας έχουν πολύ μικρή δυνατότητα γενικεύσεων και γενικά θεωρούνται υποτυπώδη από την πλευρά της ποσότητας των πληροφοριών που μπορούν να μεταδώσουν. Η δυνατότητα γενικεύσεων είναι αυτή που οδηγεί στην αφηρημένη σκέψη και τον αναστοχασμό πάνω σε προηγούμενες σκέψεις.Οπωσδήποτε η διαδικασία της διαμόρφωσης θα κράτησε εκατομμύρια χρόνια, ώστε οι σύνθετες μορφές κινητικής και ηχητικής σηματοδότησης που υπήρχαν στα ανώτερα ζώα και κυρίως στους ανθρωποειδείς πιθήκους, να εξελιχθούν και λόγω ανατομικών  διαφοροποιήσεων με την δημιουργία μεγαλύτερης φωνητικής κοιλότητας, στην δημιουργία λέξεων.

  Όσον αφορά το φωνητικό ρεπερτόριο που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο, ο R. Jakobson, είχε επισημάνει ότι είναι τέτοια η αρχιτεκτονική του στόματος, του λάρυγγα  και των μυών της περιοχής, ώστε σε όλους τους ανθρώπους  η βάση του φωνητικού ρεπερτορίου να είναι η ίδια. Όλα τα παιδιά μαθαίνουν να χειρίζονται τα βασικά στοιχεία του φωνητικού ρεπερτορίου που διαθέτουν εκτελώντας αρχικά τις ίδιες σχεδόν ακολουθίες, που βασίζονται σε κάποιους βασικούς ήχους από τα χείλη, από τα δόντια και από την υπερώα με την αντίστοιχη θέση της γλώσσας .

  Το γεγονός ότι οι κατοπτρικοί νευρώνες στον πίθηκο βρίσκονται στην κοιλιακή προκινητική περιοχή που αντιστοιχεί με την έλικα του Broca,

η αντιμετώπιση των κινδύνων και το στρες

 Τα θηλαστικά ανέπτυξαν εξελιγμένους νευρωνικούς μηχανισμούς για την αντιμετώπιση των κινδύνων και την μνήμη γι αυτούς τους κινδύνους, που οδηγούν σε αντίστοιχες συμπεριφορές και σε ένα πολύ μεγαλύτερο ρεπερτόριο απαντήσεων σε σχέση με λιγότερο εξελιγμένα ζώα. Πάνω σε αυτούς τους μηχανισμούς αντίδρασης βασίζεται αυτό που ονομάζουμε στρες αλλά και οι μορφές που παίρνουν αυτές οι αντιδράσεις στον άνθρωπο που μία από αυτές είναι και αυτό που ονομάζουμε άγχος. Ας τα δούμε κάπως πιο συγκεκριμένα.

  Η αντιμετώπιση μιας κατάστασης κινδύνου βάζει τα θηλαστικά σε μια κατάσταση διέγερσης, αυξημένης κινητοποίησης όλων των δυνατοτήτων του οργανισμού, για την αντιμετώπιση του, σε μια κατάσταση δηλαδή στρες. Η οποία συνήθως έχει πρόσκαιρο χαρακτήρα και αφορά την περίοδο αντιμετώπισης του θεωρούμενου, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κινδύνου.

  Αυτό που ονομάζουμε άγχος βασίζεται στους ίδιους μηχανισμούς αλλά συνήθως πρόκειται για μία κατάσταση παρατεταμένη που εμφανίζεται κυρίως λόγω της εμπλοκής του μετωπιαίου φλοιού και τις ιστορίες ή ερμηνείες που δημιουργεί και με αυτή την έννοια αφορά κυρίως τον άνθρωπο. Υπάρχουν φυσικά καταστάσεις που και τα υπόλοιπα θηλαστικά μπορεί να εμπλακούν σε μία σταθερή αίσθηση συνεχούς απειλής και σ’ αυτή την περίπτωση οι αντιδράσεις και τα αποτελέσματα είναι παρόμοιες. Στους ανθρώπους το άγχος βασίζεται σε μια ακαθόριστη συνήθως αίσθηση κινδύνου και απειλής του εαυτού και φόβου ότι δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στην αντιμετώπιση του. Συνήθως στηρίζεται σε κάποια αντικειμενικά δεδομένα τα οποία όμως πολλές φορές υπερτιμούνται. Γιατί υπερτιμούνται;

H συνείδηση και η νοημοσύνη

η συνείδηση

ο ύπνος

η νοημοσύνη

το ζεύγος αντίληψη δράση

ο ρόλος των κατοπτρικών νευρώνων στη γνωστική διαδικασία

                                                                                                                                       η συνείδηση 

 Η συνείδηση δεν είναι εύκολο να ορισθεί θετικά. Γίνεται ακόμη πιο δύσκολο από τη στιγμή που ταυτίζουμε την έννοια  συνείδηση με το περιεχόμενο που αυτή έχει στον άνθρωπο, της ανεπτυγμένης αυτοσυνειδησίας. Έτσι σκοντάφτει στον αυτοορισμό, για παράδειγμα «έχω συνείδηση ότι έχω συνείδηση του πόνου», μια αυτοαναφερόμενη δηλαδή κατάσταση, παρ’ όλο που αναφέρεται σε σχέση με κάτι άλλο, μια παράσταση, έναν πόνο κλπ. Όπως λέει και ο Jοhn Searle, πιο εύκολη είναι μια αρνητική προσέγγιση της έννοιας της συνείδησης, όταν τη χάνουμε για παράδειγμα σε ορισμένες παθολογικές καταστάσεις, σε μια λιποθυμία ή  τροποποιείται σε άλλες όπως μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο ή και στον ύπνο.

  Είναι προφανές ότι η συνείδηση δεν προέκυψε αυτόματα αλλά σταδιακά και στα διάφορα στάδια της εξέλιξης αποκτούσε και διαφορετικό περιεχόμενο.

  Μιλάμε δηλαδή για την κατάσταση στην οποία ένας βιολογικός οργανισμός βρίσκεται σε κατάσταση εγρήγορσης σε αντιπαράθεση με την κατάσταση του ίδιου οργανισμού όταν αυτός δεν είναι σε εγρήγορση ή τροποποιείται αυτή η κατάσταση, στον ύπνο για παράδειγμα ή όταν λιποθυμά κτλ.

  Αυτό όπως καταλαβαίνουμε δεν αφορά μόνο τον άνθρωπο αλλά μία τεράστια εξελικτική κλίμακα

το μονοπατι της ζωης στον πλανητη μας

το μονοπάτι της ζωής στον πλανήτη μας

η τάση για πολυπλοκότητα

το DNA και η ανακάλυψη του.

μια ανακεφαλαιωση 

 
  Δεν υπάρχει μέχρι σήμερα ένας ορισμός της ζωής. Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει την άβια ύλη από τους έμβιους οργανισμούς;  Ξέρουμε ότι οι έμβιοι οργανισμοί έχουν ένα επίπεδο πολυπλοκότητας τέτοιο, που τους αναγκάζει σε μια συνεχή και μεγάλου βαθμού ανταλλαγή δομικών υλικών και ενέργειας με τον περιβάλλοντα χώρο τους.  Η ζωή είναι μια συνεχής ανακατανομή μάζας και ενέργειας. Ανταλλαγή ενέργειας κάνουν όπως ξέρουμε και τα άτομα με τη μορφή των αλληλεπιδράσεων μεταξύ τους μέσω ακτινοβολιών ή δυνάμεων αλληλεπίδρασης, όπως και τα μόρια μέσω της ανταλλαγής υποατομικών σωματιδίων, ηλεκτρονίων ή των διάφορων δεσμών που συγκρατούν τα άτομα μεταξύ τους. Στους έμβιους οργανισμούς αυτή η ανταλλαγή μάζας και ενέργειας με το περιβάλλον, είναι σε πολύ μεγαλύτερο επίπεδο. Το ίδιο και η ποσότητα της πληροφορίας που είναι συγκεντρωμένη μέσα σε έναν έμβιο οργανισμό. Η πολύ μεγαλύτερη ποσότητα πληροφορίας που υπάρχει στους έμβιους οργανισμούς, που διατηρείται με μία υψηλού επιπέδου ανταλλαγή ενέργειας με το περιβάλλον, τους κάνει και πολύ λιγότερο σταθερούς από τις μορφές της άβιας ύλης, που διατηρούν την οργάνωση τους για πολύ μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα. Οι μεγάλες διαφορές στις κλίμακες μεγέθους όσον αφορά την σταθερότητα είναι ανάλογες με τις διαφορές στην κλίμακα του ποσού της πληροφορίας που περικλείεται μέσα στο σύστημα και που πρέπει να παραμένει σταθερό.

Λιβυη

οι παλιές καλές μέρες..
τώρα ο χρόνος τελειώνει

χιονοθυελλα. Francisco Goya

Αν και ο χειμώνας πέρασε, μια γεύση απο χιόνι απο τον μεγάλο Goya.
Η απειλή απο το χιόνι. Ο σκύλος παρατηρεί ερωτηματικά και με αγωνία το αφεντικό του. Πιο πίσω το μουλάρι που κουβαλά το σκοτωμένο γουρούνι, είναι λίγο στον κόσμο του, είναι το μόνο που δεν φαίνεται να ενοχλείται ιδιαίτερα.

Francisco Goya(1746-1828)

βροχερος καιρος..