Εγκώμιο της απραξίας.

Στο παρακάτω κείμενο χρησιμοποιούνται αποσπάσματα του βιβλίου "εγκώμιο της απραξίας" του Φρανσουά Ζυλλιέν, προσπαθώντας να κάνω μια παρουσίασή του.

Francois Jullien(2 Ιουνίου 1951-).
Καθηγητής και επικεφαλής του Τμήματος
"Γλώσσες και πολιτισμοί της Ανατολικής Ασίας"
στο Paris Diderot Univercity.
Πρώην πρόεδρος του Διεθνούς Κολεγίου Φιλοσοφίας
(1995-1998)
και της Γαλλικής Ένωσης Κινεζικών Σπουδών
(1988-1990).

Ο Γάλλος φιλόσοφος Φρανσουά Ζυλλιέν, ένας από τους διαπρεπέστερους σινολόγους της εποχής μας, στο “εγκώμιο της απραξίας- η αποτελεσματικότητα στην κινεζική σκέψη”(Μετάφραση Θάνος Σαμαρτζής, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2013)λέει ότι όλος ο δυτικός τρόπος σκέψης είναι προτυπολογικός, με την έννοια ότι κατ' αρχήν δημιουργεί πρότυπα, στόχους και στη συνέχεια αναζητά τα μέσα που θα οδηγήσουν στην πραγματοποίησή τους με τον πιο άμεσο δυνατό τρόπο. Αυτός ο τρόπος σκέψης έχει τη βάση του στον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη και απαιτεί τη συνδρομή δύο ανθρώπινων ικανοτήτων. Πρώτον της νόησης που σύμφωνα με τον Πλάτωνα “συλλαμβάνει το άριστο”, το πρότυπο. Και δεύτερον, της θέλησης, η οποία καλείται να εντάξει αυτό το ιδεατό πρότυπο στην πραγματικότητα. Στην πολιτική σκέψη διαμορφώνουμε ιδεατά πρότυπα της Πολιτείας, τα οποία κατόπιν θα πρέπει να πραγματώσουμε. Αυτό το βλέπουμε ήδη στον Πλάτωνα. Η εφαρμογή θα απαιτήσει την άσκηση μιας ισχυρής πίεσης πάνω στην πραγματικότητα. Μπορεί να απαιτήσει μια επανάσταση. Όμως ακόμη κι όταν δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτό το ιδεατό πρότυπο, αυτό δεν χάνει την αξία του. Θα χρησιμεύσει ως υπόδειγμα, ως σημείο αναφοράς και από τον “ουρανό” των ιδεών θα καθοδηγεί τις πράξεις μας. Η κλασική Ελληνική σκέψη με τον Αριστοτέλη αναζήτησε και ένα ενδιάμεσο επίπεδο, ανάμεσα στο ιδεατό πρότυπο και στο επίπεδο της πραγμάτωσης αυτού του προτύπου. Δηλαδή ανάμεσα στη θεωρία και το επίπεδο της πράξης.  Ο Αριστοτέλης επεξεργάστηκε την ιδέα της φρόνησης της οποίας η λειτουργία είναι να συνδέει τον ιδεατό τύπο με την εφαρμογή του, κι έτσι να μειώνει το μεταξύ τους χάσμα. Σε κάθε περίπτωση όμως είμαστε βαθιά επηρεασμένοι από την ιδέα πως τα δυο επίπεδα, τη θεωρία και την πράξη, τα χωρίζει μια απόσταση που είναι αδύνατο να μηδενιστεί.

Ο Ελληνικός στοχασμός δεν εξαντλείται στον προτυπολογικό τρόπο σκέψης. Την προκλασική περίοδο, στην Ελλάδα της αρχαϊκής εποχής, ο Οδυσσέας για παράδειγμα δεν διαμορφώνει ιδεατά πρότυπα ούτε και αναζητά πως θα τα εφαρμόσει στην πράξη. Ο Οδυσσέας ονομάζεται πολύτροπος, δηλαδή πολυμήχανος, η δύναμή του έγκειται στο ότι ξέρει να εκμεταλλεύεται τις καταστάσεις προς όφελός του. Είναι σε θέση να εντοπίσει προς τα που κινείται η κατάσταση και πως μπορεί να την εκμεταλλευθεί. 
Μια ομηρική λέξη η μήτις σημαίνει την ικανότητα να αξιοποιείς τις περιστάσεις, να αντιλαμβάνεσαι πως εξελίσσεται η κατάσταση και να εκμεταλλεύεσαι την πορεία που σε ευνοεί. Ο Δίας όταν κατακτά την εξουσία παντρεύεται τη Μήτιδα, ώστε να διασφαλίσει ότι η εξουσία του θα είναι στερεωμένη στις συγκυρίες, πως δεν θα κινδυνέψει να ανατραπεί από αυτές. Όταν αναπτύχθηκε στην Ελλάδα η φιλοσοφία, την κλασική περίοδο, έπαψε να χρησιμοποιείται σαν ιδέα επειδή κυριάρχησε η ιδέα του προτύπου, της ιδεατής μορφής, του μόνου που πρέπει να επιδιώκουμε.

Στην κινεζική σκέψη, όπως την παρουσιάζει ο Φρανσουά Ζυλλιέν, η αποτελεσματικότητα νοείται διαφορετικά.

Άνθρωπος Περιβάλλον Διάστημα

Δελτίο Τύπου

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Τόπος: Εντευκτήριο ΕΚΠΑ Κωστής Παλαμάς (Ακαδημίας 48 και Σίνα, 1^ος όροφος)

6 Ιουνίου 2014, 17:00- 21:30

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος (5 Ιουνίου), διοργανώνεται στα πλαίσια του ΠΜΣ: «Περιβάλλον και Υγεία. Διαχείριση Περιβαλλοντικών Θεμάτων με Επιπτώσεις στην Υγεία», της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με Επιστημονική Υπεύθυνη την Καθηγήτρια κ. Πολυξένη Νικολοπούλου-Σταμάτη, ημερίδα με θέμα «Άνθρωπος /Περιβάλλον /Διάστημα».

Η ημερίδα θα λάβει χώρα στο Εντευκτήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών «Κωστής Παλαμάς» (Ακαδημίας 48 και Σίνα, 1ος όροφος) στις 6 Ιουνίου 2014, τις ώρες 17:00- 21:30.

Η Ημερίδα πραγματεύεται τους άρρηκτους δεσμούς του Ανθρώπου με το Περιβάλλον και το Διάστημα. Η Γη δέχεται συνεχώς από το Διάστημα ροή ενέργειας και μάζας, και επομένως, οι συνθήκες που επικρατούν στο Διαστημικό περιβάλλον επιδρούν στο Γήινο περιβάλλον και δημιουργούν το Διαστημικό καιρό (Space Weather). Η επίδραση αυτή προκαλεί συνέπειες τόσο στα τεχνολογικά συστήματα όσο και στην υγεία των έμβιων όντων του πλανήτη μας. Αλλά και ο άνθρωπος δεν κοιτάζει μόνο με θαυμασμό προς το Σύμπαν και τα αστέρια... Επεμβαίνει!

Είναι γνωστό ότι βιολογικά όργανα, όπως η καρδιά και ο εγκέφαλος, λειτουργούν ταυτόχρονα και σαν ηλεκτρομαγνητικά όργανα και επομένως, μπορούν να παράγουν ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Ηλεκτρομαγνητική δραστηριότητα παρατηρείται και σε κυτταρικό επίπεδο, όπως στα μιτοχόνδρια και τους μικροσωληνίσκους του κυτταροσκελετού. Ενδιαφέρον είναι ότι η δυσλειτουργία των μιτοχονδρίων και των μικροσωληνίσκων έχει συνδεθεί με την νεοπλασία και μάλιστα με τον καρκίνο, όπως περιγράφεται στο φαινόμενο Warburg. Δεδομένου δε ότι η βιολογική ηλεκτρομαγνητική δραστηριότητα αναπτύσσεται σε ένα περιβάλλον που κατακλύζεται από ηλεκτρομαγνητικά πεδία τεχνητής αλλά και φυσικής προέλευσης, η αλληλεπίδραση των δημιουργούμενων πεδίων πρέπει να θεωρείται δεδομένη και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το τι μπορεί να συμβαίνει στην καρδιά και ιδιαίτερα στο ρυθμό της.

Πόσο συνειδητοποιεί ο άνθρωπος ότι είναι τόσο άμεσα συνδεδεμένος με το περιβάλλον και όχι μόνο το γήινο, όπως συνηθίζουμε να το βιώνουμε και να το προσδιορίζουμε, αλλά και πέρα από αυτό μέχρι το Διάστημα, το γνωστό σήμερα ως Γεωδιάστημα (Geospace); Τη σέβεται αυτή τη σχέση και την αντιμετωπίζει με δέος ή παραγνωρίζει την αλληλεπίδραση που δέχεται και παίζει επικίνδυνα επιστημονικά παιχνίδια;

οι αυτοδιοικητικές εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ

Αποδείχθηκε και εκ του αποτελέσματος ότι η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει στενά πολιτικό χαρακτήρα στις αυτοδιοικητικές εκλογές, εντάσσοντάς τες στο δίπολο μνημονιακές-αντιμνημονιακές δυνάμεις και στον δημοψηφισματικό χαρακτήρα για την απομάκρυνση της Κυβέρνησης, κατεβάζοντας στην μεγάλη πλειοψηφία των Δήμων στενά κομματικά σχήματα, δεν απέβησαν συνολικά προς όφελός του, παρά τα καλά αποτελέσματα που έφερε στην Αθήνα και την Αττική. Πολύ περισσότερο που γινόταν ταυτόχρονα και οι ευρωεκλογές και θα μπορούσε να επικεντρώσει σε αυτές την έκφραση της δυσαρέσκειας για την Κυβέρνηση, αν και αυτό είναι συζητήσιμο αλλά ας πούμε ότι η πολιτική συγκυρία το επέτρεπε. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές θα μπορούσε να υποστηρίξει ευρύτερα σχήματα, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο τον χαρακτήρα των θεσμών της τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά και δείχνοντας ως μελλοντική Κυβέρνηση που θέλει να εμφανίζεται, ότι θέλει να δρα ενωτικά συσπειρώνοντας ευρύτερες δημιουργικές και πολύτιμες για τις τοπικές κοινωνίες και τη χώρα δυνάμεις, ότι δεν θα κυβερνήσει μόνος του κλπ. Έτσι θα συγκάλυπτε και τις μεγάλες αδυναμίες που έχει σε αυτοδιοικητικά στελέχη, αλλά και στις οργανώσεις του που αντικειμενικά είναι πολύ κατώτερες των απαιτήσεων των γενικών ποσοστών υποστήριξης που σήμερα συγκεντρώνει. Έτσι τη δεύτερη Κυριακή των ευρωεκλογών θα πήγαινε με διαφορετικό αέρα που θα ενίσχυε τα ποσοστά του. Στην Θεσσαλονίκη δηλαδή για παράδειγμα, γιατί δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει τον Μπουτάρη; Ή αντίθετα ο επιτυχημένος συνδυασμός στον Δήμο Αριστοτέλη, τον Δήμο όπου υπάρχει η αντιπαλότητα για τα μεταλεία χρυσού, με έναν υποψήφιο ευρύτερης αποδοχής, όπου οποιοσδήποτε άλλος κομματικός υποψήφιος μάλλον δεν είχε ελπίδα απέναντι στις δυνατότητες που είχε ο συνδυασμός του απερχόμενου Δημάρχου Πάχτα; Στην Αθήνα ή την Αττική, που υπήρχε ο κίνδυνος της ακροδεξιάς, ας πούμε ότι υπήρχε μια δικαιολογία ότι χρειαζόταν υποψηφιότητες με νέα άφθαρτα πρόσωπα που θα λειτουργούσαν και σαν αντίβαρο στην άνοδο της Χρυσής Αυγής, μιας δύναμης με φασιστικές αντιλήψεις. Στην πλειοψηφία όμως των περιπτώσεων κάτι τέτοιο δεν ίσχυε.

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν τη δική τους λογική, η μεγάλη πλειοψηφία ψηφίζει με βάση την αποτελεσματικότητα των υποψηφίων να βελτιώσουν την καθημερινότητα στις πόλεις τους και τα χωριά τους. Υπάρχουν μικρές και μεγαλύτερες διαπλοκές ατομικών και τοπικών συμφερόντων και μηχανισμών που τις εξυπηρετούν και αν θέλει κάποιος να αντιπαρατεθεί σε πρακτικές που θεωρεί επιζήμιες για την τοπική κοινωνία, χρειάζονται οι ευρύτερες δυνατές συσπειρώσεις.

Νομίζω ότι οι αιτίες για αυτή την πολιτική συμπεριφορά είναι η ελαττωματική επαφή με την πραγματικότητα και τις διεργασίες που γίνονται στην Ελληνική κοινωνία στην προσπάθειά της να βγει από την κρίση. Αυτό φανερώνουν και τα κατά καιρούς σαλπίσματα για “γενικό ξεσηκωμό”. Αλλά και ο εγκλωβισμός σε ανελαστικά σχήματα, όπως ο γενικός διαχωρισμός σε μνημονιακές-αντιμνημονιακές δυνάμεις ή σε ιδεοληψίες “καθαρότητας”, δίνουν μεν κομματικά οφέλη αλλά και αυτά χωρίς μακρινό ορίζοντα και συνολικά δεν οδηγούν σε αποτελεσματικές διεξόδους. Εξάλλου οι πολιτικές συγκυρίες μεταβάλλονται και μια ανελαστική στάση σε βγάζει έξω από το παιχνίδι. Αλλιώς πρέπει να υποθέσουμε ότι αυτοσαμποτάρει τη δυνατότητά του να παίξει έναν πρωταγωνιστικό κυβερνητικό ρόλο. 

Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται. Του Γ. Ιωάννου.

του Γ. Ιωάννου

Νίκος Καββαδίας • Ιδανικός Κι Ανάξιος Εραστής

 

(Το παρακάτω μικρό αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία, είναι από το βιβλίο «Ένα Τραγούδι και Μια Ιστορία» του Ηρακλή Ευστρατιάδη, (εκδόσεις Τουμπής), και μου το έστειλε ο φίλος Γιάννης Αικατερινάρης).     Το «ιδανικός και ανάξιος εραστής» είναι ένα από τα υπέροχα ποιήματα του Νίκου Καββαδία που μελοποιήθηκε από τον Γιάννη Σπανό το 1975 και εμπεριέχεται στην Ανθολογία Γ'.   Ας δούμε όμως ποια ήταν τα γεγονότα που ενέπνευσαν τον Νίκο Καββαδία να γράψει το συγκεκριμένο του ποίημα. Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου του 1910 στην Άπω Ανατολή, στο Νικόλσκι Ουσουρίσκι, μια μικρή πόλη της Μαντζουρίας, κοντά στην περιοχή του Χαρμπίν.  Ο Νίκος ήταν το δεύτερο παιδί του Χαρίλαου και της Δωροθέας Καββαδία, οι οποίοι είχαν ακόμη τρία παιδιά, την Ευγενία, τον Δημήτρη και τον Αργύρη.   Ο πατέρας τους Χαρίλαος είχε την ρώσικη υπηκοότητα και διατηρούσε επιχείρηση εισαγωγών εξαγωγών, τροφοδοτώντας κυρίως τον τσαρικό στρατό, στον οποίο υπηρετούσε και ως έφεδρος αξιωματικός. Η μητέρα τους Δωροθέα καταγόταν από την κεφαλονίτικη εφοπλιστική οικογένεια των Αγγελάτων.    Το 1914, με τις εξεγέρσεις στη Μαντζουρία αλλά και σε ολόκληρη την Κίνα, ο Χαρίλαος Καββαδίας έφερε την οικογένεια του πίσω στην Ελλάδα, στην Άσσο και στο Φισκάρδο της Κεφαλονιάς, κοντά στους παππούδες.

                                                ΚΑΛΟ  ΠΑΣΧΑ!

το μονοξείδιο του άνθρακα και το φαινόμενο Warburg στον καρκίνο

Για το φαινόμενο Warburg έχει ξαναγίνει αναφορά και στο Ο καρκίνος και το φαινόμενο(effect) Warburg. Σύμφωνα με αυτό στα καρκινικά κύτταρα γίνεται μετάπτωση, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, από την οξειδωτική φωρφορυλίωση ή την αερόβια αναπνοή που γίνεται στα μιτοχόνδρια ως κύρια μορφή παραγωγής ενέργειας στα ευκαρυωτικά κύτταρα, σε μορφές παραγωγής ενέργειας εκτός των μιτοχονδρίων, σε αναερόβιες διαδικασίες στο κυτταρόπλασμα. Αν γίνει αυτή η μεταστροφή τότε το καρκινικό κύτταρο συνεχίζει αυτόν τον τρόπο παραγωγής ενέργειας ακόμη και αν αποκατασταθεί η παροχή οξυγόνου στο περιβάλλον του καρκινικού κυττάρου.

Το μονοξείδιο του άνθρακα (CO) είναι γνωστό για τις τοξικές του ιδιότητες. (Συνδέεται με την αιμοσφαιρίνη με συνεκτικότητα περίπου 250 φορές περισσότερο από το οξυγόνο, εκτοπίζοντάς το από την αιμοσφαιρίνη, έτσι σε συγκέντρωση στον αέρα γύρω στα 0,1% μπορεί να αποβεί θανατηφόρο). Αλλά, σύμφωνα με μία αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο «Cancer Research» από ερευνητές στο Beth Israel Deaconess Medical Center στη Βοστώνη,  θα μπορούσε, σε μικρές ασφαλείς δόσεις, να αποδειχθεί ευεργετική για θεραπευτικούς σκοπούς, στη θεραπεία του καρκίνου.

Σύμφωνα με τη μελέτη, το μονοξείδιο του άνθρακα είναι σε θέση να αντιστρέψει το φαινόμενο Warburg των καρκινικών κυττάρων, προκαλώντας έτσι το θάνατό τους. Ο οργανισμός παράγει φυσιολογικά μικρές ποσότητες CO σε συνθήκες οξειδωτικού στρες, μέσω της αυξημένης έκφρασης ενός γονιδίου που παράγει ένα ένζυμο την οξυγενάση της αίμης. (η οξυγενάση της αίμης είναι ένα ένζυμο που καταλύει την αποδόμηση της αίμης, σε χολερυθρίνη, με τη μεσολάβηση ενός ακόμη ενζύμου, σίδηρο και μονοξείδιο του άνθρακα). Σε όγκους αυτό το γονίδιο είναι ανενεργό και δεν μπορούν να παραχθούν επαρκείς ποσότητες του CO.

Φαίνεται ότι το CO αναγκάζει τα μιτοχόνδρια να αυξήσουν τη δραστηριότητά τους, που στα καρκινικά κύτταρα είναι πολύ ελαττωμένη έως καταργημένη, όπως αποδεικνύεται από την αύξηση της κατανάλωσης οξυγόνου από τα μιτοχόνδρια με την χορήγησή του, με αποτέλεσμα μέσω της παραγωγής ελεύθερων ριζών να οδηγηθούν σταδιακά στον κυτταρικό θάνατο όπως συμβαίνει και με τα υγιή κύτταρα. Τα υγιή κύτταρα μετέπεσαν σε μια κατάσταση χειμερίας νάρκης που τα προστάτευσε από τις κυτταροτοξικές επιδράσεις, όπως εξήγησε ο κύριος συγγραφέας Leo Otterbein.

Οι ερευνητές στο Beth Israel Deaconess Medical Center, χορήγησαν μέσω εισπνοής με μάσκες μια ασφαλή δόση του μονοξειδίου του άνθρακα για μία ώρα κάθε μέρα σε ποντίκια με καρκίνο του προστάτη, για μία περίοδο τεσσάρων έως έξι εβδομάδων. Παράλληλες μελέτες έδειξαν ότι το CO ευαισθητοποιεί τα καρκινικά κύτταρα οδηγώντας στη θεραπεία του όγκου, χωρίς να επηρεάζει τα υγιή κύτταρα.
http://www.univadis.gr/medical-news/8ff68e097e7613fb9082c753044cdcf2?WT.mc_id=UNI_UNL_WED_GR_gr_38

Yellow Moon - The Neville Brothers

Saxafunk - The Neville Brothers, "Family Groove"

Κιμ Γιονγκ Ουν

Ο ΗΓΕΤΗΣ άνετος με το τσιγαράκι στο χέρι και οι στρατηγοί που τον συνοδεύουν με τα σημειωματάρια-τετραδιάκια στα χέρια, έτοιμοι να σημειώσουν οποιαδήποτε οδηγία του ηγέτη.
Πέρα από τις ιδιομορφίες ενός διαφορετικού πολιτισμού, πίσω από τα βεβιασμένα χαμόγελα, είναι ο απόλυτος τρόμος απέναντι στον ηγέτη. Το απόλυτο πατερναλιστικό μοντέλο. 

Οι κίνδυνοι της ουκρανικής «εθνικής επανάστασης»

Η Ουκρανία ιδρύθηκε από τους Βαράγγους τον 9ο αιώνα, γνωστούς ως Ρως του Κιέβου. Η Ουκρανική αυτοκρατορία αναδείχθηκε σε ισχυρό έθνος μέχρι τις αρχές του 13ου αιώνα, όταν βρέθηκε κάτω από την κυριαρχία της Χρυσής ορδής, της Λιθουανίας και της Πολωνίας, μέχρι τα μέσα του 14ου αιώνα. Στη συνέχεια διοικούνταν από ανεξάρτητους ηγεμόνες, τους αταμάνους, μέχρι το 1667 που χωρίστηκε στα δύο. Οι περιοχές ανατολικά του Δνείπερου αποτέλεσαν τμήμα της Ρωσίας, ενώ το δυτικό μέρος προσαρτήθηκε στην Πολωνία και στη συνέχεια στην Αυστροουγγαρία. Όταν κατέρρευσε η τσαρική Ρωσία, μετά από μια χαοτική περίοδο αδιάκοπου πολέμου και αρκετές προσπάθειες για ανεξαρτησία (1917-1921), προέκυψε στις 30 Δεκεμβρίου 1922 ως μία από τις ιδρυτικές δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης. Η ουκρανική επικράτεια της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας διευρύνθηκε προς τα δυτικά λίγο πριν και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και νότια το 1954 με τη μεταφορά της Κριμαίας στην επικράτεια της Ουκρανίας. Το 1945 η Ουκρανική Δημοκρατία έγινε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. 
Η Ουκρανία έγινε ανεξάρτητη και πάλι μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991.

Ουσιαστικά δηλαδή από τον 12ο αιώνα δεν ήταν ποτέ ανεξάρτητη. Η σοβιετική της περίοδος δεν άμβλυνε τις εθνικές διαφορές, ούτε έγινε καμιά υπερπήδηση ιστορικών σταδίων σύμφωνα με τη θεωρία της διαδοχής των κοινωνικοπολιτικών συστημάτων. Ή η θεωρία έπασχε ή αυτό που θεωρούνταν ανώτερο στάδιο της κοινωνικοπολιτικής εξέλιξης, που θα ξεπερνούσε ή θα άμβλυνε τις αντιθέσεις των προηγούμενων σταδίων, δεν ήταν αυτό που έλεγε ότι ήταν. Οι εθνικές διαφορές, σε όλες τις χώρες του "υπαρκτού σοσιαλισμού", παρέμειναν κουκουλωμένες, στο όνομα του νέου δήθεν σταδίου που περνούσε η ανθρωπότητα και ξέσπασαν αμέσως μόλις κατέρρευσε το σύστημα, σαν να μην είχε περάσει μία μέρα.
Στο σημερινό αλληλοεξαρτώμενο κόσμο μας, οι παγκόσμιες ανακατατάξεις σε όλα τα επίπεδα δημιουργούν κατάσταση παρατεταμένης κρίσης και αυξημένου ανταγωνισμού, με νικητές και θύματα, που αυξάνουν ξανά τον ρόλο του έθνους-κράτους. Το ζητούμενο είναι να βρίσκονται φόρμουλες συνεργασίας, οι όποιοι ανταγωνισμοί να περιορίζονται στο οικονομικό ή το πολιτιστικό επίπεδο, για να μην ανοίξει η πόρτα του τρελοκομείου των εθνικών συγκρούσεων.

Ένα ενδιαφέρον άρθρο για τις εξελίξεις στην Ουκρανία διάβασα στο site Η ΡΩΣΙΑ ΤΩΡΑ, του Φιόντορ Λουκιάνοφ, προέδρου του Συμβουλίου εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής της Ρωσικής Ομοσπονδίας(26 Φεβρουαρίου 2014).

Οι κίνδυνοι της ουκρανικής «εθνικής επανάστασης»

(του Φιόντορ Λουκιάνοφ, από το Η ΡΩΣΙΑ ΤΩΡΑ)

Η Ουκρανία ζει μια μεγάλη καμπή στην ιστορία της και ξεκίνησε ήδη το ταξίδι σε μια νέα εποχή. Τι θα συμβεί μελλοντικά, είναι κάτι που κανείς τώρα δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα, αλλά είναι σημαντική μια νηφάλια καταγραφή της ουσίας των γεγονότων.  

Στην καυτή εξέλιξη της πολιτικής κρίσης, όταν αυτή δεν είχε οδηγηθεί ακόμη στο αιματηρό αποκορύφωμά της, πολλοί σχολιαστές στο Κίεβο είχαν γράψει ότι τα όσα συμβαίνουν αποτελούν το τέλος της Σοβιετικής Ουκρανίας. Του κράτους, το οποίο εκκολάφθηκε μέσα στη Σοβιετική Ένωση και για πάνω από 20 χρόνια διατηρούσε τα βασικά τυπικά χαρακτηριστικά μιας σοβιετικής δημοκρατίας. Πιθανόν, πρόκειται για την ακριβέστερη εκτίμηση. Η ανεξαρτησία δωρίθηκε στην Ουκρανία εκ των άνωθεν, χάρη στη σκληρή πάλη που έδωσε το ρωσικό δημοκρατικό κίνημα και στη συνέχεια η ηγεσία της Σοβιετικής Ρωσίας, εναντίον του Κρεμλίνου και του Γκορμπατσόφ.

Paco de Lucia "Bulerias"

Η θρησκεία των Εβραίων και οι Έλληνες

Τα Ελληνιστικά κράτη που δημιουργήθηκαν μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου και κυρίως αυτό των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο και των Σελευκιδών στη Συρία, αποτέλεσαν το πεδίο όπου συναντήθηκαν και ήρθαν σε ώσμωση αλλά και αντιπαράθεση οι Έλληνες και οι Εβραίοι. Ας θυμηθούμε την μετάφραση των εβδομήκοντα, όπου 72 ελληνόγλωσσοι Εβραίοι με πρόνοια του

Πτολεμαίου Β´ του Φιλάδελφου και τη συνδρομή του Δημήτριου Φαληρέα, επιμελητή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, μετέφρασαν τα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης από την Εβραϊκή στην κοινή Ελληνιστική γλώσσα, στα μέσα του 3ου πΧ αιώνα, για τους Εβραίους υπηκόους του βασιλείου, κατοίκους κυρίως της Αλεξάνδρειας, που μιλούσαν περισσότερο την Ελληνική και λιγότερο την Εβραϊκή γλώσσα. Όπως και πολλά άλλα εβραϊκά κείμενα μεταφράσθηκαν στην ελληνιστική γλώσσα εκείνη την περίοδο. Τα Ελληνικά ήταν η κυρίαρχη γλώσσα για πολλούς αιώνες στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Εκείνη την περίοδο η Ιουδαία ήταν στην κυριαρχία του βασιλείου των Πτολεμαίων.

Μετά το 198 πΧ που η περιοχή της Ιουδαίας πέρασε στην κυριαρχία του βασιλείου των Σελευκιδών της Συρίας, ακολουθήθηκε από τους Σελευκίδες και κυρίως τον Αντίοχο Δ´, μια πολιτική βίαιου εξελληνισμού, που οδήγησε στην εξέγερση των Μακκαβαίων και στην αποκατάσταση της θρησκείας τους το 164 πΧ με τη νίκη τους επί του Αντιόχου Δ´. Μια σύγκρουση που είχε και χαρακτηριστικά εμφύλιας διαμάχης μιας και υπήρχαν ισχυρές τάσεις κυρίως στην αριστοκρατία αλλά και σε θρησκευτικές παρατάξεις που ήθελαν την ενσωμάτωση ελληνιστικών στοιχείων στη ζωή τους. Εκείνη την περίοδο οι Μακκαβαίοι, στην αναζήτηση συμμάχων είχαν στραφεί και προς τη Ρώμη αλλά και σε δυνάμεις στην Ελλάδα, κυρίως στη Σπάρτη, με την οποίαν, το βιβλίο των Μακκαβαίων γράφει ότι είχαν παλαιούς δεσμούς.

Οι Έλληνες για πολλούς αιώνες είχαν επαφές αλλά και αντιπαράθεση με τους Φοίνικες, Χαναναίους οι οποίοι κατοικούσαν στη βόρεια Χαναάν, στη θέση που είναι ο σημερινός Λίβανος. Με τους Φοίνικες οι Έλληνες ήταν για πολλούς αιώνες σε ανταγωνισμό για τον έλεγχο του εμπορίου στη Μεσόγειο αλλά και σε επαφές, αφού αξιοποίησαν το Φοινικικό αλφάβητο, με το οποίο καταγράφονταν φθόγγοι αντί συλλαβών. Εξάλλου σύμφωνα με την παράδοση, ιδρυτής της Θήβας ήταν ο Κάδμος ένας πρίγκηπας από τη Φοινίκη.

Ο Γιαχβέ, ο Ιεχωβάς, ήταν ένας θεός μιας φυλής στο νότο της Παλαιστίνης, των Ιουδαίων. Επτά έθνη μοιράζονταν τη γη της Παλαιστίνης όταν ήταν κάτω από την κυριαρχία των Ασσυρίων.

το στρες και τα βλαστικά κύτταρα

Σύμφωνα με δύο πρόσφατες δημοσιεύσεις στο περιοδικό Nature, εδώ  και εδώ, από την Haruco Obokata, βιολόγο στο Κόμπε της Ιαπωνίας, έγινε δυνατή η δημιουργία βλαστικών κυττάρων, υποβάλλοντας απλά τα κύτταρα σε συνθήκες στρες και κυρίως με έκθεση σε όξινο περιβάλλον. Δύο άρθρα γι αυτή τη σημαντική ανακάλυψη έγιναν στο ΒΗΜΑ science, Προς επανάσταση στην εξατομικευμένη ιατρική στις 29 Ιανουαρίου και Τα βλαστικά του στρες!, στις 3 Φεβρουαρίου 2014.

Τα βλαστοκύτταρα είναι αδιαφοροποίητα κύτταρα τα οποία παραμένουν στους διάφορους ιστούς και τα όργανα του σώματος, μετά την ανάπτυξη του εμβρύου και τα οποία χρησιμεύουν σαν μήτρες για την αναγέννηση των ιστών και των οργάνων στα οποία βρίσκονται και τα οποία ονομάζονται πολυδύναμα(multipotent) βλαστοκύτταρα των ενηλίκων(ή adult stem cells). Τα ερεθίσματα, σήματα, που δέχονται από το ιστικό περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται, τα οδηγούν και στις αντίστοιχες διαφοροποιήσεις, τόσο στη διάρκεια της ανάπτυξης και τη διαφοροποίηση των ιστών, όσο και για τις ανάγκες αναγέννησης των φθαρμένων ιστών και των κυττάρων που πεθαίνουν.   Στον ενήλικo οργανισμό υπάρχουν περίπου 20 διαφορετικά είδη τέτοιων βλαστοκυττάρων. Έχει αποδειχθεί όμως πειραματικά ότι κάτω από την επίδραση κατάλληλων ερεθισμάτων μπορεί να εξελιχθούν και σε κύτταρα διαφορετικών ιστών από αυτών στους οποίους βρίσκονται, διατηρώντας δηλαδή μέρος της αρχικής τους πολυδυναμίας.
Φαίνεται ότι τα βλαστοκύτταρα αποτελούν μια μεγάλη ελπίδα, τη μεγαλύτερη ίσως, για την αναγέννηση των ιστών του ανθρώπινου σώματος, οποιουδήποτε ιστού, της καρδιάς, του εγκεφάλου, του ήπατος, των νεφρών  κλπ και να αντιμετωπιστούν προβλήματα που σήμερα φαίνονται άλυτα. Θα αποτελέσει επανάσταση  στην αντιμετώπιση των ασθενειών αλλά και της επιβίωσης. Η ανακάλυψη αυτή φαίνεται να απλοποιεί κατά πολύ τη δημιουργία τους από τον ίδιο οργανισμό που θα τα δεχθεί, σε σχέση με τις μέχρι τώρα μεθόδους.

Ταυτόχρονα αυτή η ανακάλυψη ίσως οδηγήσει και σε μια διαφορετική κατανόηση της καρκινογέννεσης. Τα καρκινικά κύτταρα αποτελούν κλώνους αδιαφοροποίητων κυττάρων, όπως είναι δηλαδή και τα βλαστοκύτταρα, τα οποία φαίνεται ότι  σε συνθήκες οξέωσης, δημιουργούνται μέσα σε τέτοιο περιβάλλον στο οποίο μπορούν και αναπαράγονται συνεχώς, χωρίς όμως να προχωρούν στη διαφοροποίησή τους, όπως γίνεται με το μεγαλύτερο μέρος των απογόνων των βλαστοκυττάρων. Όπως έγινε αναφορά και στην ανάρτηση Ο καρκίνος και το φαινόμενο(effect) Warburg, τα καρκινικά κύτταρα, που αποτελούν κλώνους αδιαφοροποίητων κυττάρων ή βλαστοκυττάρων κάποιου ιστού,  χρησιμοποιώντας κυρίως την αναερόβια μέθοδο παραγωγής ενέργειας, παράγουν τοπικά συνεχώς μεγάλες ποσότητες γαλακτικού οξέος, διατηρώντας ένα σταθερά όξινο ιστικό περιβάλλον, που ευνοεί τη μη διαφοροποίησή τους, και μπορεί ίσως να εξηγήσει τη γέννηση και την εξέλιξη του καρκίνου σε κάποιο ιστό. Σε αντίθεση με ένα υγιή ιστό στον οποίον δεν υπάρχουν σχετικά σταθερά αυτές οι συνθήκες και τα βλαστοκύτταρα ακολουθούν το δρόμο της διαφοροποίησης στον αντίστοιχο ιστό. 
Οι αρχικές συνθήκες οξέωσης σε κάποιους ιστιούς, που μπορεί να δημιουργήσουν αδιαφοροποίητα κύτταρα, μπορούν να προκύψουν από πολλές διαφορετικές καταστάσεις.

Επίσης:
-Η υποξία και ο καρκίνος. Μια διαφορετική προσέγγιση;
-Τα βλαστοκυτταρα

                                                                                                              Δ. Πετρίδης

Κίεβο. (από το protagon.gr).
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.fwtografia&id=2753

Estas Tonne - The Song of the Golden Dragon - Stadtspektakel Landshut 2011

πως κατασκευάζεται ένας βασανιστής

Από το site tvxs,   «Ο γιος του γείτονά σου: Πώς κατασκευάζεται ένας βασανιστής»(1982).

 Tο δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, δανέζικης παραγωγής, το οποίο είναι βασισμένο στη διεθνώς πρωτοποριακή ψυχολογική και κοινωνική μελέτη της Καθηγήτριας Ψυχολογίας Μίκας Χαρίτου-Φατούρου, που στηρίχτηκε στο μοντέλο των βασανιστών της διαβόητης δικτατορικής ΕΑΤ-ΕΣΑ, με αφορμή το θάνατό της στις 15 Ιανουαρίου, σε ηλικία 82 ετών(από το tvxs). 

ο εγκέφαλος και η πλαστικότητά του

Η νόηση υποστηρίζεται από τον εγκέφαλο. Τον 18ο αιώνα ο Γάλλος ιατρός Pierre Jean Georges Cabanis είχε υποστηρίξει ότι “ο εγκέφαλος εκκρίνει τη σκέψη όπως το ήπαρ εκκρίνει τη χολή”. Τέτοιες δηλώσεις εκείνη την εποχή προσλαμβάνονταν ως προκλητικές επιθέσεις στη θρησκευτική πίστη μιας αθάνατης ψυχής. Σήμερα η ουσία αυτής της διακήρυξης γίνεται αποδεκτή από το σύνολο σχεδόν των νευροβιολόγων. Οι αποδείξεις είναι αδιαμφισβήτητες. Καμιά έκφανση της συνείδησης δεν είναι δυνατή χωρίς τη φυσιολογική λειτουργία των νευρώνων του εγκεφάλου. Αν διαταραχθεί αυτή η λειτουργία αναπόφευκτα ακολουθεί η απώλεια της συνείδησης. Αλλά και όλες οι σύνθετες δραστηριότητες που γίνονται χωρίς να έχουμε επίγνωση αυτού του ελέγχου ή και να μπορούμε να τις επηρεάσουμε, ρυθμίζονται από τα νευρικά μας κέντρα.

Η έδρα της συνείδησης είναι ο φλοιός των εγκεφαλικών ημισφαιρίων. Ο φλοιός αποτελεί μια λεπτή, εξειδικευμένη δομή που καλύπτει ολόκληρη την επιφάνεια του εγκεφάλου. Είναι η φαιά ουσία του εγκεφάλου, που περιλαμβάνει τα σώματα των νευρικών κυττάρων, που είναι διατεταγμένα σε έξι στιβάδες, η μια πάνω στην άλλη. Ένα πυκνό δενδρόμορφο δίκτυο συνδέει τα κύτταρα αυτών των στιβάδων, τόσο εντός της ίδιας στιβάδας όσο και μεταξύ των στιβάδων, με ένα τεράστια μεγάλο αριθμό διασυνδέσεων. Αυτό το δίκτυο συνδέεται με τα υπόλοιπα μέρη του εγκεφάλου και με αυτό τον τρόπο με ολόκληρο τον οργανισμό με μια πυκνή μάζα ινών που αποτελούν τη λευκή ουσία. Αυτές οι ίνες είναι είτε αισθητήριες(κεντρομόλες) που μεταφέρουν αισθητήριες ώσεις από όλα τα μέρη του σώματος, είτε κινητικές(φυγόκεντρες) που στέλνουν ώσεις στους μυς. Αυτές οι είσοδοι και οι έξοδοι οριοθετούν στον φλοιό ένα σύνολο εξειδικευμένων περιοχών οι οποίες έχουν χαρτογραφηθεί εκτενώς.

Ο φλοιός είναι η έδρα της συνείδησης. Μόνο τα σήματα που φθάνουν σ' αυτόν γεννούν νοητικές εμπειρίες.

Heinrich_Boell_-_Η χαμένη τιμή της Κατερίνας Μπλουμ  

Christmas Group Therapy(από το dim/art blog)

Χιούμορ στο πνεύμα των εορτών, στο http://dimartblog.com/2013/12/26/christmas-group-therapy1/

Νέλσον Μαντέλα

Εκατομμύρια άνθρωποι στη Ν. Αφρική βγήκαν στους δρόμους, δίνοντας έναν χαρακτήρα παλλαϊκής γιορτής στην κηδεία του Νέλσον Μαντέλα, ενός από τους μεγαλύτερους ηγέτες του 20ου αιώνα που οδήγησε την ανθρωπότητα ένα βήμα πιο μπροστά στο δρόμο της ελευθερίας και της ισότητας, ενώνοντάς την περισσότερο.
Οι αρχές απέτρεπαν τον κόσμο να πάρει μέρος στις κεντρικές εκδηλώσεις   αλλά να συμμετέχει σε τοπικές, γιατί δεν μπορούσαν να διαχειρισθούν τέτοια μεγάλα πλήθη. 

Αναπόφευκτη η σύγκριση με τον (σχετικά πρόσφατα) διατεταγμένο θρήνο "λατρεμένου" ηγέτη. Η σύγκριση ανάμεσα στα αβίαστα ανθρώπινα αισθήματα και τη διατεταγμένη έκφρασή τους σε ένα  παρανοϊκά εξουσιαστικό καθεστώς.

Δείτε το βίντεο

Νέλσον Μαντέλα(18 Ιουλ 1918 -5 Δεκ 2013)

«Στη διάρκεια της ζωής μου έχω αφιερώσει τον εαυτό μου στον αγώνα του αφρικανικού λαού. Έχω αγωνιστεί εναντίον της κυριαρχίας των λευκών και έχω αγωνιστεί ενάντια στην κυριαρχία των μαύρων. Έχω στην καρδιά μου το ιδανικό μιας δημοκρατικής και ελεύθερης κοινωνίας στην οποία όλοι οι άνθρωποι θα συμβιώνουν αρμονικά με ίσες ευκαιρίες. Είναι ένα ιδανικό που ελπίζω να ζήσω αρκετά ώστε να το δω να υλοποιείται. Αλλά, Θεέ μου, αν χρειαστεί, είναι ένα ιδανικό για το οποίο είμαι έτοιμος να πεθάνω», είχε πει κατά τη διάρκεια της δίκης του στις 20 Απριλίου του 1964.
«Η διαφορά που έχουμε κάνει στις ζωές των άλλων είναι που καθορίζει τη σημασία της ζωής που ζούμε». 
(από "ΤΑ ΝΕΑ", 6/12/13) . 

Αυτό δεν ξέρω αν το είπε πράγματι ο Μαντέλα 
αλλά αξίζει.

John Mayall

Ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στον θρυλικό John Mayall, πατριάρχη του λευκού μπλουζ, που χθες συμπληρώθηκαν 80 χρόνια από τη γέννησή του, από το blog dim/art.  http://dimartblog.com/2013/11/29/john-mayalls-blues-crusade/

τα γενόσημα και οι εγχώριες φαρμακοβιομηχανίες

Η διαμάχη τις τελευταίες μέρες για τα γενόσημα φάρμακα, ανέδειξε και μια πλευρά που πρέπει να συζητηθεί περισσότερο. Υπάρχει δηλαδή η εγχώρια βιομηχανία παραγωγής φαρμάκων, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει οπωσδήποτε αναπτυχθεί πολύ, έχει σημαντικές υποδομές, παράγει σκευάσματα ποιοτικά, κάνει κάποιου βαθμού έρευνα, έχει καινοτομίες σε πολλά σκευάσματα, κάνει εξαγωγές σε πολλές χώρες και απασχολεί και αρκετές χιλιάδες εργαζόμενους. Αυτός ο κλάδος όμως, ιδιαίτερα τα 10-15 τελευταία χρόνια έχει ευνοηθεί σχεδόν σκανδαλωδώς. Σε συμφωνία με τους αντίστοιχους τομείς στα υπουργεία, όριζαν τιμές των αντιγράφων(γενοσήμων) που παρήγαγαν, ιδιαίτερα υψηλές, στο 80% της τιμής των πρωτότυπων φαρμάκων, τη στιγμή που στην Αμερική οι τιμές των γενοσήμων κυμαίνονταν στο 20% ή και πιο κάτω και στην Ευρώπη στο 30-40%. (Βέβαια για μια μεγάλη περίοδο, αυθαίρετα υψηλές τιμές, πολλαπλάσια από αυτές που ίσχυαν στην υπόλοιπη Ευρώπη καθορίζονταν και για άλλα ιατρικά προϊόντα, υλικά κλπ, πρωτότυπα ή όχι. Είναι γνωστά αυτά. Μια σχετική ανάρτηση είχε ξαναγίνει εδώ στο blog (http://petridis58.blogspot.gr/2012/03/blog-post.html, "η  φαρμακευτική δαπάνη, οι υπερτιμολογήσεις και τα γενόσημα"). Είχαν με αυτό τον τρόπο μια πολύ υψηλή κερδοφορία, αν και ένα μεγάλο ποσοστό αυτού του τεράστιου περιθωρίου κέρδους που είχαν, πήγαινε στο λεγόμενο promotion του προϊόντος, με παροχές σε γιατρούς ή άλλους ενδιάμεσους, πράγματα που επίσης είναι γνωστά. Αυτό βέβαια δεν αφορά μόνο την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία, αλλά το περιθώριο κέρδους εδώ ήταν πολύ μεγαλύτερο. Οι μεγάλες πολυεθνικές που παράγουν πρωτότυπα φάρμακα στηρίζονται στην πολύ μεγάλη αγορά, παγκόσμια, των προϊόντων τους και διαθέτουν φυσικά και αυτές τεράστια ποσά στον τομέα προώθησης του προϊόντος. Η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία, παρά το ότι κάνει εξαγωγές, εν τούτοις το μεγαλύτερο μέρος της αγοράς της είναι η εγχώρια αγορά, αλλά με πολύ μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους. Το αποτέλεσμα ήταν η υπερσυνταγογράφηση που εκτίναξε τη φαρμακευτική δαπάνη.

Έχουμε δηλαδή μία κλασική περίπτωση προστατευτισμού, με δυνατότητα υπερκέρδους, κάτι όμως που επιβαρύνει το κοινωνικό σύνολο αλλά και εξοντώνει τα ασφαλιστικά ταμεία των οποίων τα ελλείμματα πληρώνει το δημόσιο.

Με την κρίση, στην προσπάθεια περιορισμού των δαπανών, έχουν γίνει σημαντικές μειώσεις στις τιμές όλων των φαρμάκων, τόσο των πρωτότυπων όσο και των αντιγράφων και περιορισμός της φαρμακευτικής δαπάνης. Με τον πρόσφατο νόμο, αίρονται πολλές προστατευτικές ρυθμίσεις στις τιμές των γενοσήμων, με αποτέλεσμα τα σκευάσματα της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας να έρθουν αντιμέτωπα με τα φθηνά γενόσημα της παγκόσμιας αγοράς. Σκευάσματα που προέρχονται από χώρες όπως η Ινδία, που είναι από τις μεγαλύτερες παραγωγούς φαρμάκων παγκοσμίως ή το Ισραήλ ή άλλες χώρες, κυκλοφορούν σε όλο τον κόσμο και ελέγχονται και από τον ΕΟΦ.

Το πρόβλημα δηλαδή που τίθεται είναι αν πρέπει να συνεχισθεί μια πολιτική προστασίας της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας, που όμως την πληρώνει το δημόσιο, δηλαδή οι φορολογούμενοι ή αν η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία πρέπει να έρθει αντιμέτωπη με τα (φθηνότερα)προϊόντα της παγκόσμιας αγοράς. Σίγουρα δεν είναι απλές οι απαντήσεις, επειδή σε κάθε περίπτωση θα υπάρχουν επιπτώσεις που έχουν σχέση με τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν οι εγχώριες επιχειρήσεις. Η οικονομική κρίση όμως δεν αφήνει περιθώρια περιττών δαπανών. Αποτελεί ταυτόχρονα και μία πρόκληση για τις εγχώριες βιομηχανίες, με την τεχνογνωσία και τις δυνατότητες που έχουν, να αναπροσαρμόσουν την παραγωγή και τους τρόπους προώθησης των προϊόντων τους, ώστε να σταθούν αποτελεσματικά στον σκληρό παγκόσμιο ανταγωνισμό.

Η φαρμακευτική δαπάνη και παγκόσμια έχει εκτιναχθεί τα τελευταία χρόνια και αποτελεί πρόβλημα η αντιμετώπισή της και από πολύ πιο εύρωστες οικονομίες, πολύ περισσότερο για την Ελληνική. Η παραγωγή φθηνού και ποιοτικού φαρμάκου αποτελεί μια μόνιμη πρόκληση, που θα γίνεται συνεχώς και πιο επιτακτική. Σ' αυτό θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο και ένας αναβαθμισμένος ΕΟΦ.

Ο Γιώργος Φουντούλης και ο Μάνος Καπελώνης, 27 και 22 χρονών αντίστοιχα, δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ και ένας τρίτος ο Αλέξανδρος Γέροντας 29 χρονών, συνεχίζει να βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική.  
Τρεις νέοι άνθρωποι, τα νέα πρόσφατα θύματα  αντιλήψεων που προτάσσουν τη βία, η οποία εύκολα φθάνει στην αφαίρεση ανθρώπινων ζωών, ως μέσο επίλυσης των όποιων πολιτικών, ιδεολογικών  ή άλλων επιδιώξεων με θύματα που επιλέγονται στο όνομα κάποιας συλλογικής ευθύνης, μιας και το πρωτεύον σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η όποια "ιδέα" ή επιδίωξη, τα ξεχωριστά άτομα δεν έχουν σημασία. Συνήθως οι θύτες σ' αυτές τις περιπτώσεις, οι δολοφόνοι, είτε είναι ανάλγητοι σε βαθμό να είναι συναισθηματικά νεκροί, είτε εξουσιάζονται από μια "ιδέα" που γι αυτούς είναι τόσο ισχυρή που και οι ίδιοι δεν έχουν ατομική ζωή μιας και αυτή κυριαρχείται από ιδεοληψίες που τους εξουσιάζουν και όπως έχει υποταχθεί η δική τους ζωή, με τον ίδιο τρόπο και χειρότερα δεν υπολογίζουν τις ζωές των άλλων. Αυτό που έχει εκμηδενίσει τη δική τους ζωή θα εκμηδενίσει και των άλλων. 

Ανεξάρτητα από τις όποιες επιδιώξεις τους, τα μόνα σίγουρα αποτελέσματα των πράξεών τους είναι η διακοπή της ζωής των δύο ή και τριών νέων, θυμάτων που επιλέγησαν τυφλά και ο ανείπωτος πόνος των δικών τους ανθρώπων. 
Η Ελληνική κοινωνία αποτελεί μια συλλογικότητα που παρ' όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και τις στρεβλώσεις της, έχει δείξει πως έχει πολύ ισχυρές αντοχές, φαίνεται να μαθαίνει και δεν θα ακολουθήσει τον δρόμο της διάλυσής της υποκύπτοντας  σε πρακτικές που οδηγούν προς τα εκεί. Έχει πολλά να προσφέρει με το δυναμικό της σε θετικά έργα τόσο στη βελτίωσή της όσο και στην παγκόσμια πανανθρώπινη κοινότητα.

του Ανδρέα Πετρουλάκη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Το ισχυρό και το αδύναμο φύλο..
Χρειάστηκε μια γυναίκα αστυφύλακας να συλλάβει τον δράστη της δολοφονίας στην Αμφιάλη, ενώ οι άνδρες συνάδελφοί της εκτιμούσαν ότι ήταν λίγοι και δεν τους έπαιρνε να επέμβουν. 

Παύλος Φύσσας

Έγινε απόλυτα φανερό από την πρώτη στιγμή, ότι η δολοφονία του 34χρονου Παύλου Φύσσα δεν ήταν απλά η τραγική κατάληξη ενός διαπληκτισμού αλλά ήταν απόρροια της δράσης των ταγμάτων εφόδου που δρουν εδώ και καιρό και έχουν συγκροτηθεί από τη "Χρυσή Αυγή". Ο θύτης δεν συμμετείχε σε κανένα διαπληκτισμό, ήρθε μαζί με την υπόλοιπη συμμορία, που κινητοποιήθηκαν ειδοποιημένοι από  ομοϊδεάτες τους και μαχαίρωσε εν ψυχρώ το θύμα που δεν μπόρεσε να τους ξεφύγει. 

Η δράση τους το τελευταίο διάστημα, όπως φάνηκε από τις δολοφονικού τύπου επιθέσεις τους πριν λίγες μέρες σε μέλη του ΚΚΕ στην ίδια περιοχή ή τα επεισόδια που δημιούργησαν στο Μελιγαλά, δείχνει ότι έχουν την αίσθηση ότι μπορούν να δρουν περίπου ανενόχλητοι. Σε τέτοιες συνθήκες ο κάθε τραμπούκος έχοντας την κάλυψη της ομάδας και την αίσθηση ότι “δεν τρέχει και τίποτε”, αποθρασύνεται τελείως.

Φαίνεται όμως ότι “την πατήσανε” κανονικά και δεν θα μπορέσουν να ξελασπώσουν εύκολα.

Είναι καθολική σχεδόν η αντίδραση της κοινωνίας. Λειτουργεί σαν σοκ που αφυπνίζει, για το ποιόν των φασιστικών ομάδων αλλά και το που οδηγεί η επιδίωξη της βίας.


«Τα έκανε όλα για το χαρτζιλίκι της Χρυσής Αυγής»
Ισχυροί πυρήνες της οργάνωσης έχουν στηθεί στη Β΄ Πειραιά
Σβόμποντα: Αν δεν σταματήσετε τη ΧΑ θα είστε μια απαράδεκτη προεδρία της ΕΕ
Οι καλοσυνάτες υποχθόνιες γιαγιάδες

 H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥ MAXWELL 2.(η μαθηματική θεωρία του πεδίου, η μετατόπιση) by Γιώργος Μπαντές

(ένα ακόμη κείμενο, από αυτά που τροφοδοτεί σταθερά το blog,  μου έστειλε ο φίλος μαθηματικός Γιώργος Μπαντές)