Συρία

Εικόνα από την αιματοχυσία στη Συρία.
Όταν τη φρίκη δεν μπορείς ούτε να την πεις
ούτε να την αντικρίσεις.

Η βία τρέφει τη βία

Για πρώτη φορά είχαμε στην Αθήνα μαζική, μαχητική και με "πολεμικές" διαθέσεις κινητοποίηση Ισλαμιστών, συμμετέχοντας σε αντίστοιχη παγκόσμια κινητοποίησή τους. Το γεγονός δεν πρέπει να το αποσυνδέουμε και από το ότι το τελευταίο διάστημα έχουμε μαχαιρώματα,  δολοφονίες και  εγκληματικές δράσεις σε βάρος τους από φασιστικές συμμορίες, οι οποίες επικαλούνται για την αντίστοιχη  δράση τους, την εγκληματικότητα και τη γκετοποίηση περιοχών της πρωτεύουσας από την ανεξέλεγκτη μετανάστευση και τις συνέπειες που αυτό έχει στη ζωή των πόλεων. Αν δεν θέλουμε να μπούμε στο τρελοκομείο των βίαιων συγκρούσεων ή  να δούμε, όπως λέει το πλακάτ, τη δημοκρατία και την ελευθερία στην πτέρυγα των μελλοθάνατων, τότε η μόνη λύση είναι η θεσμοθετημένη δράση της Πολιτείας απέναντι στην έξαρση της βίας, η οποία με τη σειρά της για να είναι αποτελεσματικότερη πρέπει να είναι κατά το δυνατόν δίκαιη και σύμφωνη με κανόνες τους οποίους οι άνθρωποι μέσα από την αιματηρή εμπειρία τους από μακρόχρονες συγκρούσεις έχουν βρει θεσμοθετημένους τρόπους για να τις λύνουν ή να βρίσκουν τις προσφορότερες λύσεις σε προβλήματα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν δημιουργηθεί. Είναι το έργο της λογικής και της γνώσης, τις περισσότερες φορές δύσκολο, απέναντι στο τυφλό συναίσθημα της βίαιης καταστροφής.  Αλλιώς οι αλλόφρονες "πιστοί" είτε του Αλλάχ είτε της "φυλής" θα δίνουν τον τόνο για να οδηγούν τα πράγματα στους επιδιωκόμενους σκοπούς τους. Είναι ένα έργο που το έχουμε δει πολλές φορές για να μη ξέρουμε το τέλος του.

ΤΟ ΒΗΜΑ - Το ισλάμ και η ήττα της λογικής 

Ο J.Huizinga και το παιχνίδι.

Johan Huizinga(1872-1945). Ολλανδός ιστορικός
του πολιτισμού. Το 1915 έγινε καθηγητής στην έδρα
Γενικής Ιστορίας στο Leyden. Το 1942 κλείστηκε από
τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής σε στρατόπεδο
συγκέντρωσης.
Πέθανε εκτοπισμένος τον Φεβρουάριο του 1945.

Ο Ολλανδός ιστορικός του πολιτισμού Γιόχαν Χουϊζίνγκα, στο “ο άνθρωπος και το παιχνίδι”¹(“homo Ludens”, ο παίζων άνθρωπος, από το λατινικό ludi, παιχνίδια), που το έγραψε το 1938, θεωρεί το παιχνίδι μια λειτουργία παράλληλη και εξ ίσου σπουδαία με αυτήν του λογίζεσθαι και του κατασκευάζειν, προειδοποιώντας μας όμως ότι είναι λάθος να θεωρεί κανείς την ανθρώπινη δραστηριότητα στο σύνολό της “παιχνίδι”. Έτσι δίπλα στους χαρακτηρισμούς του homo sapiens και του homo faber έχει μια θέση και ο χαρακτηρισμός homo Ludens.

Για τον Χουϊζίνγκα το παιχνίδι είναι αρχαιότερο από τον πολιτισμό μιας και τα ζώα δεν περίμεναν να έλθει ο άνθρωπος για να τα μάθει να παίζουν. Τα ζώα παίζουν ακριβώς όπως και οι άνθρωποι. Τα κουτάβια προσκαλούν το ένα το άλλο στο παιχνίδι με μια ορισμένη τελετουργικότητα η οποία εκδηλώνεται στη διάθεση και τις κινήσεις τους. Τηρούν τον κανόνα να μη δαγκώνουν ή να μη δαγκώνουν δυνατά το αυτί του αδελφού τους. Παριστάνουν ότι είναι πολύ αγριεμένα. Και -το σπουδαιότερο- είναι ολοφάνερο πως διασκεδάζουν και χαίρονται τρομερά με όλα αυτά τα καμώματα. Και υπάρχουν άλλες πολύ πιο ανεπτυγμένες μορφές. Κανονικοί αγώνες και ωραίες παραστάσεις μπροστά σε ένα κοινό που θαυμάζει.

Είναι δηλαδή κάτι περισσότερο από μια απλή φυσιολογική λειτουργία ή αντίδραση, ένα απλό ένστικτο. Περισσότερο είναι μια σημαίνουσα λειτουργία, υπάρχει δηλαδή κάποιο νόημα σ' αυτήν. Μια λειτουργία με μεγάλη σπουδαιότητα μέσα στο διάγραμμα της ζωής, με μια δυσκολία όμως να καθορισθεί η ακριβής φύση και σημασία της. Είναι εκφόρτιση υπερεκχυλίζουσας ζωικής ενέργειας, ικανοποίηση κάποιου μιμητικού ενστίκτου, ανάγκη εκγύμνασης του νεαρού πλάσματος, εξάσκηση αυτοκυριαρχίας, άσκηση ικανοτήτων στην αναμέτρηση με τους άλλους για να συντηρήσει το αίσθημα της προσωπικής αξίας, εκτόνωση βλαβερών ενορμήσεων;

Και η ευθυμία του παιχνιδιού τι είναι; Γιατί το μωρό ξεφωνίζει από απόλαυση; Γιατί ο τζογαδόρος χάνεται μέσα στο πάθος του; Γιατί ένα τεράστιο πλήθος ανθρώπων ερεθίζεται μέχρι μανίας σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα;

9/11 September 11 2001 World Trade Center collapse footage.

τα τάγματα εφόδου εν δράσει

Τα τάγματα εφόδου της "Χρυσής Αυγής" εν δράσει.  Άσκηση "εξουσίας" στην πράξη και προετοιμασία για αιματηρή σύγκρουση στη χώρα μας.
Αντιγραφή δράσεων των ταγμάτων εφόδου του "μεγάλου αρχηγού"  και εμπνευστή τους Χίτλερ, κατά των  Εβραίων αρχικά και όλων όσων διαφωνούσαν μαζί τους στη συνέχεια.
Και τότε είχαν διάφορες "δικαιολογίες"  για την παράνομη και θηριώδη δράση τους.
Αυτό ας το προσέξουν και εκείνοι οι οποίοι εύκολα τους παρέχουν υποστήριξη, δείχνοντας θεμελιώδη άγνοια και για τη σχετικά πρόσφατη ιστορία της χώρας μας και της Ευρώπης.
Η ανασυγκρότηση μιας ευνομούμενης Πολιτείας είναι οπωσδήποτε η λύση για να μην εκτρέφονται τέτοια φαινόμενα. Αλλά οι Δημοκρατίες, από την αρχαία Αθήνα ξεκινώντας, είναι πρωτίστως κατοχυρωμένοι θεσμοί κατά της κατάλυσής τους από μια  τυραννία. 

Τέλος εποχής.
Απολλωνιάδα, Αλεξανδρούπολη.
(του Άγγελου Καρδαμήλα)

η συλλογική συνείδηση και ο "κόσμος των ιδεών"

Ο Karl Popper θεωρεί ότι στη σχέση του ανθρώπου με το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον διαμορφώνονται τρεις “κόσμοι”. Ο πρώτος είναι ο κόσμος των φυσικών αντικειμένων ή φυσικών καταστάσεων, ο δεύτερος είναι ο κόσμος των ατομικών συνειδησιακών ή νοητικών καταστάσεων και ο τρίτος είναι ένας αντικειμενικός κόσμος ιδεών, που περιλαμβάνει όλα τα αντικειμενικά περιεχόμενα σκέψης, κυρίως τις σκέψεις της επιστήμης, εικασίες, θεωρίες, επιχειρήματα αλλά και γενικότερα όλη την καταγραμμένη γνώση.

Αυτός ο τρίτος κόσμος είναι δημιούργημα των ανθρώπων, κάτι σαν τον ιστό της αράχνης. Σημαντικό χαρακτηριστικό του είναι ότι έχει αυτονομηθεί σε μεγάλο βαθμό από τον δημιουργό του, παρ' όλο που αλληλεπιδρούμε  συνεχώς μαζί του και λειτουργεί σαν ο καθοριστικός παράγοντας που επιδρά στο περιεχόμενο της συμπεριφοράς του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά, την εξέλιξή του και με ένα τρόπο και στη βιολογική του ανάπτυξη αλλά και σαν μια δεξαμενή εναλλακτικών επιλογών της δράσης του.

Η αλληλεπίδραση αυτών των τριών κόσμων αποτελεί και παράγοντα των αλλαγών που συνεχώς γίνεται στα περιεχόμενα του τρίτου κόσμου των αντικειμενικών ιδεών αλλά και ανάπτυξης της αντικειμενικής  γνώσης. 

Pussy Riot release new single Putin Lights Up the Fires

Η ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΤHΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ και ο A. d' Abro

Γράφει ο μαθηματικός  Γιώργος Μπαντές,  www.mpantes.gr

Στο βιβλίο «the evolution οf scientific thought», που τμήμα του μεταφράζω στο «στοιχεία φιλοσοφίας από την επιστημονική μέθοδο» ο Abraham D’ Abro μας παρουσιάζει τη μεθοδολογία της επιστήμης (Φυσικής) από τα πρώτα της βήματα, όταν ανακαλύφτηκε από τους Γαλιλαίο και Νεύτωνα, μέχρι σήμερα. Ισχυρίζεται ότι η μεθοδολογία αυτή είναι το μήνυμα για κάθε νόημα που θα αποδώσουμε στον κόσμο από την πλευρά της επιστήμης. Η φυσική φιλοσοφία είναι τελικά μια φιλοσοφία της επιστήμης και μέσα από τη μεθοδολογία της επιστήμης διακόπτει κάθε σχέση με την παραδοσιακή φιλοσοφία, την οποία ο D’ Abro απορρίπτει, καθώς αυτή προσπαθεί να ερμηνεύσει τα αποτελέσματα της Φυσικής με τους αυθαίρετους τρόπους ενός ανειδίκευτου...

Ο ρόλος του παρατηρητή στα κβαντικά φαινόμενα και η αιτιοκρατία

Ilya Prigogine(1917-2003).
 Ρωσικής καταγωγής Βέλγος που το 1977
τιμήθηκε με το Νόμπελ Χημείας, "για τη
συμβολή του στη θερμοδυναμική
 και τις δομές πέραν της  ισορροπίας".
Θεωρείται ο θεμελιωτής της θεωρίας του χάους.
Μεγάλοι εμπνευστές του στη μελέτη των
πολύπλοκων συστημάτων ήταν οι
Ανρί Πουανκαρέ και Αντρέι Κολμογκόροφ.

Με την κβαντομηχανική και ιδιαίτερα με την ερμηνεία που δόθηκε από τη λεγόμενη σχολή της Κοπεγχάγης( Neils Bohr, Werner Haisenberg και Wolfgang Pauli, επειδή το εργαστήριο του Bohr βρισκόταν στην Κοπεγχάγη), μεταβλήθηκε ριζικά η Νευτώνεια αντίληψη για την αιτιοκρατία. Στο Νευτώνιο σύμπαν από τον 17ο αιώνα, στους συμπαντικούς νόμους που ισχύουν παντού το ίδιο, από τα μακρινά άστρα μέχρι τα πιο κοντινά μας αντικείμενα, ισχύει απόλυτα η αιτιοκρατία. Κάθε δράση έχει συγκεκριμένη αιτία. Με την αρχή της απροσδιοριστίας ο Werner Haisenberg απέδειξε το 1927 ότι η απροσδιοριστία και η ρευστότητα είναι ενδογενή συστατικά του υποατομικού κόσμου. Αυτή η ρευστότητα μας εμποδίζει να γνωρίζουμε ταυτόχρονα την ενέργεια και τη διάρκεια ζωής ενός σωματιδίου. Επίσης είναι υπεύθυνη για την κβαντική αβεβαιότητα που εκφράζεται από την αρχή της απροσδιοριστίας του Haisenberg, δηλαδή την αδυναμία να εντοπισθούν ταυτόχρονα η θέση και η ταχύτητα ενός ηλεκτρονίου. Επίσης η πράξη της παρατήρησης είναι υπεύθυνη και για το ότι το ηλεκτρόνιο εμφανίζεται άλλη φορά σαν κύμα και άλλη σαν σωματίδιο.

Η διαφωνία του Αϊνστάιν ήταν (όπως την αναφέρει ο Haisenberg) ότι “η θεωρία σας δεν μας εξηγεί τι συμβαίνει όταν δεν γίνονται παρατηρήσεις ή κατά το διάστημα μεταξύ δύο παρατηρήσεων. Θα πρέπει όμως να συμβαίνει κάτι, δεν υπάρχει αμφιβολία.(...)ο φυσικός πρέπει να μπορεί να αποδείξει ότι μελετά έναν κόσμο που δεν κατασκεύασε ο ίδιος, έναν κόσμο που εξακολουθεί να υπάρχει, χωρίς να μεταβάλλεται σημαντικά, και όταν εκείνος απουσιάζει”.

Αρης: Το πρώτο έγχρωμο μωσαϊκό του κρατήρα Γκέιλ

ΤΟ ΒΗΜΑ - Αρης: Το πρώτο έγχρωμο μωσαϊκό του κρατήρα Γκέιλ - science - Φυσική – Διάστημα

τα ένστικτα και ο πολιτισμός

Δόθηκε η ευκαιρία και σε προηγούμενες αναρτήσεις να γίνουν κάποιες αναφορές στη σχέση μεταξύ των ενστίκτων, που εκφράζουν τη θέληση επιβίωσης του κάθε όντος, και από την άλλη του πολιτισμού που στην ουσία είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής συμβίωσης και των αναγκαίων συμβάσεων που τη συνοδεύουν. Κάποιες τέτοιες αποσπασματικές αναφορές θα γίνουν και εδώ.
Στα ανώτερα θηλαστικά και κυρίως στον άνθρωπο, αυτό που ονομάζουμε ένστικτα έχουν τη νευροβιολογική τους βάση στα πιο αρχέγονα τμήματα του εγκεφάλου και κυρίως στον λεγόμενο θηλαστικό ή συναισθηματικό εγκέφαλο, που αποτελούν την έδρα των συναισθημάτων και των νευρωνικών κυκλωμάτων που σχετίζονται με τις βασικές αντιδράσεις διατήρησης της ζωής.
Ο μετωπιαίος λοβός, που αναπτύχθηκε ιδιαίτερα στον άνθρωπο, με τις λειτουργίες που εξυπηρετεί, του λόγου, της γλώσσας, των εννοιών, κατηγοριοποιήσεων και διαφόρων ιστοριών για την ερμηνεία του περιβάλλοντος, είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής συμβίωσης και γι αυτό το λόγο αποτελεί και την έδρα του ελέγχου των ενστίκτων. Αυτός ο έλεγχος των ενστίκτων αποτέλεσε ένα μεγάλο εξελικτικό πλεονέκτημα, επειδή τα ένστικτα στην επιδίωξη του άμεσου προσωπικού οφέλους μπορεί να βλάψουν τόσο τα πιο μακροπρόθεσμα συμφέροντα του ατόμου όσο και τα συμφέροντα της ομάδας. Είναι γνωστό ότι οι λειτουργίες του μετωπιαίου φλοιού έχουν κατ' αρχήν αποτρεπτικό και ελεγκτικό χαρακτήρα στις αυθόρμητες, συνειρμικές, αυτόματες δράσεις του συναισθηματικού εγκεφάλου στα περιβαλλοντικά ερεθίσματα. Αποτελεί δηλαδή κατ' αρχήν, μια έδρα απαγορεύσεων, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η δημιουργία των εννοιών, του λόγου, που με βάση αυτά δημιουργείται μία πολύ ευρύτερη γκάμα επιλογών από τις πολύ λιγότερες που αντιστοιχούν σε μια ενσικτώδη αντίδραση, το μετατρέπουν ταυτόχρονα σε ένα εργαλείο δημιουργίας και όχι απλά αποτροπής.

Τσιγγάνα. Μ.Ζαμάνη, Θέατρο Πέτρας

η αυθυποβολή

Η μάγισσα Κίρκη, προσφέρει
το κύπελλο με το κρασί στον
Οδυσσέα. Tου William Waterhouse.

Στην ανάρτηση για τη μάθηση ως μίμηση υποστηρίχθηκε ότι στη διαδικασία της μάθησης έχουμε την αφομοίωση, ενσωμάτωση συμπεριφορών, δράσεων, ιδεών, μέσω μιας διαδικασίας μίμησης, όπου η αφομοιωνόμενη δράση, ιδέα κλπ, περνά περισσότερο  ή λιγότερο, από τον έλεγχο του μετωπιαίου λοβού, δηλαδή τον έλεγχο της λογικής, ώστε και να αξιολογηθεί ανάλογα. Ή μπορεί αυτή η ενσωμάτωση να γίνει χωρίς αυτόν τον έλεγχο και αφού εγκατασταθεί να επηρεάσει ανάλογα την εγκεφαλική λειτουργία. Το ποιες πληροφορίες ενσωματώνουμε και πόσο ισχυρά, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, τις ανάγκες, επιθυμίες μας, το ποιος είναι ο πομπός αυτής της πληροφορίας, το συναισθηματικό φορτίο που έχει για μας κλπ.

Η υποβολή και αυθυποβολή περιέχονται στη διαδικασία όπου η πληροφορία, δράση, συμπεριφορά που ενσωματώνεται, ουσιαστικά δεν περνά από τον έλεγχο του μετωπιαίου φλοιού, τον έλεγχο δηλαδή της λογικής.

Στην υποβολή έχουμε συνειδητή δράση από κάποιο υποκείμενο που δρα ως πομπός προς κάποιον που λειτουργεί ως δέκτης. Στην αυθυποβολή δεν έχουμε έναν συνειδητό πομπό.   
Η συναισθηματική μεταδοτικότητα στηρίζεται σε παρόμοιους μηχανισμούς. Σήμερα σε μεγάλο βαθμό έχει κατανοηθεί ο νευροβιολογικός μηχανισμός αυτής της μετάδοσης με τον ρόλο των κατοπτρικών νευρώνων.

Αυτή είναι μια διαδικασία που συμβαίνει συνεχώς, χωρίς να το συνειδητοποιούμε.

Αυτό είναι το site του ..μαντείου των Δελφών που δίνει και χρησμούς: http://www.delphi.gr/XRISMOS/main.swf



Μια φωτο από την Ανάφη, του Γ. Ιωάννου(από το blog του).

Βράχε..γειά σου.



και..Αρκας

Rowan Atkinson Sequence - Opening Ceremony - London 2012 Olympic Games

υποχρεωτικός εκκλησιασμός..

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ  εκκλησιασμός στα σχολεία. Ένα παράδειγμα του με τι ασχολείται ακόμη και σήμερα η εκπαίδευση. Κάνουμε ότι μπορούμε, μ' αυτό και με πολλά άλλα, για να μετατρέψουμε την εκπαίδευση των παιδιών σε μια διαδικασία τουλάχιστον βαρετή αν όχι απεχθή. Αλλά και μια εισαγωγή, με το ζόρι, από την παιδική ηλικία στη θεωρία και πράξη της λογικής του ποιμνίου και του "κύριε ελέησον".
Τα πατροπαράδοτα όπλα των "ιεραρχών" μας που αρνούνται και την παραμικρή προσπάθεια εκκοσμίκευσης του κράτους. Ή τον εκσυγχρονισμό των αντιλήψεων και των πρακτικών τους εφ' όσον θεωρούν ότι οι ιδέες τους είναι ελκυστικές  και μπορούν να στηριχθούν σ' αυτές.
Έτσι όμως είναι σαν να παραδέχονται ότι  αυτές οι πρακτικές και κυρίως το σύστημα της απαρχαιωμένης, γεμάτης προνόμια εξουσίας τους, απομεινάρι του μεσαίωνα, δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει παρά μόνο με πρακτικές που μοιάζουν με αυτές των θεοκρατικών κρατών.

και πάλι Altan



-Θα ήθελα να απαλλαγώ από το βάρος
του συζύγου μου.
-Ιδιωτικοποίησέ τον.

Το μέλλον ανήκει στις γυναίκες. Εάν έρθει.

-Είμαι δυσαρεστημένος.
-Το ίδιο και γω. Αυτό σημαίνει ότι ο γάμος μας είναι δίκαιος.



Πριν είχαμε τις ιδεολογίες.

Τώρα έχουμε μισές ιδέες.

Ο Πλάτωνας, οι σοφιστές και η αναζήτηση της αλήθειας

Πρωταγόρας(μουσείο Καπιτωλίου).
Περίπου 490-420 πΧ. Μαθητής του Δημόκριτου,
από τα Άβδηρα και αυτός, στα Θρακικά παράλια.
Επισκέφθηκε συχνά την Αθήνα, όπως και πολλοί
άλλοι σοφιστές, μιας και η Αθήνα ήταν το πνευματικό
(αλλά και οικονομικό) κέντρο της εποχής και
συνδέθηκε με φιλία με τον Περικλή και πολλούς
 επιφανείς Αθηναίους, τους οποίους δίδασκε με πολύ
υψηλά δίδακτρα, κάτι για το οποίο τον
κατηγορούσε ο Πλάτωνας. Εισήγαγε την
έννοια του ανθρωποκεντρισμού και του
σχετικισμού στη φιλοσοφία.

Υπάρχει αντικειμενική αλήθεια; Είναι ένα πολύ παλιό φιλοσοφικό ερώτημα. Ας θυμηθούμε τον Σωκράτη που έλεγε ότι η αλήθεια είναι μία για όλους τους ανθρώπους είτε ζουν στην Ελλάδα είτε στην Ασία.  Ο Σωκράτης έψαχνε να τη βρει με τη μαιευτική όπως ονομάσθηκε μέθοδο, μέσα δηλαδή από ερωτήσεις που προσπαθούσαν να ξεκαθαρίσουν τις πλάνες, τις λαθεμένες αντιλήψεις για τα πράγματα. Ο Πλάτωνας από την ίδια αφετηρία ξεκινώντας, μιλούσε για τις απόλυτες ιδέες, αλήθειες, που είναι η αρχή των πάντων, που οι αισθήσεις τις συσκοτίζουν και καθήκον των φιλοσόφων είναι να προσπαθούν να φθάσουν σ’ αυτές. Όλη η γνώση για τον Πλάτωνα δεν είναι τίποτε άλλο από μία προσπάθεια επιστροφής σ’ αυτές τις απόλυτες ιδέες. Είναι χαρακτηριστική και η ερμηνεία που έδωσε στην ετυμολογία της λέξεως αλήθεια, από το στερητικό α- και τη λήθη. Το ξεπέρασμα της λήθης δηλαδή, αν και η λέξη λήθη είχε και την έννοια της πλάνης, του λάθους, αλλά και τη λήθη με την έννοια του ξεχασμένου.
Στον Πλάτωνα ο πραγματικός κόσμος είναι ο κόσμος των ιδεών. Τα φαινόμενα, η εμπειρία, είναι αντανακλάσεις των ιδεών. Οι ιδέες είναι το πραγματικό και τα φαινόμενα είναι σκιές, είναι στην ουσία ‘’μη πραγματικότητα’’.

Ο ΣΟΛΟΧΩΦ - ΤΟ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΑΙ Η ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΗ ΤΕΧΝΗ

                    Γράφει ο Θανάσης Μπαντές

Ο Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς Σολόχωφ
(1904-1985).

Ο Μιχαήλ Σολόχωφ είναι από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους της σοβιετικής λογοτεχνίας. Γεννήθηκε το 1905 στο χωριό Βιοσένσκαγια κοντά στον ποταμό Ντον και το 1918 παράτησε το γυμνάσιο και συμμετείχε ενεργά στην Οκτωβριανή επανάσταση. Τα βιβλία του «Ο ήρεμος Ντον» και «Ξεχερσωμένη γη» υμνούν την κολλεκτιβοποίηση και παρουσιάζουν όλες τις δυσκολίες για την υλοποίηση της. Το 1965 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ. Κατά το 2^ο Παγκόσμιο πόλεμο πολέμησε το φασιστικό στρατό του Χίτλερ στο εξοντωτικό σοβιετικό μέτωπο. Οι εμπειρίες αυτές καταγράφονται στο βιβλίο «Πολέμησαν για την πατρίδα». Ο Σολόχωφ περιγράφει την υποχώρηση του στρατού μέχρι τον Ντον. Ο επόμενος σταθμός ήταν το Στάλιγκραντ. Κάθε σελίδα αποπνέει μπαρούτι. Χαρακώματα, οβίδες, τανκς, βομβαρδισμοί, κομμένα χέρια, κομμένα πόδια, κινητά χειρουργεία, θάνατος, φρικαλεότητα. Οι ήρωες του Σολόχωφ είναι οι απλοί, ανώνυμοι άνθρωποι της ρωσικής επαρχίας. Χοντροκομμένα στρατιωτικά αστεία και ακαριαίες συναισθηματικές εναλλαγές, με δυο λόγια η αποθέωση του ηρωισμού.

Η συνεχής υποχώρηση περιγράφεται ως απόλυτη οδύνη. Ο σοβιετικός στρατός αφήνει χωριά στα χέρια των Γερμανών έχοντας πλήρη επίγνωση του τι θα συμβεί στους κατοίκους. Το ηθικό των αμάχων πολύ χαμηλό. Ίσως για πρώτη φορά κλονίζεται η εμπιστοσύνη στο στράτευμα. Οι Ρώσοι στρατιώτες όταν φτάνουν στα νέα χωριά κατά την οπισθοχώρηση ξέρουν καλά ότι κι αυτά θα τα εγκαταλείψουν. Όλη τη μέρα πολεμούν, το βράδυ περπατούν στα μετόπισθεν και σκάβουν νέα χαρακώματα για την επόμενη μέρα. Το φαγητό άθλιο, ο ύπνος μηδαμινός, τα μάτια κόκκινα κι όλο και λιγοστεύουν, αφού συνεχώς αφήνουν πίσω νεκρούς και ακρωτηριασμένους. Όταν μπαίνουν στα χωριά οι κάτοικοι τους φτύνουν. Περιγράφονται γριές που αρνούνται να τους προσφέρουν ένα ποτήρι νερό. «Γιατί υποχωρείτε; Πού μας εγκαταλείπετε; Ποτέ άλλοτε δεν έγινε αυτό!». Οι στρατιώτες δεν τολμούν να τις κοιτάξουν στα μάτια. Αυτό για τον Σολόχωφ ήταν η μέγιστη συντριβή. Το αίσθημα της ντροπής και της προδοσίας. Και ξανά πάλι. Τα πράγματα στον ώμο, ατέλειωτη πεζοπορία, σκάψιμο για χαρακώματα και μάχη. Ο Σολόχωφ παρουσιάζει την κτηνωδία με απόλυτη λεπτομέρεια. Οι μάχες γίνονται σχεδόν σώμα με σώμα. Η λογοτεχνία βάζει την ιστορία στο μικροσκόπιο.

ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΤΟΥ ΖΗΝΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΣΥΝΕΧΕΣ

Ο Ζήνων ο Ελεάτης(περίπου 488-436;πΧ),
ήταν μαθητής του Παρμενίδη (επίσης από την
Ελέα της Ν. Ιταλίας) τις αντιλήψεις του οποίου
για το αμετάβλητο "είναι"  προσπάθησε να υπερασπίσει,
αποδομώντας τη λογική των αντιπάλων του
και κυρίως των Πυθαγορείων.

Γράφει ο  μαθηματικός Γιώργος Μπαντές.

 Ο Ζήνων δημιούργησε πιθανόν σαράντα παράδοξα αλλά είναι γνωστά μόνο τα εννέα. Το πιο φημισμένο είναι αυτό του Αχιλλέα και της χελώνας, όμως θα αναλύσουμε το πρώτο από τα παράδοξα (παράδοξο της διχοτομίας), που είναι ευκολότερα κατανοητό και περιέχει τα στοιχεία για την ερμηνεία όλων των άλλων. Αυτό έχει ως εξής:

Αν ένα σώμα κινείται από το Α στο Β , τότε πριν φτάσει στο Β, περνάει από το μέσον, έστω Β₁ του ΑΒ. Τώρα κινούμενο από το Β₁ πρέπει πρώτα να φτάσει στο μέσο Β₂ του Β₁Β, και συνεχίζοντας την ίδια περιγραφή βλέπουμε ότι το σώμα πρέπει να κινηθεί δια μέσου ενός άπειρου αριθμού αποστάσεων, δηλαδή θα κινείται επ’ άπειρο, άρα δεν φτάνει ποτέ στο Β, αφού δεν υπάρχει τελευταίος όρος στην ακολουθία των σημείων, δηλαδή ουσιαστικά η κίνηση είναι μόνο φαινομενική και δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα! Ήταν πράγματι παράδοξο κι’ όμως ο Ζήνων είχε δίκιο στην εποχή του.

Τα παράδοξα του Ζήνωνα (450 π.Χ) , αναφέρονται σε μεταβολές (κίνηση) και αναδεικνύουν μια ασυμφωνία μεταξύ της εμπειρίας και της μαθηματικής της ερμηνείας της εποχής του.

Έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος Καριπίδης

Πέθανε χθες το μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη, νικημένος από τον καρκίνο, ένας μαχητικός διανοητής, από τους εκπροσώπους της γενιάς του Πολυτεχνείου, ανιδιοτελής άνθρωπος και αγαπημένος φίλος,  ο Γιώργος Καριπίδης.

Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ. "Πίσω από το μποζόνιο κρύβεται ο διάβολος".

Και το απολαυστικό ΜούφαNet του Ν. Ζαχαριάδη, από το protagon.gr

ΜούφαNet »

Απέτυχε το Μποζόνιο στο διαγώνισμα του Σεραφείμ!

Το πιο τρελό με το επίδομα εκλογών που παίρνουν οι υπάλληλοι της Βουλής, είναι ότι στη διάρκεια της εκλογικής περιόδου η Βουλή είναι κλειστή...

Γ. Ιωάννου, από το ΕΘΝΟΣ

Η υποξία και ο καρκίνος. Μια διαφορετική προσέγγιση;

Τα τελευταία χρόνια γίνονται έρευνες για τη σχέση της υποξίας με τον καρκίνο που πιθανόν να οδηγήσουν σε σημαντικά αποτελέσματα.
Είναι γνωστό ότι τα ευκαρυωτικά κύτταρα χρησιμοποιούν δύο τρόπους παραγωγής ενέργειας. Τον αερόβιο και τον αναερόβιο.

Ο αερόβιος μεταβολισμός γίνεται στα μιτοχόνδρια σε έναν αυτοτροφοδοτούμενο κύκλο χημικών αντιδράσεων που ονομάζεται κύκλος του Krebs. Σ' αυτή τη διαδικασία παράγεται το μεγαλύτερο ποσό ενέργειας που χρειάζεται το κύτταρο, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα τη μικρότερη ποσότητα γλυκόζης. Η ενέργεια αποθηκεύεται στο γνωστό μόριο ΑΤΡ για να μπορέσει να χρησιμοποιηθεί.

Ο αναερόβιος μεταβολισμός αποτελεί μια εφεδρική κυρίως λύση παραγωγής ενέργειας από τα ευκαρυωτικά κύτταρα, σε συνθήκες υποξίας του κυττάρου. Απαιτούνται πολύ μεγαλύτερα ποσά γλυκόζης για την παραγωγή της ίδιας ποσότητας ενέργειας. Προϊόν του αναερόβιου μεταβολισμού είναι το γνωστό επίσης γαλακτικό οξύ, που δημιουργεί και το αίσθημα κόπωσης στη μυϊκή δραστηριότητα, ένα σημάδι ότι πρέπει να σταματήσει ή να ελαττωθεί η μυϊκή δραστηριότητα ώστε να αποβληθεί το γαλακτικό οξύ και να επανοξυγονωθούν οι μύες.