Με την κβαντομηχανική και ιδιαίτερα με την ερμηνεία που δόθηκε από τη λεγόμενη σχολή της Κοπεγχάγης( Neils Bohr, Werner Haisenberg και Wolfgang Pauli, επειδή το εργαστήριο του Bohr βρισκόταν στην Κοπεγχάγη), μεταβλήθηκε ριζικά η Νευτώνεια αντίληψη για την αιτιοκρατία. Στο Νευτώνιο σύμπαν από τον 17ο αιώνα, στους συμπαντικούς νόμους που ισχύουν παντού το ίδιο, από τα μακρινά άστρα μέχρι τα πιο κοντινά μας αντικείμενα, ισχύει απόλυτα η αιτιοκρατία. Κάθε δράση έχει συγκεκριμένη αιτία. Με την αρχή της απροσδιοριστίας ο Werner Haisenberg απέδειξε το 1927 ότι η απροσδιοριστία και η ρευστότητα είναι ενδογενή συστατικά του υποατομικού κόσμου. Αυτή η ρευστότητα μας εμποδίζει να γνωρίζουμε ταυτόχρονα την ενέργεια και τη διάρκεια ζωής ενός σωματιδίου. Επίσης είναι υπεύθυνη για την κβαντική αβεβαιότητα που εκφράζεται από την αρχή της απροσδιοριστίας του Haisenberg, δηλαδή την αδυναμία να εντοπισθούν ταυτόχρονα η θέση και η ταχύτητα ενός ηλεκτρονίου. Επίσης η πράξη της παρατήρησης είναι υπεύθυνη και για το ότι το ηλεκτρόνιο εμφανίζεται άλλη φορά σαν κύμα και άλλη σαν σωματίδιο.
Η διαφωνία του Αϊνστάιν ήταν (όπως την αναφέρει ο Haisenberg) ότι “η θεωρία σας δεν μας εξηγεί τι συμβαίνει όταν δεν γίνονται παρατηρήσεις ή κατά το διάστημα μεταξύ δύο παρατηρήσεων. Θα πρέπει όμως να συμβαίνει κάτι, δεν υπάρχει αμφιβολία.(...)ο φυσικός πρέπει να μπορεί να αποδείξει ότι μελετά έναν κόσμο που δεν κατασκεύασε ο ίδιος, έναν κόσμο που εξακολουθεί να υπάρχει, χωρίς να μεταβάλλεται σημαντικά, και όταν εκείνος απουσιάζει”.